فناوری هپتیک از لرزش، موتور یا سایر تجربیات فیزیکی برای شبیه سازی حس لامسه و ارائه تجربیات لمسی به محصولات دیجیتال استفاده می کند. هدف آن ارائه رابط‌ها و تجربیات غنی‌تر و پیچیده‌تر به کاربر آن فناوری است.
Haptic به چه معناست؟
چه بدانید چه ندانید، احتمالاً از فناوری لمسی استفاده کرده اید. تلفن‌های هوشمند، کنترل‌کننده‌های بازی، و استریوهای صفحه لمسی خودرو، به‌عنوان چند مورد، همه از لمسی برای ارائه تعاملات کاربر غنی‌تر، پیچیده‌تر و جذاب‌تر استفاده می‌کنند.
به زبان ساده تر؛ هر زمان که با تکه‌ای از فناوری تعامل می‌کنید که بازخورد فیزیکی شبیه‌سازی‌شده‌ای را ارائه می‌کند (برخلاف یک کلید یا دکمه فیزیکی) از فناوری لمسی استفاده می‌کنید.
بازخورد هپتیک به طور فزاینده ای برای اتصال تجربیات مجازی و روی صفحه به دنیای فیزیکی و طبیعی تر و واقعی تر کردن رابط های دیجیتال استفاده می شود.
در حالی که هاپتیک از اواسط دهه 2010 به طور فزاینده ای رایج شده است، این فناوری از دهه 1960 وجود داشته است و اولین استفاده در مقیاس بزرگ خود را در بازی های آرکید دهه 1980 مشاهده کرد.
چگونه فناوری هپتیک کار می کند
فناوری هاپتیک با ترکیب چیزی که در نرم افزار اتفاق می افتد با یک تجربه فیزیکی مربوطه کار می کند. این تجربیات فیزیکی توسط بسیاری از فناوری‌های مختلف ایجاد می‌شوند، از جمله ابزارهایی که ارتعاش ایجاد می‌کنند، بازخوردهای فشاری "پاکت‌های غرشی"، وزش هوا، و حتی پرتوهای اولتراسوند که نمی‌توانید بشنوید اما می‌توانید احساس کنید.
برای سهولت درک این موضوع، اجازه دهید به یک مثال خاص نگاه کنیم. آیفون دارای Taptic Engine داخلی است، سیستم بازخورد لمسی سفارشی اپل. وقتی کاری را در نرم‌افزاری انجام می‌دهید که به تجربه لمسی مرتبط است، مانند فشار طولانی صفحه یا فشار دادن دکمه صفحه اصلی، نرم‌افزار یک الگوی لرزش خاصی را در موتور Taptic ایجاد می‌کند که به نظر می‌رسد گوشی به لمس شما پاسخ فیزیکی می‌دهد.
یک مثال عالی دیگر از بازخورد لمسی در یک بازی ویدیویی رانندگی است. اگر در بازی‌های آرکید هستید یا کنترل‌کننده کنسول‌تان لمسی دارد، وقتی از جاده هموار رانندگی می‌کنید، نرم‌افزار بازی موتور بازخورد نیرو را در کنترل‌کننده شما فعال می‌کند تا تکان بخورد و بلرزد و تجربه رانندگی در خارج از جاده را شبیه‌سازی کند.
چند نمونه از هشدارها و لمس های لمسی
این دستگاه‌ها انواع متداول بازخورد لمسی دارند:
- صفحه‌نمایش‌ها و موش‌های اپل: اپل از زمان آیفون 6S از بازخورد لمسی در فناوری صفحه لمسی سه بعدی خود و از زمان آیفون 7 از دکمه‌های هوم استفاده کرده است. ماوس جادویی و پد ردیابی جادویی.
- اعلان‌ها و پیمایش اپل واچ: اپل واچ برای ایجاد «کلیک‌های» کوچکی که هنگام پیمایش با استفاده از Digital Crown احساس می‌شود، از لمسی استفاده می‌کند. ارتعاشات مورد استفاده برای هشدارها و جهت های گام به گام نیز از لمسی استفاده می کنند.
- کنترل‌های بازی آرکید: یکی از قدیمی‌ترین هاپتیک‌های پرکاربرد در رانندگی آرکید و بازی‌های پروازی بود. سازندگان از فناوری لمسی تعبیه شده در فرمان یا چوب پرواز برای آن بازی‌ها برای شبیه‌سازی جاده‌های ناهموار یا پرواز ناهموار استفاده کردند.
- داشبورد خودرو: استریوهای خودرو با صفحه لمسی و سایر رابط‌های داشبورد خودرو از لمسی برای شبیه‌سازی تجربه فشار دادن دکمه‌ها و حرکت سوئیچ‌ها در خودروهای قدیمی‌تر استفاده می‌کنند.
- شبیه‌سازهای پرواز: بازی‌های ویدیویی را فراموش کنید. ماشین‌های واقعی که برای آموزش خلبانان در هوا نیستند از فناوری لمسی برای شبیه‌سازی شرایط مختلف پرواز استفاده می‌کنند.
- تاچ پدهای لپ تاپ: اگر صفحه لمسی لپ تاپ شما وقتی که لپ تاپ روشن است وقتی آن را فشار می دهید کلیک می کند اما وقتی خاموش است اصلا حرکت نمی کند، از هاپتیک استفاده می کند. در این حالت، یک سیستم لمسی تجربه کلیک را تکرار می کند. یک کلیک واقعی لمسی نیست زیرا، طبق تعریف، لمسی تجربیات لمسی را شبیه سازی می کند.
- دستگاه‌های آموزشی پزشکی: جراحان و دندانپزشکان آینده به طور فزاینده‌ای با شبیه‌سازهای پیچیده‌ای که شامل بازخورد لمسی فیزیکی هستند آموزش می‌دهند تا آموزش را به کار بر روی انسان‌های واقعی نزدیک‌تر کنند.
- کنترل‌های کنسول بازی ویدیویی: اکثر کنسول‌های بازی ویدیویی مدرن مانند PS5 دارای برخی فناوری لمسی در کنترلرهای خود به شکل لرزش‌هایی هستند که توسط رویدادهای درون بازی ایجاد می‌شوند.
