روترهای پهن باند از تنظیمات بسیاری برای شبکه های خانگی پشتیبانی می کنند. در میان گزینه‌ها و پارامترهای موجود، مدیران روتر با تنظیمات خاصی به طور منظم کار می‌کنند و به ندرت با سایرین کار می‌کنند. اگر قصد دارید یک شبکه خانگی را نصب و نگهداری کنید، دانستن این تنظیمات روتر ضروری است.
تنظیمات اصلی شبکه بی سیم برای روترها
روتر از مقادیر پیش فرض استاندارد برای تنظیمات رادیو بی سیم Wi-Fi استفاده می کند. حالت Wi-Fi کنترل می‌کند که روتر کدام پروتکل‌های بی‌سیم ممکن را پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، می‌توانید یک روتر با قابلیت 802.11g را برای غیرفعال کردن هرگونه پشتیبانی سازگاری با عقب برای 802.11b پیکربندی کنید تا عملکرد یا قابلیت اطمینان را بهبود بخشد یا ویژگی‌های افزایش سرعت اختصاصی یا افزایش دامنه را فعال کنید.
به طور پیش‌فرض، این گزینه‌ها خاموش هستند. حالت Wi-Fi بسته به مدل روتر با یک یا چند تنظیمات کنترل می‌شود.
شماره کانال Wi-Fi باند فرکانسی است که روتر بی سیم برای ارتباطات رادیویی استفاده می کند. شماره‌های استاندارد کانال Wi-Fi در ایالات متحده و سایر کشورها بین 1 تا 11 متغیر است. روترهای باند پهن معمولاً کانال‌های 1، 6 یا 11 را پیش‌فرض قرار می‌دهند، اما می‌توانید این تنظیم را برای حل مشکلات تداخل سیگنال تغییر دهید.
دستگاه‌های بی‌سیم یک روتر را با شناسه مجموعه سرویس (SSID) پیدا می‌کنند و شناسایی می‌کنند که گاهی اوقات نام مسیریاب یا نام شبکه بی‌سیم در کنسول‌ها نامیده می‌شود. روترها با یک SSID عمومی از قبل پیکربندی شده اند، به عنوان مثال، بی سیم یا نام یک فروشنده.
برای جلوگیری از درگیری با سایر شبکه های بی سیم و افزایش امنیت، SSID را تغییر دهید.
تنظیمات اتصال اینترنت برای روترها
همه روترهای باند پهن از گروهی از تنظیمات پشتیبانی می کنند که اتصال اینترنت خانگی را از طریق یک مودم پهن باند متصل یا داخلی پیکربندی می کند. نام‌های خاص این تنظیمات همانطور که در کنسول سرپرست نشان داده شده است در مدل‌های روتر متفاوت است.
نوع اتصال به اینترنت
روترهای خانگی از انواع محبوب سرویس اینترنت پهن باند پشتیبانی می کنند. اکثر روترها لیستی از انواع اتصال اینترنت را ارائه می دهند و به یک سرپرست نیاز دارند تا موردی را که برای شبکه اعمال می شود انتخاب کند.
بیشتر انواع اتصالات فهرست شده در منوی روتر بر اساس فناوری پروتکل شبکه اینترنتی زیربنایی به جای نام شرکت ارائه دهنده خدمات نامگذاری می شوند. انواع معمولی اتصال به اینترنت در روتر عبارتند از IP پویا (DHCP)، IP Static، PPPoE، PPTP و L2TP.
نام کاربری و رمز عبور اینترنتی
برخی از ارائه دهندگان اینترنت، از جمله ارائه دهندگان خدمات خط مشترک دیجیتال (DSL)، نام حساب و رمز عبور را برای مشترکین صادر می کنند. مشترکین این تنظیمات را در کنسول روتر وارد می کنند تا روتر بتواند از مودم پشتیبانی کند.
MTU
تنظیم حداکثر واحد انتقال (MTU) به بیشترین تعداد بایت در یک واحد فیزیکی از ترافیک شبکه اشاره دارد. روترها این مقدار را روی یک عدد پیش‌فرض مانند 1400، 1460، 1492 یا 1500 تنظیم می‌کنند تا با مقادیر استاندارد برای یک نوع اتصال اینترنت مطابقت داشته باشد.
اما در برخی موارد، شبکه ارائه دهنده اینترنت به شماره دیگری نیاز دارد. استفاده از یک مقدار نامتناسب باعث مشکلات فنی، از جمله وقفه زمانی در هنگام دسترسی به وب‌سایت‌ها می‌شود. این شماره را مطابق دستورالعمل های ارائه دهنده خدمات تنظیم کنید.
تنظیمات امنیتی برای روترهای شبکه خانگی
رمز عبور سرپرست روتر را فوراً تغییر دهید زیرا مقادیر پیش فرض (مانند admin و رمز عبور) همه مدل ها برای هکرها شناخته شده است.
در شبکه‌های بی‌سیم، حالت امنیتی Wi-Fi و تنظیمات رمزگذاری و احراز هویت Wi-Fi، حفاظت مناسب از داده‌ها و اتصالات را در برابر هکرها و کاربران غیرمجاز تضمین می‌کند.بسته به حالت امنیتی (به عنوان مثال، WPA)، تنظیمات اضافی برای کلیدهای بی سیم و عبارات عبور اعمال می شود.
