کنترل فرود از تپه (HDC) یک ویژگی ایمنی خودرو است که سفر ایمن به پایین درجه های شیب دار را تسهیل می کند. این ویژگی عمدتاً برای استفاده در زمین‌های ناهموار در نظر گرفته شده است، اما می‌توانید از آن برای فرود آهسته و ایمن از تپه‌های شیب‌دار استفاده کنید.
برخلاف کروز کنترل، که معمولاً فقط بیش از سرعت معینی کار می کند، سیستم های HDC معمولاً در صورت حرکت کندتر از ۱۵ یا ۲۰ مایل در ساعت فعال نمی شوند. مشخصات از یک خودروساز به خودروساز دیگر متفاوت است، اما به طور کلی یک فناوری با سرعت پایین است.
کنترل فرود از تپه چگونه کار می کند
کنترل فرود از تپه معمولاً در یک فرآیند چند مرحله ای کار می کند:
- هنگامی که وسیله نقلیه با سرعت آهسته به سمت پایین حرکت می کند، راننده آن را درگیر می کند.
- معمولاً، این سرازیری تند باعث افزایش سرعت خودرو می شود، اما HDC از ترمزهای ضد قفل و سایر سیستم ها برای حفظ سرعت مطمئن ثابت استفاده می کند، حتی اگر درجه کاهش یابد.
- هنگامی که جاده صاف است، راننده می تواند HDC را خاموش کند و سرعت خودرو را افزایش دهد.
کروز کنترل کم سرعت برای زمین های ناهموار
مانند بسیاری دیگر از ویژگی های ایمنی خودرو و سیستم های پیشرفته کمک راننده، HDC وظیفه ای را که در غیر این صورت راننده به صورت دستی انجام می داد، خودکار می کند. در این مورد، آن وظیفه کنترل سرعت یک وسیله نقلیه در سراشیبی بدون از دست دادن کشش است. رانندگان معمولاً این کار را با پایین آوردن دنده و ضربه زدن به ترمزها انجام می دهند که همان روش اصلی سیستم های HDC است.
HDC مانند کنترل کشش و کنترل پایداری الکترونیکی عمل می کند.درست مانند آن سیستم‌ها، HDC می‌تواند با سخت‌افزار ABS ارتباط برقرار کند و بدون هیچ ورودی از راننده، ترمزها را فشار دهد. هر چرخ را می توان به طور مستقل به این روش کنترل کرد، که به سیستم اجازه می دهد با قفل کردن یا رها کردن تک تک چرخ ها در صورت لزوم، کشش را حفظ کند.
نحوه استفاده از کنترل فرود تپه
عملکرد سیستم هر سازنده کمی متفاوت است، اما همه یک ویژگی مشترک دارند: سرعت خودرو باید زیر یک آستانه خاص باشد تا HDC کار کند. این سیستم‌ها برای حفظ سرعت مطمئن طراحی شده‌اند، نه کاهش سرعت خطرناک به سرعت مطمئن.
بیشتر خودروسازان به استثنای برخی از خودروها، سرعت خودرو را کمتر از 20 مایل در ساعت می خواهند. در برخی موارد، مانند نیسان فرانتیر، آستانه سرعت بسته به تنظیم دنده تغییر می کند.
معمولاً، قبل از اینکه بتوانید HDC را فعال کنید، یک وسیله نقلیه باید در دنده جلو یا عقب (نه خنثی) و روی درجه باشد. بیشتر سیستم‌ها یک نشانگر روی خط تیره دارند که نشان می‌دهد چه زمانی همه شرایط برآورده شده و این ویژگی در دسترس است.
فشار دادن یک دکمه معمولا HDC را فعال می کند. بسته به سازنده، دکمه ممکن است روی کنسول مرکزی، زیر دسته ابزار یا جای دیگری باشد. برخی از خودروسازان مانند نیسان به جای دکمه‌های ساده، از کلید چرخان استفاده می‌کنند.
پس از فعال‌سازی، هر سیستم کمی متفاوت عمل می‌کند. در برخی موارد می توانید با دکمه های کروز کنترل سرعت خودرو را کنترل کنید. در موارد دیگر می توانید با زدن گاز سرعت را افزایش دهید و با زدن ترمز آن را کاهش دهید.
تاریخچه کنترل فرود تپه
Bosch اولین سیستم HDC را برای Land Rover Freelander توسعه داد. Freelander فاقد گیربکس برد پایین و ویژگی‌های قفل دیفرانسیل سایر وسایل نقلیه آفرود 4x4 بود و HDC به عنوان یک راه حل در نظر گرفته شد.
راه اندازی اولیه این فناوری از چند ایراد رنج می برد، از جمله سرعت از پیش تعیین شده ای که برای بسیاری از موقعیت ها بسیار بالا بود.پیاده‌سازی‌های بعدی توسط لندرور و دیگر خودروسازان، سرعت «راه رفتن» را تعیین کردند یا به راننده اجازه دادند تا سرعت را در پرواز تنظیم کند. وسایل نقلیه مجهز به این سبک HDC برای استفاده در زمین های ناهموار با سطوح شل یا گل آلود و تپه های بسیار شیب دار مناسب تر هستند.
چه کسی کنترل فرود تپه را ارائه می دهد؟
HDC هنوز در لندرور فریلندر و رنج روور موجود است. خودروسازان دیگری مانند فورد، نیسان، بی‌ام‌و و ولوو HDC را در برخی خودروهای شاسی‌بلند، کراس اوورها، استیشن واگن‌ها، سدان‌ها و کامیون‌ها معرفی کرده‌اند و این فناوری هر ساله به خطوط مدل‌های بیشتری اضافه می‌شود.
