مرورگرهای وب مانند مایکروسافت اج، فایرفاکس، کروم و سافاری در میان محبوب‌ترین برنامه‌های شبکه در جهان قرار دارند. مردم از این مرورگرها برای مرور اطلاعات اولیه و سایر نیازها، از جمله خرید آنلاین و بازی های معمولی استفاده می کنند. ارتباطات وب سرور به پروتکل های شبکه متکی است.
سرورهای وب چیزی هستند که محتوا را برای مرورگرهای وب تامین می کنند. آنچه مرورگر درخواست می کند، سرور از طریق اتصالات شبکه اینترنتی ارائه می کند.
طراحی شبکه مشتری-سرور و وب
مرورگرهای وب و سرورهای وب با هم به عنوان یک سیستم سرویس گیرنده-سرور عمل می کنند.در شبکه‌های کامپیوتری، سرویس‌گیرنده-سرور یک روش استاندارد برای طراحی برنامه‌هایی است که در آن داده‌ها در مکان‌های مرکزی (رایانه‌های سرور) نگهداری می‌شوند و در صورت درخواست، به طور موثر با هر تعداد کامپیوتر دیگر (کلاینت‌ها) به اشتراک گذاشته می‌شوند. همه مرورگرهای وب به عنوان کلاینت هایی عمل می کنند که اطلاعاتی را از وب سایت ها (سرورها) درخواست می کنند.
خیلی از مشتریان مرورگر وب می توانند داده ها را از همان وب سایت درخواست کنند. درخواست ها می توانند در زمان های مختلف یا همزمان اتفاق بیفتند. سیستم های کلاینت-سرور به طور مفهومی همه درخواست های یک سایت را می طلبد تا توسط یک سرور رسیدگی شود. با این حال، در عمل، به دلیل اینکه حجم درخواست‌ها به سرورهای وب گاهی اوقات می‌تواند بسیار زیاد شود، وب سرورها اغلب به عنوان یک مجموعه توزیع‌شده از رایانه‌های سرور ساخته می‌شوند.
برای وب‌سایت‌های محبوب در کشورهای مختلف در سراسر جهان، این مجموعه وب سرور از نظر جغرافیایی توزیع شده است تا به بهبود زمان پاسخگویی به مرورگرها کمک کند. اگر سرور به دستگاه درخواست‌کننده نزدیک‌تر باشد، زمان تحویل محتوا سریع‌تر از زمانی است که سرور دورتر باشد.
پروتکل های شبکه برای مرورگرها و سرورهای وب
مرورگرها و سرورهای وب با استفاده از TCP/IP ارتباط برقرار می کنند. پروتکل انتقال ابرمتن پروتکل برنامه استاندارد در بالای TCP/IP است که از درخواست‌های مرورگر وب و پاسخ‌های سرور پشتیبانی می‌کند.
مرورگرهای وب نیز برای کار با URL ها به DNS متکی هستند. این استانداردهای پروتکل مارک های مختلف مرورگرهای وب را قادر می سازد تا با مارک های مختلف سرورهای وب بدون نیاز به منطق خاصی برای هر ترکیب ارتباط برقرار کنند.
مانند بیشتر ترافیک اینترنت، مرورگر وب و اتصالات سرور معمولاً از طریق یک سری روترهای شبکه میانی اجرا می شوند.
یک جلسه مرور وب اولیه به این صورت عمل می کند:
- یک شخص URL را در مرورگر مشخص می کند.
- مرورگر یک اتصال TCP به سرور یا مخزن سرور (با استفاده از پورت 80، به طور پیش فرض) از طریق آدرس IP خود، همانطور که در DNS منتشر شده است، آغاز می کند. به عنوان بخشی از این فرآیند، مرورگر همچنین درخواست های جستجوی DNS را برای تبدیل URL به آدرس IP انجام می دهد.
- پس از اینکه سرور تأیید سمت خود را از اتصال TCP را تکمیل کرد، مرورگر درخواست‌های HTTP را برای بازیابی محتوا به سرور ارسال می‌کند.
- بعد از اینکه سرور با محتوای صفحه پاسخ داد، مرورگر آن را از بسته های HTTP بازیابی می کند و مطابق با آن نمایش می دهد. محتوا می‌تواند شامل نشانی‌های اینترنتی جاسازی‌شده برای بنرهای تبلیغاتی یا سایر محتوای خارجی باشد، که به نوبه خود مرورگر را تحریک می‌کند تا درخواست‌های اتصال TCP جدید را به آن مکان‌ها صادر کند. مرورگر همچنین ممکن است اطلاعات موقتی به نام کوکی ها را در مورد اتصالات خود به فایل های محلی در رایانه مشتری ذخیره کند.
- هر خطایی که در طول درخواست محتوا با آن مواجه شد ممکن است به عنوان خطوط وضعیت HTTP ظاهر شود.
