مسیریابی بین دامنه‌ای بدون کلاس در دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک طرح استاندارد برای مسیریابی ترافیک شبکه در سراسر اینترنت توسعه یافت. قبل از توسعه فناوری CIDR، روترهای اینترنتی ترافیک شبکه را بر اساس کلاس آدرس های IP مدیریت می کردند. در این سیستم، مقدار یک آدرس IP، زیرشبکه آن را برای اهداف مسیریابی تعیین می کند.
CIDR جایگزینی برای زیرشبکه IP است. آدرس های IP را مستقل از ارزش خود آدرس ها در زیرشبکه هایی سازماندهی می کند. CIDR همچنین به عنوان سوپرشبکه شناخته می شود زیرا به طور موثر به چندین زیرشبکه اجازه می دهد تا برای مسیریابی شبکه با هم گروه بندی شوند.
نشان CIDR
CIDR محدوده آدرس IP را با استفاده از ترکیبی از یک آدرس IP و ماسک شبکه مرتبط آن مشخص می کند.
xxx.xxx.xxx.xxx/n
نماد CIDR از قالب بالا استفاده می کند، جایی که n تعداد (سمت چپ) 1 بیت در ماسک است.
192.168.12.0/23
مثال بالا، ماسک شبکه 255.255.254.0 را برای شبکه 192.168 اعمال می کند که از 192.168.12.0 شروع می شود. این نماد نشان دهنده محدوده آدرس 192.168.12.0 تا 192.168.13.255 است.
در مقایسه با شبکه‌های مبتنی بر کلاس، 192.168.12.0/23 نشان‌دهنده تجمیع دو زیرشبکه کلاس C 192.168.12.0 و 192.168.13.0 است که هر کدام دارای زیرشبکه 255.5.255 است.
این هم راه دیگری برای تجسم آن:
192.168.12.0/23=192.168.12.0/24 + 192.168.13.0/24
علاوه بر این، CIDR از تخصیص آدرس اینترنتی و مسیریابی پیام مستقل از کلاس سنتی محدوده آدرس IP معین پشتیبانی می کند.
10.4.12.0/22
مثال بالا محدوده آدرس 10.4.12.0 تا 10.4.15.255 را نشان می دهد (ماسک شبکه 255.255.252.0). این معادل چهار شبکه کلاس C را در فضای بسیار بزرگتر کلاس A اختصاص می دهد.
شما گاهی اوقات می بینید که نماد CIDR حتی برای شبکه های غیر CIDR استفاده می شود. با این حال، در زیرشبکه IP غیر CIDR، مقدار n به 8 (کلاس A)، 16 (کلاس B)، یا 24 (کلاس C) محدود می شود.
در اینجا چند نمونه آورده شده است:
- 10.0.0.0/8
- 172.16.0.0/16
- 192.168.3.0/24
چگونه CIDR کار می کند
هنگامی که برای اولین بار در اینترنت اجرا شد، پروتکل های مسیریابی اصلی مانند پروتکل دروازه مرزی و Open Shortest Path First برای پشتیبانی از CIDR به روز شدند. پروتکل‌های مسیریابی منسوخ یا کمتر محبوب ممکن است از CIDR پشتیبانی نکنند.
پیاده سازی CIDR نیاز به پشتیبانی خاصی دارد که در پروتکل های مسیریابی شبکه تعبیه شود.
تجمیع CIDR نیاز دارد که بخش‌های شبکه درگیر به هم پیوسته (از لحاظ عددی مجاور) در فضای آدرس باشند. برای مثال، CIDR نمی تواند 192.168.12.0 و 192.168.15.0 را در یک مسیر واحد جمع کند، مگر اینکه محدوده آدرس متوسط 0.13 و 0.14 گنجانده شود.
همه روترهای WAN یا ستون فقرات اینترنت - آنهایی که ترافیک بین ارائه دهندگان خدمات اینترنت را مدیریت می کنند - معمولاً از CIDR برای دستیابی به هدف حفظ فضای آدرس IP پشتیبانی می کنند. روترهای مصرف کننده اصلی اغلب از CIDR پشتیبانی نمی کنند، بنابراین شبکه های خصوصی از جمله شبکه های خانگی و حتی شبکه های عمومی کوچک (LAN) اغلب از آن استفاده نمی کنند.
CIDR و IPv6
IPv6 از فناوری مسیریابی CIDR و نماد CIDR به همان روش IPv4 استفاده می کند. IPv6 برای آدرس دهی کاملاً بدون کلاس طراحی شده است.
