اگر از طرفداران پوکمون و کاربر مکرر اینترنت هستید، ممکن است اصطلاح "سندروم شهر اسطوخودوس" را شنیده باشید. آفت با صدای شاد در واقع یک افسانه شهری در مورد آهنگ خزنده در Pokémon Red and Green برای Nintendo Game Boy است. این جفت بازی برای اولین بار در سال 1996 در ژاپن منتشر شد و بعداً در آمریکای شمالی با نام Pokémon Red and Blue منتشر شد. گفته می‌شود که آهنگ Lavender Town با شنیدن آن کودکان را بیمار می‌کرد و در موارد شدید، آنها را به خودکشی سوق داد.
سندرم شهر اسطوخودوس با نام‌های لحن شهر اسطوخودوس، توطئه شهر اسطوخودوس و خودکشی شهر اسطوخودوس نیز شناخته می‌شود.
چرا شهر اسطوخودوس اینقدر شبح آور است؟
پوکمون قرمز/سبز سرانجام بازیکنان را به بازدید از شهر اسطوخودوس، روستای کوچکی که به عنوان قبرستان پوکمون عمل می کند، سوق می دهد. این مکان به دلایل متعدد مکانی ناراحت کننده است.
برای شروع، پوکمون ها معمولا موجوداتی بامزه و مبهم هستند، بنابراین وقتی مجبور نیستیم به مرگ و میر آنها فکر نمی کنیم (زمانی که پوکمون ها می جنگند، آنها فقط یکدیگر را "غش" می کنند). شهر اسطوخودوس همچنین خانه برج پوکمون است، ساختاری ترسناک که توسط روح یک مارواک کشته شده در حالی که در حال دفاع از کودک خود در برابر موشک تیمی بود، تسخیر شده است. در نهایت، موسیقی تم Lavender Town به نوعی شبح وار است، و سندرم شهر اسطوخودوس بر اساس همین آهنگ است.
مرتب‌سازی از طریق اسطوره‌ها
بر اساس افسانه، سندرم شهر اسطوخودوس زمانی متولد شد که حدود 100 کودک ژاپنی 10 تا 15 ساله، چند روز پس از انتشار پوکمون رد، به سرعت جان خود را از دست دادند، خود را حلق آویز کردند یا خود را مثله کردند. /سبز.سایر کودکان ظاهراً از حالت تهوع و سردردهای شدید شکایت داشتند.
«مقامات» سرانجام متوجه شدند که کودکان پس از گوش دادن به موسیقی پس‌زمینه Lavender Town به خود آسیب می‌زنند یا احساس بیماری می‌کنند. افسانه شهری بیان می کند که تم اصلی شهر اسطوخودوس حاوی لحنی بلند است که بچه ها را مجبور می کند ذهن خود را از دست بدهند. از آنجایی که با افزایش سن توانایی ما برای شنیدن صدای بلند کاهش می یابد، کودکان خردسال به ویژه در معرض "نفرین" شهر اسطوخودوس هستند.
برخی از نسخه‌های افسانه شهری می‌گویند که کارگردان بازی، ساتوشی تاجیری، صراحتاً می‌خواست لحن موجود در نسخه قرمز بازی، کودکانی را که آن را به جای گرین انتخاب می‌کنند، «آزار» کند (افسانه شهری نیز مدت طولانی را ارائه می‌کند. توضیحی برای بیزاری فرضی ساتوشی از رنگ قرمز به دلیل برخوردهای خشونت آمیز با قلدرهای مدرسه). تقریباً تمام نسخه‌های افسانه شهری نینتندو را متهم می‌کند که خودکشی‌ها را برای محافظت از معصومیت و محبوبیت بازی پوکمون پنهان کرده است.
افسانه به این نتیجه می رسد که نینتندو موسیقی Lavender Town را برای انتشار انگلیسی زبان Pokemon Red/Blue تغییر داده است، که درست است.تم شهر اسطوخودوس آمریکای شمالی قطعاً کمی کمتر «خشن» و تندتر از ژاپن به نظر می‌رسد، اگرچه تغییر آهنگ‌های یک بازی در بازارهای خارج از ژاپن اصلاً غیرعادی نیست.
حقیقت درباره سندرم شهر اسطوخودوس
نیازی به گفتن نیست، سندرم شهر اسطوخودوس واقعی نیست. موسیقی اصلی Lavender Town باعث دیوانه شدن شما نمی شود، و همچنین هیچ نسخه دیگری از این آهنگ.
اکثر داستان های تلخ حاوی ذره ای از حقیقت هستند، و به نظر می رسد حتی پوکمون نیز جنبه تاریک خود را دارد. در سال 1997، انیمه ای بر اساس این فرنچایز زمانی که تصاویری از قسمت «Dennō Senshi Porygon» («سرباز رایانه ای پوریگون») باعث تشنج در بیش از 600 کودک ژاپنی شد، در سرتاسر جهان خبرساز شد. اگرچه حال اکثر بچه‌ها خوب بود، دو نفر مجبور شدند برای مدت طولانی در بیمارستان بستری شوند و انیمه پوکمون برای چند ماه از پخش خارج شد.
به اصطلاح "شوک پوکمون" بستری محکم برای اسطوره شهر اسطوخودوس فراهم می کند. به هر حال، چه چیزی بدتر از نمونه هایی از یک برنامه تلویزیونی محبوب یا یک بازی که تصاویر یا موسیقی پخش می کند که می تواند حتی بدون دست زدن به کودکان آسیب برساند؟
بعلاوه، با توجه به فضای وحشتناک غیرمعمول شهر اسطوخودوس - پوکمون های مرده، برج جن زده، مادر مارواک که در دفاع از فرزندش جان خود را از دست داد، و موسیقی که مسلماً مانند ساعتی است که به سمت پایانی اجتناب ناپذیر حرکت می کند- بقیه افسانه عملا خودش را می نویسد.
