موارد مهم
- هدست واقعیت مجازی Oculus Quest 2 از بسیاری جهات بهتر از اولی است.
- اقدامات کاهش هزینه بر روی تسمه و گزینه های برق بسته تأثیر می گذارد.
- در نهایت برای یک دستگاه VR خارق العاده با قیمت مناسب، خوبی ها بیشتر از بدی آن ها است.
من یک Oculus Quest در ماه اوت خریدم، بیشتر برای برنامه های تناسب اندام که در فیدهای اجتماعی خود دیده بودم. ببینید، این بیماری همه‌گیر باعث شد که در خانه بیدار شوم و به چیزی غیر از یوگا زوم نیاز داشتم تا بدنم را در حرکت نگه دارم.
این موفقیت بزرگی برای همه اعضای خانواده من بود. Supernatural و Beat Saber همه ما را متحرک نگه داشتند، و توانایی فرار از خانه کوچکمان به دنیاهای وسیعی مانند Moss و Shadow Point باعث شد تا شش ماه بعد قرنطینه بسیار بهتری داشته باشیم.
سپس فقط یک ماه پس از خرید Quest اصلی متوجه Quest 2 شدم. قرار بود سبک تر، روشن تر و وضوح بالاتری داشته باشد. این نوید کنترلرهای بهتر و قیمت کمتر را می داد. من آن را از قبل سفارش دادم، زیرا این نوع سر دنده من است.
من حدود یک هفته است که Oculus Quest 2 جدید را در دستان کوچکم دارم و دقیقاً به همان خوبی است که فکر می کردم، با چند نکته.
خوب
کوئست اصلی دارای دو صفحه نمایش OLED با وضوح 1600x1440 با نرخ تازه سازی 72 هرتز است. Quest 2 دارای یک LCD تکی است که بین چشم ها با رزولوشن 1832x1920 پیکسل در هر چشم جابجا می شود. همچنین از نرخ رفرش 72 هرتز پشتیبانی می کند، با پتانسیل افزایش آن در آینده به 90 هرتز. برای مقایسه، سیستم‌های VR که به رایانه شخصی متصل می‌شوند، مانند Oculus Rift و HTC Vive، نرخ تازه‌سازی 90 هرتز دارند، در حالی که PSVR دارای نرخ تازه‌سازی 120 هرتز است.
هر دو هدست دارای شش درجه ردیابی آزادی (6DOF) هستند که به شما امکان می دهد آزادانه در یک محیط مجازی حرکت کنید. هر دو می توانند هنگام بازی دستان شما یا کنترلرهای Oculus Touch را ردیابی کنند.
معنی همه این مشخصات این است که Quest 2 کمی روشن تر و واضح تر از Oculus اصلی است.
هدست Quest 2 نیز قطعا سبک‌تر است، با 18 اونس (اصلی 20.6 اونس در مقیاس آشپزخانه من است)، اما کنترل‌کننده‌ها کمی سنگین‌تر هستند (5.3 اونس در مقابل 4.6 اصلی).
به نظر می رسد اسپیکرها نیز ارتقا یافته اند. صدای آنها در گوش من بلندتر است، با پاسخ باس عمیق تر و شفافیتی که در اولین Oculus وجود ندارد. من متوجه شده‌ام که کمتر و کمتر از هدفون استفاده می‌کنم (اگرچه داشتن جک هدفون در کناره زمانی که در حال بازی کردن هستید و نمی‌خواهید مزاحم خانواده‌تان شوید یک امتیاز مثبت است.
می توانم با کمترین تلاش وارد واقعیت مجازی شوم، گیره را روی چشمانم بکشم و در کمترین زمان شروع کنم.
بد
عالی به نظر می رسد، درست است؟ متأسفانه، به نظر می رسد که Oculus هنگام عرضه این هدست جدید برخی از گوشه ها را کاهش داده است، احتمالاً برای اطمینان از اینکه می تواند آن را با قیمت 299 دلار بفروشد، و قیمت Quest اصلی را 100 دلار کاهش می دهد.
اول از همه، بند سر خیلی وحشتناک است. هدست را به روشی بسیار ناراحت کننده روی صورتم می اندازد، و اگر عینکم را بزنم (با استفاده از فاصله بین گیره همراه)، می تواند شبیه سردرد باشد. البته می‌توانید «بند نخبگان» را از Oculus با قیمت 50 دلار یا نصف تفاوت بین هدست‌های قدیمی و جدید خریداری کنید.
