در شبکه، جستجوی آدرس IP فرآیند ترجمه بین آدرس های IP و نام دامنه های اینترنتی است. جستجوی آدرس IP فوروارد یک نام اینترنتی را به آدرس IP تبدیل می کند. جستجوی آدرس IP معکوس شماره آدرس IP را به نام تبدیل می کند. برای اکثر کاربران کامپیوتر، این فرآیند در پشت صحنه اتفاق می افتد.
آدرس IP چیست؟
آدرس پروتکل اینترنتی (آدرس IP) یک شماره منحصر به فرد است که به یک دستگاه محاسباتی مانند رایانه، تلفن هوشمند یا رایانه لوحی اختصاص داده می شود تا آن را در شبکه شناسایی کند.
آدرس های IPv4 اعداد ۳۲ بیتی هستند و حدود ۴ میلیارد عدد ممکن را ارائه می دهند. جدیدترین نسخه پروتکل IP (IPv6) تعداد تقریباً نامحدودی از آدرس های منحصر به فرد را ارائه می دهد.برای مثال، یک آدرس IPv4 شبیه به 151.101.65.121 است. یک آدرس IPv6 شبیه 2001:4860:4860::8844 است.
چرا جستجوی آدرس IP وجود دارد
آدرس IP رشته ای طولانی از اعداد است که به خاطر سپردن آن دشوار است و مستعد اشتباهات تایپی است. به همین دلیل از URL ها برای رفتن به وب سایت ها استفاده می شود. به خاطر سپردن و تایپ صحیح آدرس ها آسان تر است. با این حال، در پشت صحنه، یک URL به یک آدرس IP عددی مربوطه ترجمه می شود تا وب سایت درخواستی بارگیری شود.
معمولاً، URL (که معمولاً آدرس وب سایت نامیده می شود) در یک مرورگر وب در رایانه یا دستگاه تلفن همراه وارد می شود. URL به روتر یا مودم می رود که با استفاده از جدول مسیریابی، جستجوی سرور نام دامنه (DNS) را انجام می دهد. آدرس IP ایجاد شده وب سایت را شناسایی می کند. این فرآیند برای کاربر نامرئی است، که فقط وب سایت مربوط به URL را در نوار آدرس می بیند.
اغلب کاربران به ندرت نیاز به جستجوی معکوس IP دارند. آنها بیشتر برای عیب یابی شبکه استفاده می شوند، اغلب برای پیدا کردن نام دامنه یک آدرس IP که مشکل ایجاد می کند.
خدمات جستجو
چندین سرویس اینترنتی از جستجوی IP رو به جلو و معکوس برای آدرس های عمومی پشتیبانی می کنند. در اینترنت، این خدمات به سیستم نام دامنه متکی هستند و به عنوان خدمات جستجوی DNS و جستجوی معکوس DNS شناخته می شوند.
در یک مدرسه یا شبکه محلی سازمانی، جستجوی آدرس IP خصوصی نیز امکان پذیر است. این شبکه‌ها از سرورهای نام داخلی استفاده می‌کنند که عملکردهایی مشابه با سرورهای DNS در اینترنت انجام می‌دهند
علاوه بر DNS، سرویس نامگذاری اینترنت ویندوز فناوری دیگری است که می‌توان از آن برای ساخت سرویس‌های جستجوی IP در شبکه‌های خصوصی استفاده کرد.
سایر روشهای نامگذاری
قبل از آدرس دهی IP پویا، بسیاری از شبکه های تجاری کوچک فاقد سرورهای نام بودند. این شبکه‌ها جستجوهای IP خصوصی را از طریق فایل‌های میزبان که حاوی فهرست‌هایی از آدرس‌های IP ثابت و نام‌های رایانه مرتبط بودند، مدیریت می‌کردند. این مکانیسم جستجوی IP هنوز در برخی از شبکه های کامپیوتری یونیکس استفاده می شود.همچنین در شبکه‌های خانگی فاقد روتر و آدرس‌دهی IP ثابت استفاده می‌شود.
پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP) به طور خودکار آدرس های IP را در یک شبکه مدیریت می کند. شبکه های مبتنی بر DHCP برای نگهداری فایل های میزبان به سرور DHCP متکی هستند. در بسیاری از خانه ها و مشاغل کوچک، روتر سرور DHCP است.
سرور DHCP طیفی از آدرس‌های IP را تشخیص می‌دهد، نه یک آدرس IP را. در نتیجه، آدرس IP ممکن است دفعه بعد که URL وارد می شود متفاوت باشد. استفاده از طیف وسیعی از آدرس های IP به افراد بیشتری اجازه می دهد تا وب سایت را به طور همزمان مشاهده کنند.
برنامه های کاربردی ارائه شده با سیستم عامل شبکه کامپیوتری امکان جستجوی آدرس IP را در شبکه های محلی خصوصی و اینترنت فراهم می کند. برای مثال، در ویندوز، دستور nslookup (وارد شده در یک پنجره Command Prompt) از جستجوها با استفاده از سرورهای نام و فایل‌های میزبان پشتیبانی می‌کند.
دستور برای macOS یکسان است و در پنجره ترمینال وارد می شود.
سایت‌های nslookup عمومی در اینترنت عبارتند از Kloth.net، Network-Tools.com، و CentralOps.net.
