ایمن سازی شبکه بی سیم خانگی یک گام ضروری برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به شبکه و داده هایی است که در آن جابجا می شوند. با این حال، فقط وصل کردن روتر برای ایمن سازی شبکه بی سیم شما کافی نیست. شما به یک کلید امنیتی شبکه بی سیم برای روتر و برای تمام دستگاه های موجود در خانه خود که از روتر استفاده می کنند نیاز دارید. کلید بی سیم نوعی رمز عبور است که معمولاً در شبکه های کامپیوتری بی سیم Wi-Fi برای افزایش امنیت آنها استفاده می شود.
کلیدهای WEP، WPA و WPA2
دسترسی محافظت شده Wi-Fi (WPA) استاندارد امنیتی اولیه ای است که در شبکه های Wi-Fi استفاده می شود. استاندارد اصلی WPA در سال 1999 معرفی شد و جایگزین استاندارد قدیمی تری به نام Wired Equivalent Privacy (WEP) شد. نسخه جدیدتر WPA به نام WPA2 در سال 2004 ظاهر شد.
همه این استانداردها شامل پشتیبانی از رمزگذاری است که داده های ارسال شده از طریق یک اتصال بی سیم را به هم می زند تا به راحتی برای افراد خارجی قابل درک نباشد. رمزگذاری شبکه بی سیم از تکنیک های ریاضی مبتنی بر اعداد تصادفی تولید شده توسط کامپیوتر استفاده می کند. WEP از یک طرح رمزگذاری به نام RC4 استفاده می کند که WPA اصلی آن را با پروتکل یکپارچگی کلید زمانی جایگزین کرد. هر دو RC4 و TKIP که توسط Wi-Fi استفاده می‌شوند، در نهایت به خطر افتادند زیرا محققان امنیتی نقص‌هایی را در پیاده‌سازی آنها کشف کردند که می‌تواند به راحتی توسط مهاجمان مورد سوء استفاده قرار گیرد. WPA2 استاندارد رمزگذاری پیشرفته را به عنوان جایگزینی برای TKIP معرفی کرد.
RC4، TKIP، و AES همگی از کلیدهای بی سیم با طول های مختلف استفاده می کنند. این کلیدهای بی سیم اعداد هگزادسیمال هستند که طول آنها معمولاً بین 128 تا 256 بیت بسته به روش رمزگذاری مورد استفاده متفاوت است. هر رقم هگزادسیمال چهار بیت از کلید را نشان می دهد. برای مثال، یک کلید 128 بیتی را می توان به صورت یک عدد هگز 32 رقمی نوشت.
خط پایین
عبارت عبور رمز عبور مرتبط با کلید Wi-Fi است. طول عبارات عبور می تواند حداقل هشت و حداکثر تا 63 کاراکتر باشد. هر کاراکتر می تواند یک حرف بزرگ، حرف کوچک، عدد یا نماد باشد. دستگاه Wi-Fi به طور خودکار عبارات عبور با طول های مختلف را به یک کلید هگزادسیمال با طول مورد نیاز تبدیل می کند.
استفاده از کلیدهای بی سیم
برای استفاده از کلید بی سیم در شبکه خانگی، یک مدیر ابتدا باید یک روش امنیتی را در روتر پهن باند فعال کند. روترهای خانگی یک انتخاب از بین چندین گزینه معمولاً از جملهارائه می دهند.
- WEP
- WPA
- WPA2-TKIP
- WPA2-AES
در این میان، WPA2-AES باید در صورت امکان استفاده شود. همه دستگاه‌هایی که به روتر متصل می‌شوند باید طوری تنظیم شوند که از همان گزینه روتر استفاده کنند، اما فقط تجهیزات Wi-Fi قدیمی فاقد پشتیبانی AES هستند. انتخاب یک گزینه همچنین از دستگاه های جدید می خواهد که یک عبارت عبور یا یک کلید را ارسال کنند.برخی از مسیریاب‌ها اجازه می‌دهند به جای یک کلید، چندین کلید را وارد کنند تا به سرپرستان کنترل بیشتری روی افزودن و حذف دستگاه‌ها از شبکه‌هایشان بدهند.
هر دستگاه بی سیمی که به شبکه خانگی متصل می شود باید با عبارت عبور یا کلیدی که روی روتر تنظیم شده است تنظیم شود. کلید نباید با افراد غریبه به اشتراک گذاشته شود.
