Telnet یک پروتکل رایانه ای است که سازگاری ارتباط تعاملی دو طرفه را برای رایانه های موجود در اینترنت و شبکه های محلی فراهم می کند. Telnet دارای یک رابط خط فرمان است و به دلیل اصلی بودن پروتکل از زمانی که اینترنت برای اولین بار در سال 1969 راه اندازی شد، مشهور است.
به مرور زمان، استفاده Telnet به نفع SSH (Secure Shell یا Secure Socket Shell) به دلیل نگرانی‌های امنیتی در هنگام استفاده از شبکه باز کاهش یافت. Telnet فاقد خط‌مشی‌های احراز هویت و رمزگذاری داده‌ها است.
آغاز Telnet
Telnet به یک پروتکل ترمینال مجازی شبکه اشاره دارد. این مخفف از شبکه تله تایپ، شبکه پایانه یا شبکه مخابراتی می آید، بسته به اینکه به کدام منبع اعتقاد دارید.این به عنوان نوعی کنترل از راه دور برای مدیریت رایانه های مرکزی از پایانه های دور ساخته شده است.
Telnet به دانشجویان و اساتید پژوهشی این امکان را می‌دهد تا در روزگار رایانه‌های بزرگ بزرگ، از هر پایانه‌ای در ساختمان وارد سیستم مرکزی دانشگاه شوند. این ورود از راه دور باعث صرفه‌جویی در ساعت‌ها پیاده‌روی در هر ترم برای محققان شد.
در حالی که Telnet در مقایسه با فناوری شبکه مدرن رنگ پریده است، در سال 1969 انقلابی بود، و Telnet به هموار کردن راه برای شبکه جهانی وب در سال 1989 کمک کرد.
خط پایین
به مرور زمان، Telnet ناامن به پروتکل شبکه SSH جدیدتر تبدیل شد، که مدیران شبکه مدرن از آن برای مدیریت کامپیوترهای لینوکس و یونیکس از راه دور استفاده می کنند. SSH احراز هویت قوی فراهم می کند و ارتباطات داده رمزگذاری شده بین رایانه ها را از طریق یک شبکه ناامن ایمن می کند.
اینجا گرافیکی وجود ندارد
برخلاف صفحه نمایش فایرفاکس یا گوگل کروم، نمایشگرهای Telnet قابل مشاهده نیستند. Telnet همه چیز در مورد تایپ روی صفحه کلید است. هیچ یک از عناصر گرافیکی که امروز از صفحات وب انتظار داریم را ندارد. دستورات Telnet می توانند رمزآلود باشند، با دستورات مثالی از جمله z و prompt% fg. اکثر کاربران مدرن صفحه‌های Telnet را قدیمی و کند می‌دانند.
Telnet دیگر به ندرت برای اتصال رایانه ها به دلیل عدم امنیت آن استفاده می شود. با این حال، هنوز هم کاربردی است. یک سرویس گیرنده Telnet در ویندوز (10، 8، 7 و ویستا) وجود دارد، اگرچه ممکن است ابتدا مجبور شوید Telnet را فعال کنید.
