برخی روترها و خانه‌ها برای ارائه Wi-Fi در کل ساختمان ساخته نشده‌اند. دو راه اصلی برای رفع این مشکل وجود دارد، اما انتخاب روش صحیح نه تنها به هزینه خرید، بلکه به اندازه ساختمان و اینکه آیا از قبل یک روتر مناسب دارید بستگی دارد.
اگر قبلاً یک شبکه در محل وجود داشته باشد، دستگاه‌هایی به نام تکرارکننده سیگنال را کپی می‌کنند و آن را فراتر از ناحیه عملکرد روتر پایه گسترش می‌دهند.
گزینه دیگر نصب یک شبکه مش است که دستگاه های روتر مانند جداگانه ای را در اتاق های مختلف برای ارائه Wi-Fi در سراسر خانه فراهم می کند.
Repeater در مقابل شبکه مش
یک توسعه دهنده برد بی سیم را می توان یک ارتقاء در محل در نظر گرفت، زیرا تنها کاری که باید انجام دهید این است که توسعه دهنده را به شبکه موجود خود متصل کنید تا سیگنال Wi-Fi را گسترش داده و برد را افزایش دهید.
اگر خانه شما بزرگ نباشد این رویکرد عالی است و در مقایسه با سیستم‌های Wi-Fi مش مانند Google Wi-Fi و Asus AiMesh ارزان است. به علاوه، همچنان می‌توانید از روتر موجود خود استفاده کنید.
با این حال، برخی از معایب وجود دارد. راه‌اندازی یک تکرارکننده Wi-Fi یک فرآیند ساده نیست، و ممکن است برای استفاده در سراسر خانه یکپارچه نباشد.
یک شبکه مش شامل هاب های جداگانه ای است که در اطراف خانه قرار گرفته اند که با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند تا در محدوده هر هاب پوشش ایجاد کنند. دستگاه‌های مش از این جهت مفید هستند که معمولاً تعداد کمی از آنها به‌طور همزمان خریداری می‌شوند، و تا زمانی که هاب‌ها به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک باشند تا بتوانند ارتباط برقرار کنند، هر یک از آنها می‌توانند سیگنال Wi-Fi کامل را در هر اتاق ارائه دهند.
آنها برای خانه های بزرگتر عالی هستند، راه اندازی آنها ساده است و مدیریت مرکزی آسانی را ارائه می دهند. هر هاب بیشتر شبیه یک روتر جداگانه عمل می کند تا سیگنال را تکرار کند.
اما، شبکه‌های مش بسیار گران‌تر از تکرارکننده‌ها هستند و به چندین دستگاه در سراسر خانه نیاز دارند.
مشخص کنید سیگنال Wi-Fi کجا می افتد
سنجش اندازه ساختمان یک گام اساسی در تصمیم گیری برای خرید دستگاه است. اگر نمی‌توانید وای‌فای قابل اعتمادی را در جایی از خانه‌تان دریافت کنید و جابه‌جایی روتر امکان‌پذیر نیست، ابتدا مشخص کنید که سیگنال همیشه در کجا افت می‌کند یا آن‌طور که می‌خواهید قوی نیست.
اگر تنها مشکل شما این است که گاهی اوقات مقداری Wi-Fi دریافت می کنید، اما اغلب از بین می رود، احتمالاً تنها چیزی که نیاز دارید، قرار دادن یک تکرار کننده بین آن فضا و روتر برای دادن سیگنال به شما است. در این مورد، دلیل قانع‌کننده‌ای برای ارتقای کل شبکه با دستگاه‌های مش جدید وجود ندارد.
با این حال، اگر متوجه شدید که سیگنال در نزدیکی روتر ضعیف است و هنوز مقدار زیادی از خانه باقی مانده است که نیاز به Wi-Fi دارد، احتمال اینکه تکرارکننده ای که درست در آنجا قرار می گیرد بتواند سیگنال را به بقیه ارسال کند بسیار اندک است. از خانه مگر اینکه خانه شما نسبتا کوچک باشد.
به عنوان مثال، اگر خانه شما دارای سه طبقه و چندین اتاق خواب است و روتر طبقه پایین شما نمی تواند به دیوارها و موانع دیگر نفوذ کند، ممکن است بهتر باشد شبکه را با سیستم مشبک ارتقا دهید تا یک اتاق در همه طبقات وجود داشته باشد. می تواند "هاب" وای فای خود را داشته باشد.
مدیریت و استفاده از کدام یک آسانتر است؟
راه‌اندازی شبکه‌های مش Wi-Fi آسانتر است، زیرا اکثر آنها با یک برنامه تلفن همراه عرضه می‌شوند که راهی سریع و ساده برای کار کردن همه هاب‌ها با هم فراهم می‌کند. هاب ها از قبل برای کار با یکدیگر برنامه ریزی شده اند، بنابراین معمولاً به سادگی روشن کردن آنها و تنظیم تنظیمات شبکه مانند رمز عبور است. راه‌اندازی معمولاً کمتر از ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.
