وقتی در مواقع اضطراری 911 را شماره گیری می کنید، برای اعزام کننده 911 بسیار مهم است که بداند پلیس، ماشین آتش نشانی یا آمبولانس را به کجا بفرستد. Enhanced 911 یا E911 یک ویژگی است که در گوشی های هوشمند تعبیه شده است که به طور خودکار موقعیت GPS گوشی را به دیسپاچر می دهد. درباره چیستی E911 و نحوه عملکرد آن بیشتر بدانید.
اطلاعات این مقاله برای همه تلفن های همراه تولید شده در ایالات متحده اعمال می شود.
چگونگی تماس های E911
موقعیت موقعیت مکانی GPS در شرایطی که تماس‌گیرنده تلفن همراه قادر به ارائه مکان نیست حیاتی است. Enhanced 911 فرآیندی است که به‌طور خودکار هنگام برقراری تماس با 911 از یک دستگاه تلفن همراه اتفاق می‌افتد. برای دسترسی به این سرویس نیازی به تلاش یا کد خاصی از جانب شما نیست.
هنگامی که یک تماس E911 برقرار می شود، به یک نقطه پاسخگویی ایمنی عمومی (PSAP)، یک مرکز تماس که توسط دولت محلی اداره می شود، هدایت می شود. توزیع‌کنندگان PSAP نام و آدرس صورت‌حساب، آدرس فیزیکی یا (در مورد تماس‌گیرنده تلفن همراه) مختصات جغرافیایی را می‌کشند تا بتوانند پاسخ‌دهنده‌های اضطراری را به مکان صحیح هدایت کنند.
911 شماره تماس برای موارد اضطراری در آمریکای شمالی است. اگر به کشور دیگری سفر می‌کنید، شماره‌های تماس اضطراری مناسب آن منطقه را به خاطر بسپارید.
چگونه E911 تکامل یافت
اداره امنیت عمومی و امنیت داخلی، زیر نظر کمیسیون تجارت فدرال (FTC)، مسئول بهبود ایمنی عمومی از طریق سیستم های ارتباطی ملی ایالات متحده برای مواقع اضطراری، از جمله 911 است. همانطور که فناوری ارتباطی به تکامل خود ادامه می دهد، 911 ایالات متحده سیستم برای مطابقت با این پیشرفت های تکنولوژیک به ارتقاءهای دوره ای نیاز دارد.
برای مثال، زمانی که اولین تماس با 911 در سال 1968 برقرار شد، هیچ تلفن همراهی وجود نداشت. همه تلفن ها به یک آدرس فیزیکی متصل بودند که 911 توزیع کننده می توانستند از سوابق شرکت تلفن به آن دسترسی داشته باشند.
قبل از E911، تماسی با 911 که در یک دستگاه تلفن همراه انجام می‌شد، از طریق ارائه‌دهنده خدمات تلفن همراه آن انجام می‌شد تا قبل از اینکه تماس به یک PSAP هدایت شود، تأیید می‌شد. اکنون FCC ایجاب می کند که همه تماس های 911 باید مستقیماً به یک PSAP بروند. این تماس‌ها باید توسط هر شرکت مخابراتی موجود انجام شود، حتی اگر تلفن همراه بخشی از شبکه شرکت مخابراتی نباشد.
دریافت موقعیت مکانی خاص تر از طریق E911
به‌عنوان راه دیگری برای بهبود سرویس 911، FTC موظف شد که تمام اپراتورهای تلفن همراه دقت بیشتری را برای مکان‌یابی مکان تماس‌گیرنده به PSAPها ارائه کنند. مرحله اول، که در سال 1998 تصویب شد، از همه شرکت‌های مخابراتی موظف بود که شماره تلفن مبدا تماس و مکان دکل سیگنال را با دقت در عرض یک مایل شناسایی کنند.
در سال 2001، مرحله دوم این برنامه مستلزم آن بود که اپراتورهای تلفن همراه طول و عرض جغرافیایی (X/Y) را برای 911 مکان تماس گیرندگان ارائه دهند. این اطلاعات موقعیت مکانی از طریق تراشه GPS روی تلفن همراه قابل دسترسی است که فقط در طی تماس با 911 فعال می شود.این قوانین E911 برای همه دارندگان مجوز بی‌سیم، دارندگان مجوز خدمات ارتباطات شخصی باند پهن (PCS) و برخی از دارندگان مجوز رادیو تخصصی موبایل (SMR) اعمال می‌شود.
محدودیت های E911
در حالی که مختصات X/Y می تواند به توزیع کنندگان کمک کند مکان تقریبی شما را پیدا کنند، محدودیت هایی وجود دارد. برای مثال، اگر تماس از یک ساختمان چند طبقه باشد، این مختصات مفید نیستند. کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) اکنون از اپراتورها درخواست می‌کند که مختصات عمودی یا مکان محور Z را برای تعیین دقیق‌تر مکان تماس گیرنده ارائه دهند.
E911 ممکن است برای کمک به توزیع کنندگان 911 برای یافتن سریع مکان شما در مواقع اضطراری کافی نباشد. استانداردهای دقت FCC از 50 تا 300 متر متغیر است، که می‌تواند برای پاسخ‌دهندگان در هنگام یافتن شما در مواقع اضطراری زمان ارزشمندی را به همراه داشته باشد. به این دلایل، تا آنجا که ممکن است اطلاعات بیشتری در اختیار توزیع کننده 911 قرار دهید.
