یک پروتکل اینترنتی مجموعه قوانینی است که نحوه انتقال بسته های اطلاعاتی از طریق شبکه را کنترل می کند. IPv5 نسخه ای از پروتکل اینترنت (IP) است که هرگز به طور رسمی به عنوان استاندارد پذیرفته نشد. v5 مخفف نسخه 5 پروتکل اینترنت است. شبکه‌های رایانه‌ای از نسخه 4 که معمولاً IPv4 نامیده می‌شود، یا نسخه جدیدتر IP به نام IPv6 استفاده می‌کنند.
محدودیت آدرس IPv5
IPv5 هرگز به پروتکل رسمی تبدیل نشد. آنچه به عنوان IPv5 شناخته می شود با نام دیگری شروع شد: پروتکل جریان اینترنت یا به سادگی ST.
پروتکل اینترنت ST/IPv5 به عنوان وسیله ای برای پخش ویدئو و داده های صوتی توسط Apple، NeXT و Sun Microsystems توسعه داده شد و آزمایشی بود. ST در انتقال بسته های داده در فرکانس های خاص و در عین حال حفظ ارتباط موثر بود.
در نهایت به عنوان پایه ای برای توسعه فناوری هایی مانند Voice over IP یا VoIP که برای ارتباطات صوتی از طریق اینترنت استفاده می شود. استفاده می شود.
آدرس 32 بیتی
با توسعه IPv6 و وعده آن برای آدرس‌های IP تقریباً نامحدود و شروعی تازه برای پروتکل، IPv5 هرگز به دلیل محدودیت‌های 32 بیتی به استفاده عمومی منتقل نشد.
IPv5 از آدرس دهی 32 بیتی IPv4 استفاده کرد که در نهایت به یک مشکل تبدیل شد. فرمت آدرس های IPv4 فرمت … است که از چهار اکتت عددی (یک واحد اطلاعات دیجیتال در محاسبات متشکل از هشت بیت) تشکیل شده است که هر مجموعه دارای محدوده ای است. از 0 تا 255 و با نقطه از هم جدا می شوند. این فرمت اجازه 4.3 میلیارد آدرس اینترنتی را می داد. با این حال، رشد سریع اینترنت به زودی این تعداد آدرس منحصر به فرد را از بین برد.
تا سال 2011، آخرین بلوک های باقی مانده از آدرس های IPv4 تخصیص داده شد. با استفاده از IPv5 از همان آدرس دهی 32 بیتی، از همان محدودیت رنج می برد.
بنابراین، IPv5 قبل از اینکه به یک استاندارد تبدیل شود، کنار گذاشته شد و جهان به سمت IPv6 رفت.
آدرس IPv6
IPv6 در دهه 1990 برای حل محدودیت آدرس‌دهی توسعه یافت و استقرار تجاری این پروتکل اینترنتی جدید در سال 2006 آغاز شد. IPv6 یک پروتکل 128 بیتی است و آدرس‌های IP بیشتری را ارائه می‌کند.
فرمت IPv6 مجموعه ای از هشت عدد هگزادسیمال 4 کاراکتری است. هر یک از اینها 16 بیت و در مجموع 128 بیت را نشان می دهد. کاراکترهای یک آدرس IPv6 اعدادی از 0 تا 9 و حروف از A تا F هستند.
فرمت IPv6
نمونه ای از آدرس IPv6 2001:0db8:0000:0000:1234:0ace:6006:001e است. IPv6 ظرفیت ارائه تریلیون‌ها تریلیون آدرس‌های IP را دارد (به اندازه 3.4x1038 آدرس) با احتمال کمی تمام شدنی.
فرمت یک آدرس IPv6 طولانی است و اغلب حاوی صفرهای متعدد است. صفرهای ابتدایی در آدرس را می توان برای کوتاه کردن آدرس ها سرکوب کرد.به عنوان مثال، آدرس IPv6 فوق ممکن است به صورت بسیار کوتاهتر 2001:db8::1234:ace:6006:1e بیان شود. همچنین، هنگامی که مجموعه‌ای از بیش از یک مجموعه 4 نویسه‌ای وجود دارد که از تمام صفرها تشکیل شده است، ممکن است آنها را با نماد "::" جایگزین کنید.
فقط یک علامت :: را می توان در آدرس IPv6 استفاده کرد.
