وقتی در یک شبکه بی سیم هستید و کارها کند هستند یا حتی اصلاً کار نمی کنند، ممکن است بشنوید که از محدوده Wi-Fi خارج شده اید یا قدرت سیگنال ضعیف است. بنابراین محدوده یک شبکه Wi-Fi معمولی چقدر است، و آیا برای یک اتصال خوب و پایدار باید به یک روتر یا نقطه دسترسی بی‌سیم نزدیک باشید؟
یک شبکه بی سیم از امواج رادیویی استفاده می کند، درست مانند تلویزیون ها و تلفن های همراه. یک موج رادیویی هر چه سیگنال از منبع خود دورتر می شود، کاهش می یابد.
محدوده Wi-Fi
برد یک شبکه بی سیم بسته به نوع شبکه می تواند بسیار متفاوت باشد. یک شبکه خانگی استاندارد با استفاده از یک روتر بی‌سیم می‌تواند به یک خانه تک‌خانواده خدمت کند، اما اغلب نه بیشتر.
شبکه‌های تجاری با شبکه‌هایی از نقاط دسترسی می‌توانند به ساختمان‌های اداری بزرگ خدمات رسانی کنند، و نقاط اتصال بی‌سیم به چندین مایل مربع در برخی شهرها ساخته شده است. البته هزینه ساخت و نگهداری این شبکه ها با افزایش دامنه به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
یک قانون کلی در شبکه‌های خانگی می‌گوید که روترهای Wi-Fi که روی باند ۲.۴ گیگاهرتز کار می‌کنند می‌توانند تا ۱۵۰ فوت در داخل خانه و ۳۰۰ فوت در خارج از خانه برسند. روترهای قدیمی 802.11a که روی باندهای 5 گیگاهرتز کار می کردند تقریباً به یک سوم این مسافت ها رسیدند. روترهای جدیدتر 802.11n و 802.11ac که در هر دو باند 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می کنند به فواصل بیشتری می رسند.
از آنجایی که از طول موج‌های باریک‌تری استفاده می‌کند، اتصال Wi-Fi 5 گیگاهرتزی نسبت به اتصالات 2.4 گیگاهرتز در معرض موانع بیشتر است و بنابراین معمولاً محدوده مؤثر کمی کوتاه‌تر، معمولاً 10 تا 15 فوت کوتاه‌تر است.
بازه عوامل مؤثر
سه عامل اصلی وجود دارد که بر محدوده Wi-Fi شما تأثیر می گذارد: خود نقطه دسترسی یا روتر، ساختاری که در آن قرار دارید و استاندارد بی سیمی که استفاده می کنید.
Access Point یا Router
محدوده سیگنال Wi-Fi هر نقطه دسترسی مشخصی از دستگاهی به دستگاه دیگر متفاوت است. عواملی که محدوده یک نقطه دسترسی را تعیین می‌کنند عبارتند از پروتکل 802.11 خاص که اجرا می‌کند، قدرت فرستنده دستگاه آن، و ماهیت موانع فیزیکی و تداخل رادیویی در ناحیه اطراف.
فاصله ای که فرد می تواند به یک نقطه دسترسی متصل شود بسته به جهت آنتن متفاوت است. به ویژه کاربران تلفن های هوشمند ممکن است با چرخاندن دستگاه در زوایای مختلف، قدرت اتصال خود را افزایش یا کاهش دهند. علاوه بر این، برخی از نقاط دسترسی از آنتن‌های جهت‌دار استفاده می‌کنند که دسترسی طولانی‌تر را در مناطقی که آنتن نشان می‌دهد، اما دسترسی کوتاه‌تری را در مناطق دیگر امکان‌پذیر می‌کند.
اگر قدرت سیگنال مورد نیاز خود را دریافت نمی کنید، آنتنی را که به همراه روتر ارائه شده است، تغییر دهید.
نوع سازه یا ساختمان
انسدادهای فیزیکی در خانه‌ها، مانند دیوارهای آجری و قاب‌های فلزی یا دیوارپوش، می‌توانند برد شبکه Wi-Fi را تا ۲۵ درصد یا بیشتر کاهش دهند.
سیگنال وای‌فای هر بار که با مانعی مواجه می‌شود ضعیف می‌شود، که به دلیل دیوارها، کف‌ها و حتی تداخل الکترونیکی ناشی از وسایل برقی، در داخل خانه بسیار اتفاق می‌افتد.
استاندارد بی سیم
استاندارد بی سیمی که استفاده می کنید تأثیر مستقیمی بر دامنه و قدرت سیگنال بی سیم شما دارد. پروتکل 802.11g دارای برد داخلی 125 فوت است، در حالی که 802.11n دارای برد 235 فوت است.
