در شبکه های کامپیوتری، یک پل دو شبکه را به هم متصل می کند تا شبکه ها بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به عنوان یک شبکه واحد عمل کنند. با گسترش محبوبیت وای فای و سایر شبکه های بی سیم، نیاز به پیوند این شبکه ها با یکدیگر و با شبکه های سیمی قدیمی افزایش یافت. پل ها اتصال به اینترنت را ممکن می کنند. این فناوری پل بی سیم از سخت افزار و همچنین پشتیبانی از پروتکل شبکه تشکیل شده است.
انواع پل های بی سیم
سخت افزاری که از پل زدن شبکه بی سیم پشتیبانی می کند شامل:
- پل Wi-Fi به اترنت: این سخت افزار به مشتریان Wi-Fi اجازه می دهد تا به شبکه اترنت متصل شوند. این سخت افزار با نقاط دسترسی بی سیم Wi-Fi یکپارچه می شود و برای رایانه های قدیمی یا دستگاه هایی که قابلیت Wi-Fi ندارند مفید است.
- پل Wi-Fi به Wi-Fi: این پل به دو شبکه Wi-Fi می پیوندد، اغلب برای افزایش سطح پوشش یک نقطه اتصال Wi-Fi. برخی از سخت افزارهای AP بی سیم از پل زدن در اترنت و همچنین حالت Wi-Fi پشتیبانی می کنند.
- پل بلوتوث به Wi-Fi: این پل دستگاههایی را که با گجتهای بلوتوث مصرفکننده ارتباط برقرار میکنند و با یک شبکه خانگی Wi-Fi ارتباط برقرار میکنند.
حالت پل Wi-Fi
در شبکه Wi-Fi، حالت پل به دو یا چند نقطه دسترسی بی سیم اجازه می دهد تا با هم ارتباط برقرار کنند و به شبکه های محلی مربوطه خود بپیوندند. این AP ها به طور پیش فرض به یک شبکه اترنت LAN متصل می شوند. مدلهای نقطه به چند نقطه AP از کلاینتهای بیسیم پشتیبانی میکنند در حالی که در حالت پل کار میکنند، اما مدلهای دیگر فقط میتوانند نقطه به نقطه عمل کنند و هیچ کلاینت را از اتصال در حالت فقط پل منع کنند. یک مدیر شبکه این گزینه را کنترل می کند. برخی از AP ها از پل زدن با سایر AP ها فقط از همان سازنده یا خانواده محصول پشتیبانی می کنند.
تغییر یک گزینه پیکربندی می تواند قابلیت پل زدن AP را در صورت موجود بودن فعال یا غیرفعال کند. به طور معمول، APها در حالت پل زدن، یکدیگر را از طریق آدرسهای کنترل دسترسی رسانه که باید به عنوان پارامترهای پیکربندی تنظیم شوند، کشف میکنند.
هنگامی که در حالت پل زدن Wi-Fi کار می کنند، APهای بی سیم ترافیک شبکه قابل توجهی ایجاد می کنند. کلاینت های بی سیم متصل به این AP ها معمولاً از پهنای باند مشابهی با دستگاه های پل استفاده می کنند. در نتیجه، زمانی که AP در حالت پل زدن قرار دارد، عملکرد شبکه کلاینت کمتر از زمانی است که نیست.
حالت تکرارکننده Wi-Fi و توسعه دهندگان محدوده Wi-Fi
حالت Repeater یک تغییر در پل زدن در شبکه Wi-Fi است. بهجای اتصال شبکههای مجزا بهگونهای که به دستگاههای هر یک اجازه میدهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، حالت تکرارکننده سیگنال بیسیم یک شبکه را به فواصل طولانیتر برای دسترسی بیشتر گسترش میدهد.
محصولات مصرفی که به عنوان افزایش دهنده برد بی سیم شناخته می شوند، به عنوان تکرارکننده Wi-Fi عمل می کنند و دامنه شبکه خانگی را برای پوشش نقاط مرده یا مناطق با سیگنال ضعیف گسترش می دهند.
بیشتر روترهای پهن باند جدید برای کار در حالت تکرارکننده به عنوان گزینه ای که سرپرست کنترل می کند طراحی شده اند. داشتن انعطاف پذیری برای انتخاب بین پشتیبانی کامل از روتر دوم و پشتیبانی از تکرارکننده Wi-Fi برای بسیاری از خانواده ها جذاب است زیرا شبکه های خانگی آنها همچنان در حال رشد است.