کابل اترنت نوع رایج کابل شبکه است که با شبکه های سیمی استفاده می شود. کابل‌های اترنت دستگاه‌هایی مانند رایانه‌های شخصی، روترها و سوئیچ‌ها را در یک شبکه محلی متصل می‌کنند.
این کابل های فیزیکی از نظر طول و دوام محدود هستند. اگر کابل شبکه بیش از حد طولانی یا بی کیفیت باشد، سیگنال شبکه خوبی را حمل نخواهد کرد. این محدودیت‌ها یکی از دلایلی است که انواع مختلفی از کابل‌های اترنت وجود دارد که برای انجام وظایف خاصی در موقعیت‌های خاص بهینه شده‌اند.
یک کابل اترنت چگونه به نظر می رسد
کابل اترنت شبیه کابل تلفن سنتی است اما بزرگتر است و سیم بیشتری دارد. هر دو کابل شکل و دوشاخه مشابهی دارند، اما یک کابل اترنت دارای هشت سیم است، در حالی که کابل های تلفن دارای چهار سیم هستند. کانکتورهای کابل اترنت نیز بزرگتر هستند.
کابل‌های اترنت رنگ‌های مختلفی دارند، اما کابل‌های تلفن معمولا خاکستری هستند.
کابل های اترنت به درگاه های اترنت وصل می شوند که بزرگتر از درگاه های کابل تلفن هستند. یک پورت اترنت در رایانه از طریق کارت اترنت روی مادربرد قابل دسترسی است. این پورت معمولاً در پشت رایانه رومیزی یا در کنار لپ‌تاپ قرار دارد.
کابل اترنت چیست؟
انواع کابل اترنت
کابل های اترنت از یک یا چند استاندارد صنعتی از جمله رده 5 و رده 6 پشتیبانی می کنند. به همین دلیل، بسیاری از فروشگاه های آنلاین که کابل های شبکه را می فروشند، از این زبان مخفف نیز استفاده می کنند.
کابل های اترنت به دو شکل اصلی تولید می شوند:
- کابل های اترنت جامد عملکرد کمی بهتر و محافظت بهتر در برابر تداخل الکتریکی ارائه می دهند. آنها همچنین معمولاً در شبکه های تجاری، سیم کشی در داخل دیوارهای اداری، یا زیر کف آزمایشگاه به مکان های ثابت استفاده می شوند.
- کابل‌های اترنت رشته‌ای کمتر مستعد ترک‌ها و شکستگی‌های فیزیکی هستند و برای مسافران یا راه‌اندازی‌های شبکه خانگی مناسب‌تر هستند.
کابل متقاطع نوعی کابل اترنت است که دو کامپیوتر را به یکدیگر متصل می کند. در مقابل، بیشتر کابل‌های اترنت یک کامپیوتر را به یک روتر یا سوئیچ متصل می‌کنند.
محدودیت کابل های اترنت
یک کابل اترنت دارای حداکثر ظرفیت فاصله است، به این معنی که کابل دارای حد بالایی برای مدت زمانی است که می تواند قبل از از دست دادن سیگنال (به نام تضعیف) باشد. این مشکل به این دلیل است که مقاومت الکتریکی یک کابل بلند بر عملکرد تأثیر می‌گذارد.
هر دو انتهای کابل باید به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک باشند تا سیگنال ها را سریع دریافت کنند و به اندازه کافی از تداخل الکتریکی بیرونی دور باشند تا از وقفه جلوگیری شود. با این حال، این اقدام احتیاطی اندازه شبکه را محدود نمی کند، زیرا سخت افزارهایی مانند روترها یا هاب ها می توانند چندین کابل اترنت را در یک شبکه به یکدیگر متصل کنند.این فاصله بین دو دستگاه قطر شبکه نامیده می شود.
حداکثر طول کابل CAT5، قبل از وقوع تضعیف، 100 متر (328 فوت) است. CAT6 می تواند تا 700 فوت حرکت کند. کابل‌های اترنت ممکن است طولانی‌تر باشند، اما ممکن است از از دست دادن سیگنال رنج ببرند، به‌ویژه اگر از نزدیک وسایل الکتریکی بزرگ عبور کنند.
کابل کوتاه ممکن است از بازتاب سیگنال رنج ببرد. با این حال، برخی از افراد هیچ مشکلی در طول کابل به اندازه 4 اینچ گزارش نکرده اند.
انواع مختلف کانکتورهای RJ-45 اهداف متفاوتی دارند. یک نوع، که برای استفاده با کابل های رشته ای طراحی شده است، با کابل های جامد ناسازگار است. انواع دیگر کانکتورهای RJ-45 ممکن است با کابل‌های رشته‌ای و جامد کار کنند.
خط پایین
فناوری‌های بی‌سیم مانند Wi-Fi و بلوتوث جایگزین اترنت در بسیاری از شبکه‌های خانگی و تجاری شده‌اند. اکثر تبلت ها و سایر دستگاه های تلفن همراه پورت شبکه ندارند. این فناوری‌های بی‌سیم در صورتی مفید هستند که کابل در خارج یا در مکان‌هایی با خطر آسیب‌دیدگی سیم اجرا شود.
سوالات متداول
- چگونه کابل اترنت را وصل کنم؟ به دنبال یک پورت اترنت در دستگاه خود بگردید. این یک ساختار مربعی دارد که با کانکتور استاندارد RJ45 مطابقت دارد. یک سر کابل را به پورت موجود در رایانه خود وارد کنید و سر دیگر را به روتر یا دستگاه شبکه دیگری وصل کنید.
- به کدام نوع کابل اترنت نیاز دارم؟ اگر شبکه شما از Gigabit Ethernet پشتیبانی می کند، ممکن است بخواهید کابل های Cat5e یا Cat6 را از کابل های نسل قبلی Cat5 انتخاب کنید.
- آیا می توانم کابل های اترنت را در بیرون اجرا کنم؟ کابل‌هایی را انتخاب کنید که دارای پوشش محافظ یا سیم‌های ضد آب باشند که به صراحت طراحی شده‌اند تا دوام بیشتری در برابر عناصر ایجاد کنند.