بعد از اینکه همه آنها آماده حرکت شدند، می توانید در خانه حرکت کنید و به طور خودکار به هر کدام که بهترین سیگنال را ارائه می دهد متصل شوید، زیرا تنها یک شبکه به طور همزمان توسط همه هاب ها استفاده می شود.
از آنجایی که بیشتر شبکه‌های مش از مدیریت متمرکز مانند این استفاده می‌کنند، ایجاد شبکه‌های مهمان، مسدود کردن اتصال دستگاه‌ها به اینترنت، اجرای آزمایش‌های سرعت اینترنت و کارهای مرتبط را نیز آسان می‌کنند.
از طرف دیگر،گسترش‌دهنده‌های محدوده، اغلب برای راه‌اندازی گیج‌کننده هستند. از آنجایی که آنها می توانند با روترهای سازنده دیگری کار کنند (به عنوان مثال، می توانید از توسعه دهنده Linksys با روتر TP-Link استفاده کنید)، باید توسعه دهنده را برای اتصال دستی به روتر اصلی پیکربندی کنید. این فرآیند معمولاً در مقایسه با راه‌اندازی شبکه مش بسیار زمان‌بر و پیچیده‌تر است.
همچنین، از آنجایی که تکرارکننده‌ها شما را مجبور می‌کنند یک شبکه جدید را از توسعه‌دهنده بسازید، ممکن است مجبور شوید زمانی که در محدوده هستید، به صورت دستی به شبکه توسعه‌دهنده سوئیچ کنید، که همیشه کاری نیست که بخواهید در زمانی که هستید انجام دهید. فقط در خانه شما قدم می زنم با این حال، این نوع پیکربندی برای دستگاه‌های غیر متحرک مانند رایانه رومیزی بی‌سیم مناسب است.
هزینه را در نظر بگیرید
تفاوت زیادی در قیمت بین توسعه دهنده بی سیم و سیستم مش وای فای وجود دارد. به طور خلاصه، اگر مایل نیستید پول زیادی برای گسترش شبکه خود خرج کنید، ممکن است در خرید یک تکرار کننده گیر کرده باشید.
یک توسعه دهنده Wi-Fi خوب ممکن است فقط 50 دلار قیمت داشته باشد، در حالی که یک سیستم Wi-Fi مش می تواند شما را تا 300 دلار کاهش دهد.
از آنجایی که یک تکرار کننده به شبکه موجود متکی است که شما از قبل باید سیگنال را تکرار کنید، این تنها چیزی است که باید بخرید. در مقابل، شبکه مش یک سیستم کامل است که جایگزین شبکه موجود شما می شود. با این حال، ممکن است بتوانید یک شبکه مش را فقط با دو هاب خریداری کنید تا قیمت را کاهش دهید.
چیزهای مهمی که باید به خاطر بسپارید
گذشته از هزینه، شبکه مش اغلب بهترین راه برای استفاده است، زیرا یک سیستم با کیفیت می تواند Wi-Fi را برای تقریباً هر خانه ای با اندازه فراهم کند. با این حال، برای یک سیستم توری نیز آسان است که در یک خانه کوچکتر بیش از نیاز شما باشد.
اگر بتوانید مسیریاب را به مکان بهتری منتقل کنید، ممکن است نیازی به خرید یک تکرار کننده یا سیستم مش نداشته باشید. به عنوان مثال، اگر روتر شما زیر یک میز در زیرزمین شما قرار دارد، احتمال اینکه بتواند به بیرون به گاراژ شما برسد بسیار کم است. انتقال آن به طبقه اصلی، یا حداقل دور از انسداد میز، ممکن است کافی باشد.
اگر کار نکرد، ارتقاء به یک روتر دوربرد، جایگزینی آنتن های روتر یا تبدیل لپ تاپ به یک توسعه دهنده Wi-Fi ممکن است هزینه کمتری داشته باشد.
یکی دیگر از نقاط ضعف شبکه های مش این است که چندین دستگاه در سرتاسر خانه خود قرار داده اید. با راه اندازی تکرار کننده، تنها چیزی که نیاز دارید روتر است که از قبل دارید و تکرار کننده. راه‌اندازی‌های مش می‌توانند سه یا چند هاب داشته باشند، که ممکن است فناوری زیادی برای نشستن در مکان‌های مختلف باشد. با این حال، هاب‌ها معمولاً بسیار جذاب‌تر هستند و به ندرت آنتن‌های قابل مشاهده دارند.
