دوربین‌های DSLR و سایر دوربین‌های پیشرفته نه تنها تصاویر ثابت، بلکه فیلم‌هایی با وضوح بالا نیز می‌گیرند. گزینه ویدیوی HD واقعاً امکانات یک دوربین دیجیتال را باز کرده است. با DSLR، طیف وسیعی از لنزها جلوه‌های جالبی ایجاد می‌کنند و وضوح دوربین‌های DSLR مدرن امکان پخش ویدیویی با کیفیت را فراهم می‌کند.
فرمت های فایل
دوربین‌های DSLR Canon از فرمت فایل MOV، دوربین‌های نیکون و Olympus از فرمت AVI و پاناسونیک و سونی از فرمت AVCHD استفاده می‌کنند.
همه ویدیوها را می توان در مرحله ویرایش و خروجی به فرمت های مختلف ترجمه کرد.
کیفیت ویدیو
بیشتر دوربین‌های DSLR جدید و پیشرفته با کیفیت 4k کامل با سرعت 24 تا 30 فریم در ثانیه ضبط می‌کنند.
دوربین های DSLR سطح ورودی اغلب فقط می توانند با وضوح پایین تر 720p HD (رزولوشن 1280x720 پیکسل) یا 1080p ضبط کنند. با این حال، این وضوح هنوز دو برابر فرمت DVD است و کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد.
اگرچه یک DSLR پیکسل های بیشتری در دسترس دارد، فقط چند تلویزیون-4k یا کیفیت فوق العاده بالا- ویدیویی با کیفیت بالاتر از 1080p پخش می کنند.
خط پایین
دوربین های DSLRاز این عملکرد برای ضبط ویدیوی HD استفاده می کنند. آینه دوربین بالا رفته و منظره یاب دیگر قابل استفاده نیست. در عوض، تصویر مستقیماً به صفحه LCD دوربین پخش می شود.
اجتناب از فوکوس خودکار
از آنجایی که برای فیلمبرداری نیاز است که دوربین در حالت Live View باشد (همانطور که در بالا ذکر شد)، آینه بالا می رود و فوکوس خودکار مشکل می کند و بسیار کند می شود. برای اطمینان از نتایج دقیق، بهتر است هنگام فیلمبرداری فوکوس را به صورت دستی تنظیم کنید.
حالت دستی
هنگام فیلمبرداری، دامنه گزینه های شما برای سرعت شاتر و دیافراگم به وضوح باریک می شود.
برای مثال، هنگام فیلمبرداری با سرعت ۲۵ فریم در ثانیه، باید سرعت شاتر را حدود 1/100 ثانیه تنظیم کنید. هر تنظیم بالاتر و شما در معرض خطر ایجاد یک افکت کتاب تلنگر بر روی هر سوژه متحرکی هستید. برای اینکه بتوانید به محدوده کامل دیافراگم دسترسی داشته باشید، بهتر است با ISO بازی کنید و روی فیلتر ND سرمایه گذاری کنید.
خط پایین
هنگام فیلمبرداری HD از سه پایه استفاده کنید، زیرا از صفحه LCD برای کادربندی ویدیو استفاده می کنید. نگه داشتن دوربین در فاصله بازو به طوری که بتوانید صفحه LCD را ببینید، احتمالاً به تصاویر بسیار لرزان منجر می شود.
میکروفون های خارجی
دوربین‌های DSLRدارای یک میکروفون داخلی هستند، اما فقط یک آهنگ مونو ضبط می‌کنند. علاوه بر این، نزدیکی میکروفون به عکاس در مقابل سوژه معمولاً به این معنی است که تنفس شما و هرگونه لمس دوربین را ضبط می کند.
بهتر است روی یک میکروفون خارجی سرمایه گذاری کنید، که می توانید تا حد امکان به اکشن نزدیک شوید. اکثر دوربین‌های DSLR یک سوکت میکروفون استریو برای این منظور ارائه می‌کنند.
لنز
از طیف وسیعی از لنزهای موجود برای بدنه‌های DSLR استفاده کنید و از آنها برای ایجاد جلوه‌های مختلف در کارهای ویدیویی خود استفاده کنید.
دوربین های فیلمبرداری معمولی اغلب دارای لنزهای تله فوتو داخلی هستند، اما معمولاً فاقد قابلیت های زاویه باز مناسب هستند. می توانید از انواع مختلفی از لنزها مانند چشم ماهی (یا با زاویه دید فوق العاده) برای پوشش یک منطقه بزرگ استفاده کنید. یا از عمق میدان کم ارائه شده توسط حتی یک لنز ارزان قیمت 50 میلی متری f/1.8 استفاده کنید.
