سوئیچ شبکه دستگاه کوچکی است که ارتباطات را بین چندین دستگاه متصل در یک شبکه محلی (LAN) متمرکز می کند.
دستگاه های سوئیچ اترنت مستقل سال ها قبل از رایج شدن روترهای پهن باند خانگی معمولاً در شبکه های خانگی استفاده می شد. روترهای خانگی مدرن سوئیچ های اترنت را به عنوان یکی از عملکردهای اصلی خود مستقیماً در واحد ادغام می کنند.
سوئیچ های شبکه با کارایی بالا هنوز به طور گسترده در شبکه های شرکتی و مراکز داده استفاده می شوند. سوئیچ های شبکه گاهی اوقات به عنوان هاب های سوئیچینگ، هاب های پل یا پل های MAC شناخته می شوند.
درباره سوئیچ های شبکه
سوئیچ‌های اترنت رایج‌ترین نوع هستند، اما سوئیچ‌هایی را نیز خواهید یافت که برای معماری‌های شبکه ATM، کانال فیبر، و شبکه Token Ring بهینه شده‌اند.
سوئیچ‌های اترنت اصلی مانند سوئیچ‌های داخل روترهای باند پهن از سرعت اترنت گیگابیتی در هر پیوند پشتیبانی می‌کنند، اما سوئیچ‌های با کارایی بالا مانند سوئیچ‌های موجود در مراکز داده معمولاً از ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در هر پیوند پشتیبانی می‌کنند.
مدل های مختلف سوئیچ های شبکه از تعداد متفاوتی از دستگاه های متصل پشتیبانی می کنند. سوئیچ های شبکه درجه مصرف کننده چهار یا هشت اتصال را برای دستگاه های اترنت فراهم می کنند، در حالی که سوئیچ های شرکتی معمولاً بین 32 تا 128 اتصال را پشتیبانی می کنند.
سوئیچ‌ها نیز به یکدیگر متصل می‌شوند، یک روش زنجیره‌ای، برای افزودن تدریجی تعداد دستگاه‌های بیشتری به یک LAN.
سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده
سوئیچ‌های شبکه اصلی مانند سوئیچ‌هایی که در روترهای مصرف‌کننده استفاده می‌شوند، به پیکربندی خاصی به جز اتصال کابل و برق نیاز ندارند.
در مقایسه با این سوئیچ‌های مدیریت نشده، دستگاه‌های پیشرفته مورد استفاده در شبکه‌های سازمانی از طیف وسیعی از ویژگی‌های پیشرفته طراحی شده برای کنترل توسط یک سرپرست حرفه‌ای پشتیبانی می‌کنند. ویژگی‌های محبوب سوئیچ‌های مدیریت‌شده عبارتند از نظارت SNMP، تجمع پیوندها، و پشتیبانی QoS.
به طور سنتی، سوئیچ های مدیریت شده برای کنترل از رابط های خط فرمان به سبک یونیکس ساخته می شوند. دسته جدیدتری از سوئیچ‌های مدیریت‌شده به نام سوئیچ‌های هوشمند، که برای شبکه‌های شرکتی سطح ابتدایی و میان‌رده هدف‌گذاری شده‌اند، از رابط‌های مبتنی بر وب شبیه به روتر خانگی پشتیبانی می‌کنند.
سوئیچ شبکه در مقابل هاب و روتر
یک سوئیچ شبکه از نظر فیزیکی شبیه هاب شبکه است. با این حال، برخلاف هاب ها، سوئیچ های شبکه می توانند پیام های دریافتی را هنگام دریافت بازرسی کرده و آنها را به یک درگاه ارتباطی خاص هدایت کنند - فناوری به نام سوئیچینگ بسته.
سوئیچ آدرس منبع و مقصد هر بسته را تعیین می کند و داده ها را فقط به دستگاه های خاص ارسال می کند، در حالی که هاب ها بسته ها را به هر پورتی به جز پورتی که ترافیک دریافت کرده است ارسال می کند.این روش برای حفظ پهنای باند شبکه و به طور کلی بهبود عملکرد در مقایسه با هاب کار می کند.
سوئیچ ها نیز شبیه روترهای شبکه هستند. در حالی که روترها و سوئیچ‌ها هر دو اتصالات دستگاه محلی را متمرکز می‌کنند، فقط روترها برای اتصال به شبکه‌های خارجی، چه شبکه‌های محلی یا اینترنت، پشتیبانی می‌کنند.
سوئیچ های لایه 3
سوئیچ های شبکه معمولی در لایه پیوند داده لایه 2 مدل OSI کار می کنند. سوئیچ‌های لایه 3 که منطق سخت‌افزار داخلی سوئیچ‌ها و مسیریاب‌ها را با یک دستگاه ترکیبی ترکیب می‌کنند نیز در برخی از شبکه‌های سازمانی مستقر شده‌اند.
در مقایسه با سوئیچ‌های سنتی، سوئیچ‌های لایه ۳ پشتیبانی بهتری از تنظیمات شبکه مجازی ارائه می‌دهند.
سوالات متداول
سوئیچ های KVM چیست؟
سوئیچ KVM قطعه سخت افزاری است که به شما امکان می دهد چندین رایانه را با استفاده از یک مانیتور و صفحه کلید واحد کنترل کنید. همچنین می‌توانید نمایشگرها و صفحه‌کلیدهای اضافی را به تنظیمات خود اضافه کنید.
سوئیچ kill VPN چیست؟
برخی از شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) یک سوئیچ نرم‌افزاری دارند که هنگام قطع اتصال، دسترسی به اینترنت را به‌طور خودکار غیرفعال می‌کند. این ویژگی تضمین می‌کند که آدرس IP و سایر داده‌های شخصی شما هرگز افشا نمی‌شوند.
آیا سوئیچ های شبکه می توانند سرعت را کاهش دهند؟
بله، اما برای ایجاد تفاوت محسوس کافی نیست. همانطور که کابل‌های طولانی‌تر کمی تأخیر می‌افزایند، سوئیچ‌های اضافی نیز مقدار ناچیزی تأخیر ایجاد می‌کنند. اگر اتصال اینترنت شما کند است، اگر همه چیز به درستی متصل باشد، ربطی به سوئیچ ها ندارد.
هزینه سوئیچ های شبکه چقدر است؟
قیمت‌ها بسته به تعداد پورت‌ها و ویژگی‌های اضافی، به شدت از زیر ۴۰ دلار تا بیش از ۵۰۰ دلار متغیر است. برای یک سوئیچ شبکه 20 پورت، می توانید انتظار پرداخت 150 تا 250 دلار را داشته باشید.
