در عصر ارتباطات اینترنتی و پیامک تلفن همراه، کلمه پینگ به سادگی به معنای "تماس گرفتن" است. با این حال، دهه‌ها پیش، قبل از اینکه ایمیل و فیس‌بوک و گوشی‌های هوشمند و خود اینترنت وجود داشته باشند، پینگ معنای بسیار متفاوتی داشت.
منشا کلمه "پینگ"
کلمه "پینگ" ریشه در سونار دارد. سونار شامل راه اندازی امواج صوتی برای "دیدن" محیط اطراف است. امواج صوتی از اجسام دیگر و کف دریا منعکس می‌شوند تا کشتی‌های آبی بتوانند عمق و فاصله بین اجسام را برای اهداف ناوبری اندازه‌گیری کنند.
در طول جنگ جهانی دوم، کشتی ها از سونار برای شناسایی زیردریایی های دشمن استفاده می کردند. اینجاست که کلمه "پینگ" نه تنها با یک سیگنال الکترونیکی، بلکه با یک صدای الکترونیکی همراه شد.
تکامل کلمه "پینگ"
در روزهای اولیه کامپیوتر و فناوری اینترنت، معنای پینگ تکامل یافت. بر اساس فرهنگ لغت مریام وبستر، مایکل موس دانشمند کامپیوتری بود که در سال 1983 کد پینگ امروزی را نوشت و در عین تلاش برای عیب یابی یک مشکل شبکه کامپیوتری، از مکان یابی پژواک الهام گرفت.
کد رایانه ای که او نوشت، یک رایانه میزبان را تحریک کرد تا یک سیگنال پژواک مانند (یک «درخواست پژواک») را به یک رایانه راه دور برای بررسی وضعیت آنلاین یا آفلاین آن تنظیم کند. سپس وضعیت آن را می توان با آن تعیین کرد. پاسخ (یک "پاسخ اکو").
"پینگ" در عصر وب 2.0
انتقال از یک وب ثابت (وب 1.0) به وب پویاتر و تعاملی تر (وب 2.0) باعث ایجاد راه های جدیدی برای استفاده از کلمه پینگ، به ویژه در میان وبلاگ ها و شبکه های اجتماعی شد.
برای وبلاگ‌ها، کلمه ping به سیگنال XML-RPC اشاره دارد که وبلاگ به سرور دیگری ارسال می‌کند تا آن را از محتوای جدید به‌روز شده مطلع کند. امروزه، انواع سرویس‌های پینگ وبلاگ وجود دارد که به‌طور خودکار موتورهای جستجو را از طرف وبلاگ‌نویسان پینگ می‌کنند تا به آنها کمک کند محتوای خود را سریع‌تر ایندکس کنند.
در شبکه های اجتماعی، پینگ به اشتراک گذاری یا فعالیت پست یک پیوند خارجی از یک وب سایت اشاره دارد. یک افزونه اشتراک‌گذاری اجتماعی نصب شده در آن وب‌سایت ممکن است تعداد اشتراک‌گذاری‌ها را در آن صفحه وب نمایش دهد، که اساساً نشان‌دهنده تعداد «پینگ‌هایی» است که آن صفحه وب خاص دریافت کرده است.
