X.25 مجموعه استانداردی از پروتکل‌ها بود که برای ارتباطات سوئیچینگ بسته در یک شبکه گسترده - یک WAN استفاده می‌شد. پروتکل مجموعه ای از رویه ها و قوانین توافق شده است. دو دستگاهی که از پروتکل‌های یکسانی پیروی می‌کنند، می‌توانند یکدیگر را درک کرده و داده‌ها را مبادله کنند.
تاریخچه X.25
X.25 در دهه 1970 برای انتقال صدا از طریق خطوط تلفن آنالوگ - شبکه های شماره گیری - توسعه یافت و یکی از قدیمی ترین سرویس های سوئیچ بسته است. برنامه‌های معمول X.25 شامل شبکه‌های دستگاه باجه خودکار و شبکه‌های تأیید کارت اعتباری بود. X.25 همچنین از انواع برنامه های ترمینال مرکزی و سرور پشتیبانی می کند.دهه 1980 دوران اوج فناوری X.25 بود که توسط شبکه های داده عمومی Compuserve، Tymnet، Telenet و دیگران استفاده شد. در اوایل دهه 90، بسیاری از شبکه‌های X.25 با Frame Relay در ایالات متحده جایگزین شدند. برخی از شبکه‌های عمومی قدیمی خارج از ایالات متحده تا همین اواخر به استفاده از X.25 ادامه دادند. اکثر شبکه هایی که زمانی به X.25 نیاز داشتند، اکنون از پروتکل اینترنت کمتر پیچیده استفاده می کنند. X-25 هنوز در برخی از دستگاه های خودپرداز و شبکه های تأیید کارت اعتباری استفاده می شود.
ساختار X.25
هر بسته X.25 حاوی حداکثر 128 بایت داده بود. شبکه X.25 مونتاژ بسته را در دستگاه مبدأ، تحویل و مونتاژ مجدد در مقصد را مدیریت می کرد. فناوری تحویل بسته X.25 نه تنها سوئیچینگ و مسیریابی لایه شبکه را شامل می شود، بلکه در صورت بروز خطا در تحویل، منطق بررسی خطا و انتقال مجدد را نیز شامل می شود. X.25 از چندین مکالمه همزمان با مالتی پلکس کردن بسته ها و استفاده از کانال های ارتباط مجازی پشتیبانی می کند.
X.25 سه لایه اصلی پروتکل را ارائه می دهد:
- لایه فیزیکی
- لایه پیوند داده
- لایه بسته
X.25 پیش از مدل مرجع OSI است، اما لایه های X.25 مشابه لایه فیزیکی، لایه پیوند داده و لایه شبکه مدل استاندارد OSI هستند.
با پذیرش گسترده پروتکل اینترنت (IP) به عنوان یک استاندارد برای شبکه های شرکتی، برنامه های X.25 به راه حل های ارزان تر با استفاده از IP به عنوان پروتکل لایه شبکه مهاجرت کردند و لایه های پایین X.25 را با اترنت یا با جایگزین کردند. سخت افزار جدید ATM.
