مردم سونی فکر می کردند که یک دیسک کوچک UMD فرمت مناسبی برای پلی استیشن قابل حمل آنهاست، اما گیمرها و منتقدان چندان مشتاق نبودند. در اینجا مهمترین دلایلی وجود دارد که چرا PS Vita جدیدتر از کارتریج به جای فرمت اصلی دیسک PSP سونی استفاده می کند.
UMD یک فرمت نوری است
از برخی جهات، یک دیسک نوری در واقع یک وسیله ذخیره سازی ایده آل برای بازی های ویدیویی است. دیسک های نوری (یا حداقل در آن زمان) ظرفیت بسیار بیشتری نسبت به کارتریج های با اندازه مشابه دارند. ظرفیت بیشتر به این معنی است که بازی های PSP می توانند گرافیک بهتری در مقایسه با رقبا داشته باشند.
برای دستگاه های دستی، با این حال، دلایل زیادی نیز وجود دارد که یک دیسک نوری از ایده آل فاصله دارد. بازی‌های PSP بسیار کند لود می‌شوند، و اگر مربوط به خواندن دیسک باشد. در کنسول‌های بزرگ، زمان بارگذاری را می‌توان با نصب قسمت‌هایی از بازی بر روی حافظه داخلی کنسول کاهش داد، اما PSP چنین قابلیتی را ندارد.
UMD ها قابل سوختن نیستند
زمانی که PSP برای اولین بار عرضه شد، توسعه دهندگان مشتاق بازی تصور می کردند که بتوانند مدل های سه بعدی خود را بر روی یک دیسک UMD رایت کنند. می توان چنین کاری را با یک مموری استیک انجام داد، اما ظرفیت بالاتر UMD امکان تصاویری با وضوح بسیار بالاتر را فراهم می کند، بنابراین بسیاری آرزوی روزی را داشتند که سونی یک رایتر UMD منتشر کند.
البته، هرگز این اتفاق نیفتاد. PSP همیشه هدف اصلی دزدی دریایی بوده است، و سونی در طول زمان بیشتر و بیشتر در مورد محافظت از نوشتن بازی های خود حساس شده است. احتمالاً آنها استدلال کردند که یک مشعل UMD فقط دریچه های سیل را باز می کند.
UMDs ظریف هستند
در حالی که دیسک های UMD خود بسیار سخت هستند، درست مانند سی دی های بزرگترشان، اما مستعد خراشیدن هستند. برای به حداقل رساندن خراش و اثر انگشت، سونی UMD ها را در یک پوسته پلاستیکی قرار داد. در اوایل، بسیاری از گیمرها دریافتند که پوسته های پلاستیکی تمایل به شکافتن و افتادن دیسک دارند. آنها به اندازه کافی آسان هستند که دوباره کنار هم قرار گیرند و با کمی چسب محکم شوند، اما اعتماد به نفس الهام بخش نبود. برخی از گیمرها نیز با پوسته گیج شدند و فکر کردند که لایه دیگری است که باید قبل از قرار دادن دیسک در PSP جدا شود.
نه تنها خود UMD ها شکننده بودند، بلکه درب محفظه UMD روی PSP، به خصوص در مدل اصلی PSP، شکننده بود. برای مدت طولانی، به نظر می رسید شکسته شدن درب UMD رایج ترین مشکل در PSP هایی باشد که به صورت آنلاین فروخته می شوند.
UMD ها اندازه ناخوشایندی هستند
اگرچه یک UMD بسیار کوچکتر از یک CD یا DVD است، اما از یک کارتریج Nintendo DS نیز بسیار بزرگتر است. این بدان معناست که دارندگان DS می توانند بازی های بسیار بیشتری نسبت به کاربران PSP حمل کنند. یک مسئله مرتبط این است که از آنجایی که UMD یک فرمت نوری است، دستگاه برای خواندن UMD فضای کمی را در PSP اشغال می کند. در نظر بگیرید که PS Vita چند سنسور و ورودی بیشتر در مقایسه با PSP دارد، حتی اگر سیستم فقط کمی بزرگتر است. اگر ویتا از UMD استفاده می کرد، باید حتی بزرگتر می شد.
UMD ها کارتریج نیستند
موانع روانی ساده ای که UMD با آن روبرو شده است را نمی توان نادیده گرفت. همه به کارتریج های دستی عادت داشتند. تقریباً هر سیستم قابل حملی از کارتریج استفاده کرده است، از Atari Lynx گرفته تا Game Boy. سونی شاید در استفاده از دیسک به جای گاری بسیار جاه طلب بود. در نتیجه، برخی از گیمرها PSP را صرفاً به این دلیل که از فرمت رسانه ای سنتی استفاده نمی کرد، منتقل کردند.
