پروتکل اداره پست (POP) یک استاندارد اینترنتی است که بارگیری پیام های ایمیل را از سرور ایمیل به رایانه امکان پذیر می کند. POP از زمان پیدایش آن در سال 1984 دو بار به عنوان POP1 به روز شده است. نسخه 2 پروتکل اداره پست (POP2) در سال 1985 منتشر شد. نسخه 3 پروتکل اداره پست (POP3) در سال 1988 منتشر شد و شامل مکانیسم های جدید احراز هویت و سایر اقدامات بود.
خط پایین
پیام های ایمیل دریافتی در سرور POP ذخیره می شوند تا زمانی که وارد سیستم شوید (با یک سرویس گیرنده ایمیل) و پیام ها را در رایانه خود دانلود کنید. استاندارد POP شامل ابزاری برای ارسال پیام نمی شود. پروتکل انتقال ایمیل ساده (SMTP) برای ارسال ایمیل استفاده می شود.
چگونه POP با IMAP مقایسه می شود
POP و پروتکل دسترسی به پیام اینترنتی (IMAP) از این نظر مشابه هستند که هر دو برای بازیابی ایمیل استفاده می شوند. با این حال، POP قدیمی تر است و فقط دستورات ساده ای را برای بازیابی ایمیل تعریف می کند. IMAP همگام سازی بین دستگاه ها و دسترسی آنلاین را امکان پذیر می کند. با POP، پیام ها به صورت محلی در یک رایانه یا دستگاه ذخیره و مدیریت می شوند. بنابراین، POP برای پیاده‌سازی ساده‌تر و معمولاً قابل اعتمادتر و پایدارتر است.
معایب POP
POP یک پروتکل محدود است که به یک برنامه ایمیل اجازه می دهد فقط پیام ها را در رایانه یا دستگاه بارگیری کند، با گزینه ای برای نگهداری یک کپی در سرور برای بارگیری بعدی. در حالی که POP به برنامه های ایمیل اجازه می دهد پیام های بازیابی شده را ردیابی کنند، گاهی اوقات این فرآیند با شکست مواجه می شود و ممکن است پیام ها دوباره دانلود شوند. همچنین، با POP، دسترسی به یک حساب ایمیل یکسان از چندین رایانه یا دستگاه و همگام سازی اقدامات بین آنها غیرممکن است.