Oculus Quest اصلی توانایی تنظیم فاصله بین مردمکی (IPD) را با افزایش کوچک با استفاده از یک نوار لغزنده داشت. Quest 2 فقط دارای سه موقعیت قفل شده (کلیک کردن روی صفحه نمایش واقعی با انگشتان خود) برای تنظیم IPD است. وضوح تصاویر در VR به تطابق IPD شما با هدست بستگی دارد، بنابراین بهتر است امیدوار باشید که برای چشمان شما کار کنند. من مطمئن نیستم که آیا هر یک از این سه مورد دقیقاً همان چیزی است که من به آن نیاز دارم، اما انصافاً، به نظر می رسد شکاف میانی برای من بهترین است.
یکی دیگر از اقدامات کاهش هزینه؟ کابل USB-C ارائه شده بر خلاف کابل بلندی که با اولین کوئست ارائه شد، بسیار کوتاه است. این یکی اجازه می دهد تا در حالت ایستاده بازی متصل به برق را انجام دهید.همچنان می‌توانید یک بسته باتری برای Quest 2 بخرید و آن را به پشت بند سر خود ببندید، اما این وزن و هزینه اضافی است.
راه میانه
راستش را بخواهید، هرچند؟ من هنوز از Quest 2 لذت می‌برم. هدست سبک‌تر به اندازه هدست اول نیازی به تعادل ندارد و من همچنان می‌توانم از بند آن با مقداری شل شدن سخاوتمندانه کناره‌ها و بالا استفاده کنم و در عین حال در مورد نگه‌داشتن آن دقت کنم. آن را روی صورت من با این حال، من یک بند نخبه سفارش دادم به این امید که آنقدر با آن درگیر نباشم.
جنبه بی سیم Quest 2، درست مانند واحد اصلی، این دستگاه را تبدیل به یک دستگاه تغییر بازی می کند. من می توانم با کمترین تلاش وارد واقعیت مجازی شوم، گیره را روی چشمانم بکشم و در کمترین زمان شروع کنم.
ورزش با ماسک به هیچ وجه مشکلی نیست، همانطور که در ابتدا فکر می کردم انجام آن عجیب است. در حالی که من نمی‌خواهم هیچ ژست یوگای معکوس را با هدست واقعیت مجازی روی آن امتحان کنم، رقصیدن در اتاق نشیمن و برش دادن اهداف متحرک برای موسیقی به صورت روزانه قطعا به تناسب اندام و روحیه عمومی من کمک می‌کند.
من Oculus Quest 2 جدید را برای حدود یک هفته در دستان کوچکم دارم و دقیقاً به همان خوبی است که فکر می کردم.
عمر باتریمانند Quest اصلی است (حدود ۲.۵ ساعت) که با توجه به ارتقاء بصری، صوتی و پردازنده عالی است. هنوز نمی‌توانید بازی‌های پرقدرت‌تری مانند Minecraft، No Man's Sky یا Star Wars: Squadron را با این هدست بازی کنید (هنوز)، اما توسعه‌دهندگان هنوز باید واقعاً از Snapdragon XR2 Quest 2 استفاده کنند (کوئست اصلی دارای یک اسنپدراگون 835 با قابلیت کمتر.
خط آخر، من از برداشتن Oculus 2 پشیمان نیستم. این Oculus 2 قدرت بیشتری دارد، وضوح بهتری دارد و همه بازی‌ها و برنامه‌هایی را اجرا می‌کند که نسخه اصلی انجام می‌دهد، که در خانه من به معنای دو VR است. کنسول هایی برای انجام بازی های چند نفره مانند Beat Saber و بازی های زامبی آریزونا سانشاین. همه اینها با قیمت 299 دلار (به علاوه آن بند 50 دلاری که هنوز به صورت پستی ارسال می شود)، و شما یک دستگاه VR کوچک بسیار سرگرم کننده دارید تا محیط (مجازی) خود را به راحتی تغییر دهید.
به روز رسانی 10/19/20: 5:50 بعد از ظهر ET: قیمت اصلی Oculus Quest 399 دلار بود، نه 349 دلار همانطور که گفته شد. ما مقاله را به‌روزرسانی کرده‌ایم تا این موضوع را منعکس کند.
