ممکن است با مشخصات محصول فهرست شده برخورد کرده باشید یا حتی بحثی در مورد نسبت سیگنال به نویز خوانده باشید. این مشخصات که اغلب به اختصار SNR یا S/N خوانده می‌شود، می‌تواند برای مصرف‌کننده عادی مرموز به نظر برسد. با این حال، در حالی که ریاضیات مربوط به نسبت سیگنال به نویز فنی است، این مفهوم نیست، و مقدار سیگنال به نویز می تواند بر کیفیت کلی صدای سیستم تأثیر بگذارد.
نسبت سیگنال به نویز توضیح داده شد
نسبت سیگنال به نویز سطح قدرت سیگنال را با سطح توان نویز مقایسه می کند. اغلب به عنوان اندازه گیری دسی بل (dB) بیان می شود. اعداد بالاتر معمولاً به معنای مشخصات بهتر است زیرا اطلاعات مفیدتر (سیگنال) نسبت به داده های ناخواسته (نویز) وجود دارد.
برای مثال، وقتی یک جزء صوتی نسبت سیگنال به نویز 100 دسی بل را فهرست می کند، به این معنی است که سطح سیگنال صوتی 100 دسی بل بالاتر از سطح نویز است. بنابراین، مشخصات نسبت سیگنال به نویز 100 دسی بل به طور قابل توجهی بهتر از 70 دسی بل یا کمتر است.
برای مثال، بیایید بگوییم که شما در حال گفتگو با دوستی در آشپزخانه هستید که اتفاقاً صدای یخچال خاصی هم دارد. اجازه دهید همچنین بگوییم که یخچال 50 دسی بل زمزمه تولید می کند - این را نویز در نظر بگیرید - زیرا محتویات آن را خنک نگه می دارد. اگر دوستی که با او صحبت می‌کنید با سرعت 30 دسی‌بل زمزمه می‌کند - این را سیگنال در نظر بگیرید - نمی‌توانید حتی یک کلمه را بشنوید زیرا صدای زمزمه یخچال بر صحبت دوست شما غلبه می‌کند.
ممکن است از دوست خود بخواهید بلندتر صحبت کند، اما حتی در ۶۰ دسی بل، ممکن است باز هم نیاز داشته باشید که از او بخواهید چیزهایی را تکرار کند. صحبت کردن با 90 دسی بل ممکن است بیشتر شبیه یک مسابقه فریاد به نظر برسد، اما حداقل کلمات شنیده و درک خواهند شد. این ایده پشت نسبت سیگنال به نویز است.
چرا نسبت سیگنال به نویز مهم است
می توانید مشخصات نسبت سیگنال به نویز را در بسیاری از محصولاتی که با صدا سروکار دارند، از جمله بلندگوها، تلفن ها (بی سیم یا غیره)، هدفون، میکروفون، تقویت کننده ها، گیرنده ها، میزهای گردان، رادیو، CD/DVD پیدا کنید. / پخش کننده های رسانه، کارت های صوتی رایانه شخصی، گوشی های هوشمند، تبلت ها و موارد دیگر. با این حال، همه تولیدکنندگان این مقدار را به راحتی نمی دانند.
صدای واقعی اغلب به عنوان صدای خش خش سفید یا الکترونیکی یا ایستا یا زمزمه کم یا ارتعاشی مشخص می شود. صدای بلندگوهای خود را تا آخر بالا ببرید در حالی که هیچ چیز پخش نمی شود. اگر صدای خش خش را می شنوید، این همان نویز است که اغلب به آن "کف سر و صدا" می گویند. درست مانند یخچال در سناریویی که قبلا توضیح داده شد، این کف سر و صدا همیشه وجود دارد.
تا زمانی که سیگنال دریافتی قوی باشد و بسیار بالاتر از سطح نویز باشد، صدا کیفیت بالاتری را حفظ خواهد کرد، که نوعی نسبت سیگنال به نویز است که برای صدایی واضح و دقیق ترجیح داده می شود.
در مورد حجم چطور؟
اگر یک سیگنال ضعیف است، ممکن است فکر کنید که برای تقویت خروجی باید صدا را افزایش دهید. متأسفانه، تنظیم صدا به بالا و پایین هم بر سطح نویز و هم بر سیگنال تأثیر می گذارد. ممکن است موسیقی بلندتر شود، اما نویز زیرین نیز بلندتر خواهد شد. شما باید فقط قدرت سیگنال منبع را افزایش دهید تا به اثر مورد نظر برسید. برخی از دستگاه ها دارای عناصر سخت افزاری یا نرم افزاری هستند که برای بهبود نسبت سیگنال به نویز طراحی شده اند.
متاسفانه، همه قطعات، حتی کابل‌ها، مقداری نویز به سیگنال صوتی اضافه می‌کنند. بهترین قطعات به گونه ای طراحی شده اند که سطح نویز را تا حد ممکن پایین نگه دارند تا نسبت به حداکثر برسد. دستگاه‌های آنالوگ، مانند تقویت‌کننده‌ها و صفحه‌های گردان، عموماً نسبت سیگنال به نویز کمتری نسبت به دستگاه‌های دیجیتال دارند.
سایر ملاحظات
قطعاً ارزش دارد از محصولاتی با نسبت سیگنال به نویز بسیار ضعیف اجتناب کنید. با این حال، نسبت سیگنال به نویز نباید به عنوان تنها مشخصات برای اندازه گیری کیفیت صدای قطعات استفاده شود.برای مثال، پاسخ فرکانس و اعوجاج هارمونیک نیز باید در نظر گرفته شوند.
