اگر به مشخصات هر دوربین دیجیتال نگاه کنید، متوجه دو لیست برای تعداد پیکسل خواهید شد: موثر و واقعی (یا کل).
چرا دو عدد وجود دارد و به چه معنا هستند؟ پاسخ به این سوال پیچیده است و بسیار فنی است، بنابراین اجازه دهید به هر یک نگاهی بیندازیم.
پیکسل های موثر چیست؟
حسگرهای تصویر دوربین دیجیتال از تعداد زیادی حسگر کوچک تشکیل شده اند که فوتون ها را جمع آوری می کنند. سپس فوتودیود فوتون ها را به بار الکتریکی تبدیل می کند. هر پیکسل با یک فتودیود منفرد مرتبط است.
پیکسل های موثر پیکسل هایی هستند که داده های تصویر را می گیرند. آنها مؤثر هستند و طبق تعریف، مؤثر به معنای "موفق در ایجاد اثر یا نتیجه مورد نظر" است. اینها پیکسل‌هایی هستند که کار ثبت یک عکس را انجام می‌دهند.
یک سنسور معمولی، برای مثال، در یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی تقریباً تعداد پیکسل های موثر (۱۱.۹ مگاپیکسل) را دارد. بنابراین، پیکسل‌های مؤثر به ناحیه‌ای از حسگر اشاره دارد که پیکسل‌های فعال پوشش می‌دهند.
در مواردی، نمی توان از همه پیکسل های حسگر استفاده کرد - مانند زمانی که یک لنز نمی تواند کل محدوده سنسور را پوشش دهد.
پیکسل های واقعی چیست؟
تعداد واقعی یا کل پیکسل یک حسگر دوربین شامل آن 0.1 درصد از پیکسل‌هایی است که پس از شمارش پیکسل‌های موثر باقی می‌مانند. آنها برای تعیین لبه های یک تصویر و ارائه اطلاعات رنگ استفاده می شوند.
این پیکسل‌های باقیمانده لبه حسگر تصویر را می‌پوشانند و از دریافت نور محافظت می‌شوند، اما همچنان به‌عنوان نقطه مرجعی استفاده می‌شوند که می‌تواند به کاهش نویز کمک کند.آنها سیگنالی دریافت می‌کنند که به حسگر می‌گوید چه مقدار جریان تاریک در طول نوردهی ایجاد شده است و دوربین آن را با تنظیم مقدار پیکسل‌های مؤثر جبران می‌کند.
معنی این برای شما این است که نوردهی های طولانی، مانند نوردهی در شب، باید میزان نویز را در نواحی سیاه عمیق تصویر کاهش دهد. هنگامی که شاتر دوربین باز بود، فعالیت حرارتی بیشتری وجود داشت، که باعث شد این پیکسل‌های لبه فعال شوند و به حسگر دوربین می‌گویند که ممکن است مناطق سایه بیشتری وجود داشته باشد.
پیکسل های درون یابی چیست؟
برخی دوربین ها تعداد پیکسل های حسگر را درون یابی می کنند. به عنوان مثال، یک دوربین 6 مگاپیکسلی ممکن است قادر به تولید تصاویر 12 مگاپیکسلی باشد. در این حالت، دوربین پیکسل های جدیدی را در کنار 6 مگاپیکسلی که ثبت کرده است، اضافه می کند تا اطلاعات 12 مگاپیکسلی ایجاد کند.
اندازه فایل افزایش می‌یابد و این در واقع تصویر بهتری نسبت به زمانی که می‌خواهید در یک نرم‌افزار ویرایش تصویر درون یابی کنید، ایجاد می‌کند، زیرا درون‌یابی قبل از فشرده‌سازی-j.webp
با این حال، درون یابی نمی تواند داده هایی ایجاد کند که در وهله اول جمع آوری نشده اند. تفاوت کیفیت با درون یابی در دوربین حاشیه ای است، اما صفر نیست.
