مودم پهن باند نوعی مودم کامپیوتری است که با خدمات اینترنت پرسرعت استفاده می شود. سه مودم پهن باند رایج عبارتند از کابلی، DSL (خط مشترک دیجیتال) و بی سیم. در مقابل، مودمهای رایانه‌ای سنتی از اینترنت کم‌سرعت شماره‌گیری پشتیبانی می‌کنند که در مناطقی که خدمات باند پهن در دسترس است تقریباً منسوخ شده است.
تعریف سرعت پهنای باند بسته به کشور متفاوت است و برخی از سرویس‌های DSL و بی‌سیم با استفاده از فناوری قدیمی‌تر ممکن است کمتر از محدودیت‌های رسمی باشند. با این وجود، همه مودمهای باند پهن در نظر گرفته می‌شوند.
مودمهای پهن باند سیمی
یک مودم کابلی یک کامپیوتر خانگی (یا شبکه کامپیوترهای خانگی) را برای اتصال به اینترنت به خطوط کابلی مسکونی متصل می کند. مودم های کابلی استاندارد از نسخه ای از DOCSIS (مشخصات رابط سرویس داده روی کابل) پشتیبانی می کنند. در مقابل، یک مودم DSL برای اتصال به اینترنت به خدمات تلفن عمومی و مسکونی مسکونی متصل می شود.
هر دو مودم کابلی و DSL ارسال داده های دیجیتال را از طریق خطوط فیزیکی طراحی شده برای ارتباطات آنالوگ (سیگنال های صوتی یا تلویزیونی) امکان پذیر می کنند. اینترنت فیبر (به عنوان مثال، Verizon FIOS) به مودم نیاز ندارد زیرا کابل‌های فیبر نوری از ارتباطات تمام دیجیتال پشتیبانی می‌کنند.
مودم های پهن باند بی سیم
دستگاه‌های مودم بی‌سیم متصل به خدمات اینترنت سلولی معمولاً نقاط اتصال تلفن همراه نامیده می‌شوند (نباید با نقاط اتصال Wi-Fi اشتباه شود). از نظر فنی، می‌توانید از یک گوشی هوشمند به عنوان مودم بی‌سیم برای اتصال آن به دستگاه محلی دیگر در حالت اتصال اینترنت استفاده کنید.
سرویس‌های باند پهن بی‌سیم ثابت گاهی اوقات به یک مودم برای اتصال شبکه خانگی به تجهیزات رادیویی محلی ارائه‌دهنده نیاز دارند. این به فناوری درگیر بستگی دارد.
استفاده از مودم های باند پهن
مثل یک ست‌تاپ باکس تلویزیون، مودمهای کابلی و DSL معمولاً توسط ارائه‌دهنده خدمات اینترنت ارائه می‌شوند، بنابراین این تجهیزاتی نیست که شما باید خودتان آن را خریداری کنید (اگرچه اکثر ارائه‌دهندگان به شما اجازه می‌دهند که خود را خریداری کنید. در صورت انتخاب خود را داشته باشید). مودمهای باند پهن گاهی اوقات همراه با روترهای باند پهن ساخته می‌شوند و به صورت واحدهای واحد فروخته می‌شوند که معمولاً دروازه‌های خانگی یا دروازه‌های مسکونی نامیده می‌شوند.
در صورت نصب جداگانه، یک مودم پهن باند از یک طرف به اینترنت و از طرف دیگر به شبکه خانگی داخلی متصل می شود. بسته به گزینه هایی که هر دستگاه از آن پشتیبانی می کند، پیوند مودم به روتر از کابل اترنت یا USB استفاده می کند. اتصال مودم به اینترنت از یک خط تلفن (DSL) یا یک خط کابل کواکسیال (برای مودم های کابلی) استفاده می کند.
مشکلات اتصال
وقتی مایکروسافت ویندوز مشکلی در اتصال پهنای باند شما تشخیص می دهد، پیامی شبیه به این نمایش می دهد: "اتصال پهنای باند شما مشکلات اتصال را تجربه می کند." اگرچه پیام به طور خاص به مودم اشاره دارد، اما این خطا می تواند مشکلات دیگری مانند: را نشان دهد.
- مشکلات راه اندازی یا نقص در روتر پهن باند.
- مشکلات اتصال بین رایانه ویندوز و روتر.
- مشکلات با مودم.
بر خلاف روترها، مودم ها تنظیمات و گزینه های عیب یابی کمی دارند. به طور معمول، مدیران باید یک مودم را خاموش و سپس دوباره روشن کنند تا آن را بازنشانی کنند. برای بهترین نتایج، مودم پهنای باند و روتر را با هم خاموش و روشن کنید.
