هنگامی که Wii U معرفی شد امیدهای زیادی به Wii U وجود داشت، اما این کنسول هرگز نتوانست جای خود را در فضای کنسول باز کند. سال‌ها امید به اینکه کنسول به موفقیت برسد به جایی نرسید، و در حالی که استدلال‌هایی وجود دارد که Wii U را می‌توان موفقیت‌آمیز دانست، تصمیم‌های ضعیف نینتندو در نهایت انتظارات بازیکنان Wii U را تضعیف کرد. در اینجا ده دلیل از کار افتادن کنسول وجود دارد.
کنترل کننده های گیج کننده
شما نمی توانید خیلی ساده تر از تنظیمات کنترلر Wii U باشید. گیم پد و ریموت Wii وجود دارد. برخی از بازی ها به هر دو نیاز دارند، به خصوص در حالت چند نفره. سپس Pro Controller وجود دارد. یک کنترلر الهام گرفته از GameCube نیز وجود دارد.
در حالت چندنفره، تنها یک بازیکن می‌تواند گیم‌پد را داشته باشد، و این می‌تواند منجر به دعوا بر سر آن یا سردرگمی عمومی هنگام تبادل دست شود. Wii U به طرز عجیبی پیچیده است. یکی از متداول ترین سؤالاتی که تازه واردان کنسول می پرسند این است: "به چه کنترلرهایی نیاز دارم؟"
Gamepad گیج کننده
هنگامی که گیم پد جدید خود را معرفی کرد، به زودی مشخص شد که نینتندو ایده های کمی برای استفاده از آن دارد. چند بازی مهمانی از آن استفاده می‌کردند، اما نوآوری‌های آن به‌طور فزاینده‌ای برای همه چیز به جز بازی‌های خارج از تلویزیون نادیده گرفته می‌شد.
پس از چند سال فاجعه بار و پیشنهادهایی مبنی بر اینکه Wii U باید دوباره بدون کنترلر گران قیمت عرضه شود، نینتندو Shigeru Miyamoto را بر عهده گرفت تا بازی هایی را ایجاد کند که زیبایی کنترلر را ثابت کند. از بین سه نفری که او به نمایش گذاشت، فقط «استار فاکس زیرو» تاریخ اکران اعلام شده داشت که تبدیل به دو تاریخ اکران شد، یکی که از دست دادند و دیگری که در نهایت ساختند.این سردرگمی بیشتر مانع Wii U شد.
حداقل پشتیبانی شخص ثالث
تفاوت بزرگی بین ناشران شخص ثالث برای اعلام تعداد معدودی بازی برای یک کنسول قبل از راه‌اندازی و دریافت پشتیبانی واقعی از آن وجود دارد. پس از شکست در چند پورت از بازی‌های قدیمی نینتندو، سپس متوجه فروش ضعیف Wii U، اکثر ناشران علاقه خود را به توسعه کنسول از دست دادند.
ناشران شخص ثالث دوست دارند بازی‌های موفقی روی سیستم نینتندو داشته باشند، اما در بیشتر موارد، بازی‌های غیرنینتندو خوب عمل نمی‌کنند، و اگر نینتندو کاری می‌تواند برای تغییر آن انجام دهد، مطمئناً آنها به توسعه دهندگان شخص ثالث کمکی نکرده اند.
کم توان
یک سال قبل از اینکه سونی و مایکروسافت کنسول‌های بسیار قوی‌تری را عرضه کنند، زمانی که این اتفاق افتاد، ایده‌ای بد به نظر می‌رسید، و این تصمیم به خوبی قدیمی نشده است.نتیجه نه تنها چیزی بود که ذاتاً برای طرفداران گرافیک های hi-def کمتر هیجان انگیز بود، بلکه مشکلاتی را در تطبیق بازی های XB1/PS4 با Wii U ایجاد کرد و مشکلات شخص ثالث آن را تشدید کرد
نمایش و احساس کنترلر تاریخدار
در حالی که صفحه نمایش لمسی گیم پد Wii ایده هوشمندانه ای بود، احساس می شد و به نظر می رسید که از قبل فناوری قدیمی است. در حالی که آیفون یک دستگاه چند لمسی است و به شما امکان می دهد کارهایی مانند نیشگون گرفتن برای بزرگ کردن عکس را انجام دهید، کنترلر Wii U یک دستگاه تک لمسی مانند Nintendo DS بود. دوربین رو به داخل می‌تواند به بازی‌ها اجازه دهد کارهای جالبی انجام دهند، مانند قرار دادن شما روی صفحه، به نظر می‌رسد دوربین رو به بیرون که بتواند به راحتی خود را با تلویزیون هماهنگ کند، بسیار مفیدتر است.
