همانطور که تلویزیون های سه بعدی HD آنطور که سازندگان امیدوار بودند مورد توجه مصرف کنندگان قرار نگرفت، نمایشگرهای رایانه های سه بعدی احتمالاً برای آینده قابل پیش بینی یک لوکس باقی خواهند ماند. همانطور که گفته شد، مانیتورهای کامپیوتری سه بعدی می توانند در زمینه های پزشکی و معماری بازی را تغییر دهند.
اطلاعات این مقاله به طور گسترده در مورد انواع سخت افزار کامپیوتر کاربرد دارد.
نمایش سه بعدی در مقابل گرافیک سه بعدی
گرافیک سه بعدیچیز جدیدی برای دنیای کامپیوترهای شخصی نیست. گرافیک سه بعدی یک دنیای سه بعدی را نشان می دهد که در یک صفحه نمایش دو بعدی ارائه شده است. در حالی که بینندگان عمق بین اشیاء را درک می کنند، اما تفاوتی با تماشای یک برنامه تلویزیونی استاندارد یا فیلمی که در دو بعدی گرفته شده است ندارد.
از سوی دیگر، نمایشگرهای سه بعدیبرای شبیه سازی عمق با استفاده از دید استریوسکوپی طراحی شده اند و دو تصویر متفاوت را ارائه می دهند تا چشم بینندگان تصاویر را به عنوان یک تصویر سه بعدی تفسیر کنند. نمایشگرها دو بعدی هستند، اما مغز عمق سه بعدی را درک می کند.
انواع نمایشگرهای سه بعدی رایانه
رایج ترین نوع نمایشگر سه بعدی مبتنی بر فناوری شاتر است که از عینک های LCD ویژه برای همگام سازی دو تصویر استفاده می کند. این فناوری سال هاست که از طریق سخت افزارهای تخصصی با رایانه ها استفاده می شود. اکنون، امکان تولید تصاویر سه بعدی با وضوح بالاتر با نرخ تازه سازی بیشتر وجود دارد. برخی از عینک های واقعیت مجازی، مانند Oculus Rift و PlayStation VR، می توانند با نمایش تصاویر جداگانه برای هر چشم، جلوه های سه بعدی را به همان شیوه ایجاد کنند.
نمایشگرهای سه بعدی اتوسترئوسکوپی نیازی به عینک ندارند. در عوض، این نمایشگرهای سه بعدی از فیلتر خاصی به نام مانع اختلاف منظر که در فیلم LCD تعبیه شده است استفاده می کنند.هنگامی که فعال است، نور از LCD در زوایای مختلف متفاوت حرکت می کند. این باعث می شود که تصویر کمی بین هر چشم جابجا شود و حس عمق ایجاد کند. این فناوری برای نمایشگرهای کوچکی مانند Nintendo 3DS مناسب‌تر است.
آخرین فناوری نمایشگر سه بعدی، به نام حجمی سه بعدی، احتمالاً برای مدتی در محصولات مصرفی قرار نخواهد گرفت. نمایشگرهای حجمی از یک سری لیزر یا LED های چرخان برای ارائه تصویر در یک فضای سه بعدی استفاده می کنند. این فناوری محدودیت‌های قابل توجهی دارد، از جمله اندازه نمایشگر بزرگ، کمبود رنگ و هزینه‌های بالا.
چه کسی از نمایشگرهای سه بعدی سود می برد؟
چند نمایشگر رایانه سه بعدی موجود است که از فیلم‌های سه بعدی و بازی‌های ویدیویی پشتیبانی می‌کند. با این حال، بازی‌ها یا فیلم‌های زیادی سه بعدی بهینه‌سازی نشده‌اند، بنابراین ارزش سرمایه‌گذاری را ندارد مگر اینکه فیلم یا بازی خاصی وجود داشته باشد که باید آن را به صورت سه بعدی ببینید. حتی در این صورت، کیفیت سه بعدی ممکن است انتظارات شما را برآورده نکند.
گذشته از صنعت سرگرمی، بزرگترین خیرین فناوری رایانه سه بعدی احتمالاً پزشکان، دانشمندان و مهندسان خواهند بود.اسکنرهای پزشکی تصاویر سه بعدی از بدن انسان را برای تشخیص تولید می کنند، اما نمایشگر سه بعدی استریوسکوپی به پزشکان اجازه می دهد تا دید کاملی داشته باشند. طراحان می توانند از نمایشگرهای سه بعدی برای رندر ساختمان ها یا اشیا استفاده کنند. در حالی که مانیتورهای سه بعدی رایانه به این زودی در همه خانه‌ها وجود نخواهند داشت، این مانیتورها احتمالاً در آزمایشگاه‌ها و دانشگاه‌های بیشتری نمایش داده می‌شوند.
مشکلات با نمایشگرهای سه بعدی
حتی با فناوری‌های سه‌بعدی، بخشی از جمعیت فاقد توانایی فیزیکی برای دیدن تصاویر سه‌بعدی هستند. برخی از افراد تصویری دو بعدی می بینند، در حالی که برخی دیگر سردرد یا بی نظمی را تجربه می کنند. برخی از تولیدکنندگان نمایشگرهای سه بعدی به دلیل این اثرات هشدارهایی را بر روی محصولات خود قرار می دهند تا در مورد استفاده طولانی مدت به دلیل این اثرات پیشنهاد نکنند.
گذشته از هزینه های اضافی و تجهیزات جانبی، مهم ترین مانع برای پذیرش گسترده مانیتورهای سه بعدی رایانه این است که نمایشگر سه بعدی برای اکثر کارهای مرتبط با رایانه ضروری نیست. برای مثال، هنگامی که در حال خواندن مقاله ای در وب هستید یا در صفحه گسترده کار می کنید، نمایشگر سه بعدی مفید نیست.
