در دنیای رایانه‌ها، شبکه‌سازی عمل پیوند دو یا چند دستگاه محاسباتی به یکدیگر برای به اشتراک گذاشتن داده‌ها است. شبکه ها با ترکیبی از سخت افزار کامپیوتر و نرم افزار کامپیوتر ساخته می شوند. برخی از توضیحات شبکه‌ای که در کتاب‌ها و آموزش‌ها یافت می‌شوند، بسیار فنی هستند و برای دانش‌آموزان و متخصصان طراحی شده‌اند، در حالی که برخی دیگر بیشتر برای استفاده خانگی و تجاری از شبکه‌های رایانه‌ای طراحی شده‌اند. در اینجا نگاهی ساده و سریع به مفاهیم اساسی شبکه است.
انواع شبکه های کامپیوتری
شبکه ها را می توان به چند روش مختلف دسته بندی کرد. یک روش، نوع شبکه را با توجه به منطقه جغرافیایی آن تعریف می کند. همچنین شبکه‌ها را می‌توان بر اساس توپولوژی یا انواع پروتکل‌هایی که پشتیبانی می‌کنند طبقه‌بندی کرد.
انواع تجهیزات شبکه: سخت افزار
بلوک های سازنده شبکه کامپیوتری خانگی شامل آداپتورها، روترها و/یا نقاط دسترسی است. شبکه‌های سیمی (و سیمی/بی‌سیم هیبریدی) همچنین شامل کابل‌هایی با انواع مختلف می‌شود. در نهایت، شبکه های سازمانی در مقیاس بزرگ، به ویژه، اغلب تجهیزات پیشرفته دیگری را برای اهداف ارتباطی تخصصی به کار می گیرند.
Ethernet
Ethernet یک فناوری لایه پیوند فیزیکی و داده برای شبکه های محلی است. خانه‌ها، مدارس و ادارات در سراسر جهان معمولاً از کابل‌ها و آداپتورهای استاندارد اترنت برای شبکه رایانه‌های شخصی استفاده می‌کنند.
شبکه محلی بی سیم (WLAN)
Wi-Fi محبوب ترین پروتکل ارتباطی بی سیم برای شبکه های محلی است. شبکه های خانگی و تجاری خصوصی و هات اسپات های عمومی از Wi-Fi برای اتصال رایانه ها و سایر دستگاه های بی سیم به یکدیگر و اینترنت استفاده می کنند.بلوتوث پروتکل بی‌سیم دیگری است که معمولاً در تلفن‌های همراه و تجهیزات جانبی رایانه برای ارتباطات شبکه کوتاه‌برد استفاده می‌شود.
سرویس اینترنت
فناوری های مورد استفاده برای اتصال به اینترنت با فناوری هایی که برای اتصال دستگاه ها در شبکه های محلی استفاده می شود متفاوت است. خطوط مشترک دیجیتال (DSL)، مودم های کابلی و فیبر خدمات اینترنت پهن باند ثابت را ارائه می دهند، در حالی که WiMax و LTE علاوه بر این از اتصال تلفن همراه پشتیبانی می کنند. در مناطق جغرافیایی که این گزینه‌های پرسرعت در دسترس نیستند، مشترکین مجبورند به جای آن از خدمات تلفن همراه قدیمی، ماهواره یا حتی اینترنت تلفنی استفاده کنند.
TCP/IP و سایر پروتکل‌های اینترنتی
TCP/IP پروتکل شبکه اصلی اینترنت است. نام اختصاری به پروتکل کنترل انتقال و پروتکل اینترنت اشاره دارد، دو چارچوبی که مدل بر اساس آنها ساخته شده است.یک خانواده مرتبط از پروتکل‌ها که بر روی TCP/IP ساخته شده‌اند به مرورگرهای وب، ایمیل و بسیاری از برنامه‌های کاربردی دیگر اجازه می‌دهند تا در سراسر شبکه‌ها در سطح جهانی ارتباط برقرار کنند. برنامه‌ها و رایانه‌هایی که از TCP/IP استفاده می‌کنند، یکدیگر را با آدرس‌های IP اختصاص‌یافته، که مجموعه‌ای از اعداد هستند که معمولاً شبیه … (یعنی 192.168.0.51) هستند، شناسایی می‌کنند.
مسیریابی شبکه، سوئیچینگ و پل زدن
بیشتر شبکه های کامپیوتری با استفاده از هر یک از سه تکنیک: مسیریابی، سوئیچینگ و پل زدن، پیام ها را از مبدا به دستگاه مقصد هدایت می کنند. روترها از اطلاعات آدرس شبکه خاص موجود در پیام ها برای ارسال آنها به مقصد خود (اغلب از طریق روترهای دیگر) استفاده می کنند. سوئیچ ها از همان فناوری روترها استفاده می کنند اما معمولاً فقط از شبکه های محلی پشتیبانی می کنند. پل زدن به پیام‌ها اجازه می‌دهد بین دو نوع مختلف شبکه فیزیکی جریان داشته باشند.
