192.168.0.2 دومین آدرس IP در محدوده 192.168.0.1 تا 192.168.0.255 است، در حالی که 192.168.0.3 سومین آدرس در همان محدوده است. روتر می‌تواند 192.168.0.2 یا 192.168.0.3 را به طور خودکار به هر دستگاهی در یک شبکه محلی اختصاص دهد، یا یک سرپرست می‌تواند آن را به صورت دستی انجام دهد.
هر دوی این آدرس‌های IP، آدرس‌های IP خصوصی هستند، به این معنی که این آدرس‌ها فقط از داخل یک شبکه خصوصی قابل دسترسی هستند و نه از خارج، مانند اینترنت. به همین دلیل، لازم نیست این آدرس‌های IP از شبکه‌ای به شبکه دیگر منحصربه‌فرد باشند، مانند اینکه چگونه یک آدرس IP عمومی باید در کل اینترنت متفاوت باشد.
چرا این آدرس ها بسیار رایج هستند؟
192.168.0.2 و 192.168.0.3 معمولاً در شبکه های خصوصی استفاده می شوند زیرا بسیاری از روترها با 192.168.0.1 به عنوان آدرس پیش فرض پیکربندی شده اند. روتر با آدرس پیش‌فرض 192.168.0.1 معمولاً آدرس بعدی موجود را به دستگاه‌های شبکه خود اختصاص می‌دهد.
برای مثال، اگر لپ تاپ شما اولین دستگاهی است که به شبکه خانگی شما متصل می شود، احتمالاً آدرس IP 192.168.0.2 را دریافت می کند. اگر تبلت بعدی شما باشد، روتر به احتمال زیاد آدرس 192.168.0.3 و غیره را به آن می دهد.
اما اگر سرپرست انتخاب کند، روتر ممکن است از 192.168.0.2 یا 192.168.0.3 استفاده کند. در مواردی مانند آن، جایی که به روتر آدرس 192.168.0.2 اختصاص داده می شود، اولین آدرسی که به دستگاه های خود می دهد معمولاً 192.168.0.3 و سپس 192.168.0.4. است.
نحوه تخصیص 192.168.0.2 و 192.168.0.3
بیشتر روترها به طور خودکار آدرس های IP را با استفاده از DHCP اختصاص می دهند تا بتوان از آدرس ها به عنوان قطع و وصل مجدد دستگاه ها استفاده مجدد کرد. روتر با آدرس IP 192.168.0.1 می تواند به دستگاه های خود آدرسی در محدوده 192.168.0.1 تا 192.168.0.255 اختصاص دهد.
معمولاً دلیلی برای تغییر این تخصیص پویا وجود ندارد و این مسئولیت را از دوش سرپرست شبکه می‌گیرد که به‌صورت دستی آدرس‌ها را ارائه کند. با این حال، اگر تداخلی در تخصیص IP ایجاد شود، می‌توانید به کنسول مدیریتی روتر دسترسی داشته باشید و یک آدرس IP خاص را به دستگاه خاصی اختصاص دهید. به این آدرس IP ثابت می گویند.
این بدان معناست که هر دو 192.168.0.2 و 192.168.0.3 بسته به شبکه و دستگاه ها و کاربران آن، می توانند به صورت خودکار یا دستی اختصاص داده شوند.
نحوه دسترسی به روتر 192.168.0.2 یا 192.168.0.3
همه روترها از طریق یک رابط وب قابل دسترسی هستند که معمولاً کنسول مدیریت نامیده می شود، که راهی برای سفارشی کردن تنظیمات روتر برای پیکربندی دسترسی بی سیم، تغییر سرورهای DNS و پیکربندی DHCP فراهم می کند.
اگر روتر شما دارای IP 192.168.0.2 یا 192.168.0.3 است، یکی از اینها را در نوار آدرس URL مرورگر وب وارد کنید:
- https://192.168.0.2
- https://192.168.0.3
هنگام درخواست رمز عبور، رمز عبوری که روتر برای استفاده از آن پیکربندی شده است را وارد کنید. اگر هرگز رمز عبور را تغییر نداده اید، رمز عبور پیش فرضی را که روتر با آن ارسال شده است وارد کنید. روترهای NETGEAR، D-Link، Linksys و Cisco همگی از نام های کاربری و رمزهای عبور پیش فرض متفاوتی استفاده می کنند.
هنگامی که کنسول باز می شود، دستگاه های متصل به شبکه خود را مشاهده کنید و آدرس های IP اختصاص داده شده را از جمله موارد دیگر سفارشی کنید.
این فرآیند معمولاً ضروری نیست، و بهتر است با تخصیص خودکار آدرس‌های IP توسط روتر پیش بروید. ممکن است هرگز نیازی به دسترسی به کنسول مدیریت روتر نداشته باشید زیرا اکثر روترها با استفاده از یک جادوگر، کاربران را در راه اندازی اولیه راهنمایی می کنند.
