هرکسی که علاقه مند به سیستم های صوتی است باید با چند اصطلاح آشنا باشد، از جمله صدای مونو، استریو، چند کاناله و صدای فراگیر. اگر خرید اجزای صوتی شما را گیج می‌کند، این اصطلاحات را یاد بگیرید، که همه علاقه‌مندان به صدا باید بدانند.
خط پایین
صدای تک کانالی یا آهنگی از صدا است که توسط یک بلندگو ایجاد می شود. این صدای مونوفونیک یا صدای با کیفیت بالا نیز شناخته می شود. صدای مونو در دهه 1950 با صدای استریو یا استریوفونیک جایگزین شد، بنابراین بعید به نظر می رسد که با تجهیزات مونوال برای خانه خود برخورد کنید.
صدای استریو رایج ترین است
صدای استریو یا استریوفونیک از دو کانال صوتی مجزا یا آهنگ صدا تشکیل شده است که توسط دو بلندگو بازتولید می شوند. صدای استریو حس جهت را ایجاد می کند زیرا صداهای مختلفی از بلندگوها شنیده می شود. صدای استریو هنوز هم رایج‌ترین شکل بازتولید صدا است که امروزه استفاده می‌شود.
اگر اصلاً تجهیزات صوتی دارید، احتمالاً با صدای استریو آشنا هستید. سیستم های استریو به عنوان سیستم های 2.0 کانال (یا 2.1 در صورت اضافه شدن ساب ووفر) نامیده می شوند. مگر اینکه قصد ورود به منطقه سینمای خانگی رده بالا را داشته باشید، استریو به احتمال زیاد همان تجهیزات صوتی است که برای خانه شما نیاز دارید.
صدای فراگیر / صدای چند کاناله
صدای فراگیر که به عنوان صدای چند کاناله نیز شناخته می شود، توسط چندین کانال صوتی مستقل و بلندگوهایی که در جلو و پشت شنونده قرار می گیرند ایجاد می شود. هدف این است که شنونده را با صدای ضبط شده روی دیسک های موسیقی DVD، فیلم های DVD و برخی سی دی ها احاطه کند.صدای فراگیر در دهه 1970 با معرفی صدای کوادرافونیک که به عنوان چهار صدا نیز شناخته می شود، رایج شد.
از آن زمان، صدای فراگیر یا صدای چند کاناله تکامل یافته است و در سیستم های سینمای خانگی مجلل استفاده می شود. محبوب ترین تنظیمات صدای فراگیر صدای 5.1، 6.1 و 7.1 کانال است. قبل از خرید باید تفاوت را بدانید.
5.1 صدای کانال
5.1 کانال صدای یک فرمت صدای استاندارد صنعتی برای فیلم و موسیقی با پنج کانال اصلی صدا و ششمین کانال ساب ووفر (به نام کانال نقطه یک) است که برای جلوه های ویژه فیلم و باس برای موسیقی استفاده می شود..
یک سیستم 5.1 کانالی متشکل از یک جفت بلندگوی استریو در جلو، یک بلندگوی کانال مرکزی قرار گرفته بین بلندگوهای استریو و دو بلندگوی صدای فراگیر واقع در پشت شنونده است.
صدای 5.1 کانال روی دیسک های فیلم DVD و موسیقی و برخی سی دی ها یافت می شود. دو فرمت رایج 5.1 کانالی Dolby Digital 5.1 و DTS Digital Surround هستند.
6.1 صدای کانال
صدای 6.1 کانالیک افزایش صدا به صدای ۵.۱ کاناله است. این یک بلندگوی مرکزی صدای فراگیر اضافه می کند که بین دو بلندگوی صدای فراگیر مستقیماً در پشت شنونده قرار دارد.
صدای 6.1 کانالتجربه صدای فراگیر تری را ایجاد می کند. به طور معمول، این سیستم برای DTS-ES، Dolby Digital EX و THX Surround EX طراحی شده است.
7.1 صدای کانال
صدای 7.1 کانالبا دو بلندگوی فراگیر جانبی اضافی که در کناره‌های محل نشستن شنونده قرار دارند، صدای ۵.۱ کاناله را بهبود می‌بخشد. صدای 7.1 کانال برای پوشش بیشتر صدا و موقعیت یابی دقیق تر صداها استفاده می شود.
فرمت‌های صوتی 7.1 با DTS-HD Master Audio و Dolby TrueHD جزیی‌ترین فرمت‌های صوتی هستند. این فرمت ها فشرده نیستند و مشابه ضبط اصلی استودیو هستند. پیکربندی 7.1 نیز کیفیت عالی را با DTS-HD و Dolby Digital Plus ارائه می‌کند، اگرچه صدایی بدون افت نیست.
کدام پیکربندی صدای فراگیر بهتر است؟
اگر پول و فضا برای راه اندازی سینمای خانگی مشکلی نیست، صدای 7.1 کانال یک برنده واضح است، اما بسیاری از مردم جایی برای هشت بلندگوی مورد نیاز سیستم 7.1 ندارند. در یک اتاق با اندازه معمولی، یک سیستم 5.1 کار عالی (با هزینه کمتر) انجام می دهد. راه اندازی آسان تر است و با طیف گسترده ای از فناوری سازگار است. همه پیکربندی‌های صدای فراگیر کیفیت عالی ارائه می‌دهند.
Beyond 7.1
افراد ماجراجو می توانند به اضافه کردن بلندگوها ادامه دهند تا زمانی که گیرنده ای برای کار با آنها دارند (گیرنده های 9 کانال و 11 کانال موجود است)، اما الزامات فنی بالا است و راه اندازی برای افراد ضعیف نیست. این که آیا کسی به آن سطح از فناوری در سینمای خانگی نیاز دارد یا خیر، جای سوال دارد.
تغییر دیگری در پیکربندی ها کانال های عمودی را به لطف Dolby Atmos اضافه می کند. بنابراین یک پیکربندی 5.1.2 شامل پنج بلندگوی معمولی، یک ساب ووفر و دو کانال عمودی است که برای بلندگوهای بالای سر طراحی شده است.
فقط کافی است به فرمت صدای فراگیر فراگیر Auro 3D Audio یا DTS:X نگاه کنید تا متوجه شوید که فناوری صوتی ثابت نیست.
