احتمال این است که به لنز دوربین فیلمبرداری به غیر از میزان زوم آن توجه زیادی نکنید. لنز برای نحوه عملکرد دوربین فیلمبرداری شما ضروری است. دو نوع اصلی از لنزهای دوربین فیلمبرداری وجود دارد: لنزهایی که در دوربین فیلمبرداری تعبیه شده اند و لنزهای جانبی که بعد از خرید می خرید و برای جلوه های خاص به آن متصل می شوند.
این مقاله فقط بر روی لنزهای دوربین فیلمبرداری داخلی تمرکز دارد.
خط پایین
یک دوربین فیلمبرداری با لنز زوم اپتیکال می تواند اجسام دور را بزرگنمایی کند. این کار را با حرکت دادن تکه های شیشه در داخل دوربین فیلمبرداری انجام می دهد. لنزهای زوم اپتیکال با میزان بزرگنمایی که ارائه می دهند متمایز می شوند. یک لنز زوم 10 برابری می‌تواند یک شی را 10 برابر بزرگنمایی کند.
لنزهای فوکوس ثابت
لنزهای فوکوس ثابت لنزهایی هستند که برای دستیابی به بزرگنمایی حرکت نمی کنند. در جای خود ثابت شده است. با این وجود، بسیاری از دوربین های فیلمبرداری با لنز فوکوس ثابت، زوم دیجیتال را ارائه می دهند. بر خلاف همتای اپتیکال خود، زوم دیجیتال یک جسم دور را بزرگ نمی کند. صحنه را برش می دهد تا روی یک موضوع خاص تمرکز کند. به همین دلیل، زوم دیجیتال معمولاً تصاویری با کیفیت پایین‌تر از لنزهای زوم اپتیکال ارائه می‌کند.
درک فواصل کانونی
فاصله کانونی یک لنز به فاصله مرکز لنز تا نقطه روی سنسور تصویر که در آن تصویر در فوکوس است، اشاره دارد. در عمل، فاصله کانونی به شما می گوید دوربین فیلمبرداری شما چقدر زوم ارائه می دهد و چه زوایایی را می گیرد.
فاصله کانونی بر حسب میلی متر اندازه گیری می شود. برای دوربین های فیلمبرداری با لنزهای زوم اپتیکال، یک جفت اعداد را مشاهده می کنید. اولی فاصله کانونی را در زاویه باز به شما می دهد و دومی حداکثر فاصله کانونی در تله فوتو است، یعنی زمانی که شما یک سوژه را کوچک کرده یا بزرگ کرده اید.شما می توانید با تقسیم عدد دوم در فاصله کانونی بر عدد اول، بزرگنمایی یا ضریب "x" دوربین فیلمبرداری خود را تعیین کنید. بنابراین یک دوربین فیلمبرداری با لنز 35 تا 350 میلی‌متر، زوم اپتیکال 10 برابری دارد.
خط پایین
تعداد فزاینده ای از دوربین های فیلمبرداری از لنزهای زاویه باز استفاده می کنند. هیچ قانون سخت و سریعی برای زمانی که لنز دوربین فیلمبرداری داخلی با زاویه دید عریض در نظر گرفته می شود وجود ندارد، اما معمولاً زمانی که فاصله کانونی آن کمتر از 39 میلی متر باشد، مدلی را می بینید که به این صورت تبلیغ می شود. همانطور که از نامش پیداست، یک لنز با زاویه دید بیشتر از یک صحنه عکس می‌گیرد بدون اینکه عکاس مجبور باشد یک یا دو قدم به عقب برود تا همه آن را به تصویر بکشد.
درک دیافراگم
عدسی مقدار نور عبوری به سنسور را با استفاده از دیافراگم تنظیم می کند که عنبیه نیز نامیده می شود. به یک مردمک فکر کنید که گشاد می شود تا نور بیشتری وارد کند یا منقبض می شود تا نور کمتری وارد شود، و ایده ای از عملکرد عنبیه خواهید داشت.
به اندازه دهانه عنبیه دیافراگم می گویند. دوربین های پیشرفته به شما امکان می دهند اندازه دیافراگم را کنترل کنید. این به دو دلیل مهم است:
- دیافراگم باز اجازه می دهد نور بیشتری وارد شود، صحنه را روشن تر کند و عملکرد را در محیط های کم نور بهبود بخشد. برعکس، یک دیافراگم کوچک اجازه می دهد نور کمتری وارد شود.
- تنظیم دیافراگم لنز به شما امکان می دهد عمق میدان را تنظیم کنید، یعنی اینکه چقدر از یک صحنه در فوکوس است. دیافراگم باز باعث می شود اشیاء جلوی شما فوکوس خوبی داشته باشند اما پس زمینه تار شود. دیافراگم کوچک همه چیز را متمرکز می کند.
سازندگان دوربین فیلمبرداری معمولاً حداکثر دیافراگم یا میزان باز شدن عنبیه را برای پذیرش نور تبلیغ می کنند. هر چه پهن تر، بهتر.
چگونه می توانید تشخیص دهید که دیافراگم دوربین فیلمبرداری شما چیست؟
دیافراگم دوربین فیلمبرداری با f-stop اندازه گیری می شود. مانند امتیاز زوم اپتیکال، می توانید مقداری ریاضی برای تعیین حداکثر دیافراگم دوربین فیلمبرداری خود انجام دهید. کل فاصله کانونی را بر قطر عدسی که معمولاً در قسمت پایین لوله لنز حک می شود، تقسیم کنید. بنابراین، اگر لنز 220 میلی‌متری با قطر 55 میلی‌متر دارید، حداکثر دیافراگم f/4 دارید.
هر چه عدد f-stop کمتر باشد، دیافراگم لنز بازتر است. بنابراین برخلاف زوم اپتیکال، که در آن به دنبال عدد بالا هستید، یک دوربین فیلمبرداری با دیافراگم کم یا عدد f-stop می خواهید.
