Long Term Evolution یا LTE یک استاندارد پهن باند بی سیم 4G است که جایگزین فناوری های قبلی مانند WiMax و 3G می شود. این سریعتر از 3G است اما از 4G و 5G واقعی، استاندارد بی سیم فعلی، کندتر است.
LTE توسط دستگاه های تلفن همراه مانند تلفن های هوشمند و تبلت ها به جای اتصال بی سیم (Wi-Fi) استفاده می شود. مانند 3G یا 4G، LTE یک استاندارد فناوری است که تعیین می کند دستگاه های تلفن همراه چگونه از دکل های تلفن همراه به اینترنت متصل شوند.
LTE عمدتاً یک اصطلاح بازاریابی است که به معنای پیشرفت به سمت 4G است. هیچ نهاد نظارتی بین‌المللی وجود ندارد که درباره LTE یا 4G بودن و نبودن آن حکم کند. بنابراین، شرکت های مخابراتی اغلب از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می کنند.با این حال، مشخصات فنی واقعی LTE کمتر از سرعت 4G است.
مزایای LTE
علی رغم کندتر بودن از 4G واقعی، LTE پیشرفتی نسبت به فناوری های قدیمی تر و استانداردهای پهنای باند تلفن همراه است. در مقایسه با 3G، LTE ارائه می دهد:
- پهنای باند بالاتر (سرعت اتصال سریعتر).
- فناوری زیربنایی بهتر برای تماس های صوتی (VoIP) و پخش جریانی چندرسانه ای.
- تأخیر کم انتقال داده.
- مقیاس‌پذیری بیشتر، به دستگاه‌های بیشتری اجازه می‌دهد همزمان به یک نقطه دسترسی متصل شوند.
- تصفیه شده برای تماس‌های صوتی از طریق استفاده از Voice over LTE (VoLTE).
نحوه استفاده از LTE
برای استفاده از LTE به دو چیز نیاز دارید: یک تلفن و یک شبکه تلفن همراه که از آن پشتیبانی می کند.
این بدان معناست که باید مطمئن شوید که دستگاه شما با LTE سازگار است. همه دستگاه ها حاوی سخت افزار لازم برای اتصال به شبکه LTE نیستند. می‌توانید مطمئن باشید که گوشی‌های جدید این کار را می‌کنند، اما مدل‌های قدیمی‌تر ممکن است اینطور نباشند.
تلفن های LTE ممکن است 4G LTE نامیده شوند. اگر تلفن شما در شبکه LTE کار نمی کند، ممکن است لازم باشد دستگاه خود را ارتقا دهید یا به سرعت کمتر از LTE رضایت دهید.
فراتر از تلفن، باید به یک ارائه دهنده خدمات بی سیم دسترسی داشته باشید - خواه یک شرکت مخابراتی تلفن همراه یا یک اپراتور شبکه مجازی تلفن همراه (MVNO). این شرکت ها فناوری LTE را به دستگاه شما تحویل می دهند. برای استفاده از این سرویس باید در یک منطقه تحت پوشش LTE باشید.
یک اصطلاح بازاریابی گمراه کننده، LTE اغلب با انتظارات مطابقت ندارد. قبل از خرید گوشی هوشمند یا هر دستگاه دیگری، نظرات را بخوانید، احکام آزمایشگران را بررسی کنید و به عملکرد واقعی LTE دستگاه توجه کنید.
تاریخچه LTE
3G نسبت به 2G پیشرفت کرده بود، اما فاقد سرعت مورد نیاز انقلاب گوشی های هوشمند بود. بخش ارتباطات رادیویی اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU-R)، نهادی که اتصالات و سرعت‌های پهنای باند سیار را تنظیم می‌کند، مجموعه‌ای ارتقا یافته از مشخصات ارتباطات بی‌سیم را در سال 2008 معرفی کرد.استاندارد جدید نیازهای فناوری‌های جدیدتر مانند VoIP، جریان رسانه، کنفرانس ویدیویی، انتقال داده‌ها با سرعت بالا و همکاری در زمان واقعی را برآورده می‌کند.
این مجموعه مشخصات 4G به معنای نسل چهارم نامگذاری شد و سرعت یکی از پیشرفت‌های اصلی بود.
طبق این مشخصات، یک شبکه 4G می تواند تا 100 مگابیت در ثانیه در حین حرکت، مانند ماشین یا قطار، و در حالت ساکن تا 1 گیگابیت در ثانیه، سرعت ارائه دهد. اینها اهداف بالایی بودند. از آنجایی که ITU-R در اجرای چنین استانداردهایی حرفی نداشت، باید قوانین را کاهش می داد تا با وجود عدم دستیابی به این سرعت ها، فناوری های جدید 4G در نظر گرفته شوند. بازار با دستگاه‌هایی با برچسب 4G LTE دنبال شد.
4G/LTE رایج ترین استاندارد در سراسر جهان است. با این حال، دستگاه ها و شبکه های بیشتری برای 5G مجهز می شوند. 5G چندین پیشرفت را نسبت به 4G و LTE ارائه می دهد، اما برای پذیرش گسترده با چالش هایی مواجه است.
