بزرگنمایی یک عکس دیجیتال معمولاً مستلزم درونیابی است - فرآیندی که اندازه پیکسل‌های یک تصویر را افزایش می‌دهد.
بعضی از دوربین‌های دیجیتال - بیشتر دوربین‌ها و تلفن‌ها - از درون یابی برای تولید زوم دیجیتال استفاده می‌کنند. این به شما امکان می دهد روی سوژه هایی فراتر از حداکثر محدوده مجاز لنز دوربین فوکوس کنید. برنامه های دستکاری تصویر مانند Adobe Photoshop نیز از درون یابی در ویرایش پس از تولید استفاده می کنند.
به طور کلی، چهار نوع درونیابی وجود دارد: نزدیکترین همسایه، دوخطی، دو مکعبی و فراکتال. دانستن کمی در مورد هر کدام می تواند به شما کمک کند بیشترین بهره را از عکاسی خود ببرید.
زوم دیجیتال مبتنی بر نرم افزار است و نوعی درون یابی را به کار می گیرد. در مقابل، زوم اپتیکال به یک لنز واقعی و فیزیکی برای بزرگنمایی تصویر دور متکی است. زوم اپتیکال عکس‌های واضح‌تر و با کیفیت‌تری نسبت به زوم دیجیتال تولید می‌کند. اگر از یکی از این دوربین‌ها استفاده می‌کنید، نزدیک‌تر شدن به سوژه عکس بهتری نسبت به زوم دیجیتال به شما می‌دهد.
افزایش اندازه تصویر به طور کلی توصیه نمی شود. درون یابی اطلاعاتی را به تصویر اصلی اضافه می کند که می تواند تاری، مصنوعات، پیکسل شدن و سایر مسائلی را که می تواند کیفیت تصویر را کاهش دهد، ایجاد کند.
نزدیکترین همسایه درونیابی
نزدیکترین همسایه درونیابی معمولاً در داخل دوربین برای بازبینی عکس‌های شما و بزرگنمایی آن‌ها استفاده می‌شود تا بتوانید جزئیات را ببینید. این به سادگی پیکسل ها را بزرگتر می کند و رنگ یک پیکسل جدید با نزدیکترین پیکسل اصلی یکسان است. برای بزرگنمایی تصاویر برای چاپ مناسب نیست، زیرا می‌تواند ناهمواری ایجاد کند که به آن پیکسل‌سازی نیز می‌گویند.
خط پایین
درونیابی دوخطی اطلاعات را از یک پیکسل اصلی و چهار پیکسلی که آن را لمس می کنند، می گیرد تا در مورد رنگ پیکسل جدید تصمیم گیری کند. نتایج نسبتاً نرمی ایجاد می کند، اما کیفیت را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. تصاویر بزرگ‌شده به این روش ممکن است تار شوند.
درون یابی دو مکعبی
درون یابی دو مکعبی پیچیده ترین در میان این دسته است. برای ایجاد رنگ پیکسل جدید به اطلاعات پیکسل اصلی و 16 پیکسل اطراف آن متکی است.
درونیابی دو مکعبی بسیار پیشرفته‌تر از دو روش دیگر است و می‌تواند تصاویری با کیفیت چاپ تولید کند. درونیابی دو مکعبی دو نوع دارد که به شما کمک می‌کند تصویر خود را دقیق‌تر تنظیم کنید: «صاف‌تر» و «شارپ‌تر».
اگرچه این یکی از بهترین گزینه هاست، اما جهش زیاد در اندازه همچنان می تواند کیفیت تصویر را کاهش دهد.
درون یابی فراکتال
عمدتا برای چاپ های بسیار بزرگ، نمونه های درون یابی فراکتال از پیکسل های بیشتری نسبت به درون یابی دو مکعبی استفاده می شود. لبه های واضح تر و تار شدن کمتری تولید می کند، اما برای اجرا به نرم افزار سطح حرفه ای خاصی نیاز دارد. چاپگرهای حرفه ای اغلب از درون یابی فراکتال استفاده می کنند.