بدون فضای ذخیره سازی هارد داخلی
فضای ذخیره‌سازی یکی دیگر از نقاط کور نینتندو است. هنگامی که آنها Wii را ایجاد کردند، حتی مشکلات دانلود بازی ها را در نظر نگرفتند و حتی زمانی که گیمرها راه حلی را خواستند، مخالفت کردند.با Wii U، آنها تنها با انتخاب 8 یا 32 گیگابایت به حافظه فلش متکی بودند - حداقل بهبودی نسبت به 500 مگابایت در Wii. حداقل می‌توانید یک درایو USB را برای افزایش فضای ذخیره‌سازی وصل کنید، اما انجام این کار برای دستگاهی که به‌عنوان ساده مانند Wii U به بازار عرضه می‌شود، بار غیرضروری است.
گران برای آنچه هست
نینتندو در ابتدا نسبت به پلی استیشن 4 و ایکس باکس مزیت قیمتی داشت، اما هنگامی که یک هارد اکسترنال را برای جبران کمبود حافظه داخلی کافی خریداری کردید، قیمت ها یکسان شد، به خصوص زمانی که ایکس باکس Kinect و را حذف کرد. دستگاه‌های مایکروسافت جفت شده را می‌توان با قیمتی مشابه Wii U داشت. در نهایت، نتوانست مزیت قیمتی را به دست آورد.
بازیکن‌های معمولی شکست خورده
Wii یک ایده عالی بود: یک کنترلر بسیار آسان و شهودی که می تواند تعداد زیادی از گیمرهای معمولی جدید را به دنیای بازی های ویدیویی نینتندو بکشاند.اما پس از ارائه کنسول‌های بازاریابی به میلیون‌ها نفر از این تبدیل‌کنندگان معمولی، نینتندو آنها را رها کرد و یک کنترلر با مجموعه‌ای از ماشه‌ها و دکمه‌ها قرار داد که گیمرهای معمولی را از بازی‌های ویدیویی دور نگه می‌داشت.
اگرچه Wii U هنوز از راه دور و نانچاک Wii پشتیبانی می کند، معمولاً توسط بازی های جدید نادیده گرفته می شوند (حتی هنگام بازسازی بازی Wii "The Legend of Zelda: Twilight Princess"، کنترل از راه دور Wii نادیده گرفته شد). بنابراین، دلیل کمی وجود داشت که گیمرهای معمولی به فکر ارتقاء به سیستم جدید باشند. این امر باعث شد تا نینتندو با سونی و مایکروسافت برای بازی‌بازان اصلی که Wii U را بسیار ساده‌تر از آن می‌دانند، درگیر شود.
هرگز به گیمرهای اصلی متعهد نشدم
نینتندو ادعا کرد که با Wii U چیزی را برای گیمرهای اصلی که در طول تاریخ Wii نادیده گرفته بودند ساخته اند. Wii U فقط کنسولی برای بچه‌ها و مادربزرگ‌ها نخواهد بود. این بار بازی‌های بیشتری وجود خواهند داشت که با قیمت بزرگسالان موجود در کنسول‌های سونی و مایکروسافت رقابت می‌کنند.
اما تعداد کمی وجود داشت. "سوم شیطان" یک انحصاری Wii U بود. در حالی که برخی از سریال‌ها مانند «افسانه زلدا»، «پیکمین» و «متروید پرایم» مورد علاقه گیمرهای اصلی هستند، یک عنوان تک هسته‌ای هر دو سال به سختی یک تعهد است. نینتندو دوست دارد بازی‌های خانوادگی بسازد، بنابراین تولید آن همیشه به سمت آن سبک محتوای گیمر منحرف می‌شود. با حمایت اندک از طرف اشخاص ثالث، Wii U همچنان استان بچه‌ها و مادربزرگ‌ها باقی ماند.
اضافی کمتر در مقایسه با مسابقه
سونی و مایکروسافت طراحی هایی داشتند که هم ماشین های بازی و هم مراکز رسانه ای باشند، اما نینتندو سرسختانه بر این عقیده بود که یک کنسول بازی باید صرفاً یک کنسول بازی باقی بماند و در پخش دی وی دی یا دیسک های BluRay یا عملکردی مانند یک دستگاه پخش MP3 با این حال، گیمرها به طور فزاینده ای از آن دستگاه های اضافی روی گردان شده بودند و ترجیح می دادند از کنسول های خود برای ایفای این نقش های رسانه ای استفاده کنند.مانند بسیاری از موارد، نینتندو به دیدگاه های سنتی چسبیده و انتظارات و خواسته های متغیر گیمرها از کنسول های خود را نادیده گرفت.
درست است که می‌توانید Netflix و Hulu را در Wii U تماشا کنید، اما می‌توانید همین کار را در ماشین‌های رقابتی انجام دهید، بنابراین نینتندو همچنان از امتیاز خود فاصله داشت.
