بلندگوها برای هر سیستم صوتی حیاتی هستند. از بلندگوهای توییتر گرفته تا بلندگوهای ووفر، بلندگوها اجزایی هستند که فیلم، موسیقی و ورزش را با صداهایی ارائه می‌کنند که اغلب بدیهی تلقی می‌شوند.
میکروفون‌ها صدا را به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که می‌توان آنها را روی برخی از رسانه‌های ذخیره‌سازی ضبط کرد. پس از ضبط و ذخیره، می توان آن را در زمان یا مکان بعدی تکثیر کرد. شنیدن صدای ضبط شده به یک دستگاه پخش، یک تقویت کننده و مهمتر از همه، یک بلندگو نیاز دارد.
بلندگو چیست؟
بلندگو وسیله ای است که سیگنال های الکتریکی را در نتیجه یک فرآیند الکترومکانیکی به صدا تبدیل می کند.
بلندگوها معمولاً ساختار زیر را ترکیب می کنند:
- یک قاب یا سبد فلزی که تمام اجزای بلندگو درون آن قرار می گیرند.
- دیافراگمی که هوا را از طریق ارتعاش به بیرون می راند. الگوهای ارتعاش امواج صوتی مورد نظر دریافت شده توسط گوش شما را بازتولید می کنند. دیافراگم اغلب به عنوان مخروط شناخته می شود. اگرچه معمولاً از مخروط ارتعاشی استفاده می‌شود، اما تغییراتی وجود دارد که در زیر به آنها پرداخته می‌شود.
- حلقه بیرونی از لاستیک، فوم، یا مواد سازگار دیگر که به آن فراگیر گفته می شود. با صدای فراگیر یا بلندگوهای فراگیر اشتباه نشود، دیافراگم را در جای خود نگه می دارد و در عین حال انعطاف پذیری کافی برای لرزش را فراهم می کند. پشتیبانی اضافی توسط ساختار دیگری به نام عنکبوت ارائه می شود. اسپایدر اطمینان حاصل می کند که دیافراگم بلندگوی ارتعاشی و اطراف آن با قاب فلزی بیرونی تماس نداشته باشد.
- یک سیم پیچ صدا پیچیده شده در اطراف یک آهنربای الکتریکی در پشت دیافراگم قرار می گیرد. مجموعه آهنربا یا سیم پیچ صدا قدرت ایجاد لرزش دیافراگم را مطابق با الگوهای ضربه الکتریکی دریافتی فراهم می کند.
- بلندگوهای مخروطی همچنین دارای یک برآمدگی کوچک هستند که ناحیه ای را که سیم پیچ صدا به دیافراگم متصل شده است، می پوشاند. به این درپوش گرد و غبار گفته می شود.
بلندگو (که به عنوان راننده یا راننده بلندگو نیز شناخته می شود) اکنون می تواند صدا را بازتولید کند، اما داستان به همین جا ختم نمی شود.
اسپیکر باید در داخل یک محفظه قرار گیرد تا عملکرد خوبی داشته باشد و از نظر زیبایی ظاهری دلپذیر به نظر برسد. بیشتر اوقات، محفظه نوعی جعبه چوبی است. گاهی اوقات از مواد دیگری مانند پلاستیک و آلومینیوم استفاده می شود. به جای جعبه، بلندگوها می توانند به اشکال دیگری مانند صفحه تخت یا کروی باشند.
همه بلندگوها از مخروط برای بازتولید صدا استفاده نمی کنند. برخی از سازندگان بلندگو مانند Klipsch علاوه بر بلندگوهای مخروطی از بوق استفاده می کنند. سایر سازندگان بلندگو، به ویژه مارتین لوگان، از فناوری الکترواستاتیک در ساخت اسپیکر استفاده می کنند. برخی دیگر مانند Magnepan از فناوری روبان استفاده می کنند.همچنین مواردی وجود دارد که صدا با روش های غیر سنتی بازتولید می شود.
فول برد، ووفر، توییتر، و بلندگوهای میان رده
ساده ترین محفظه بلندگو فقط دارای یک بلندگو است که تمام فرکانس های ارسال شده به آن را بازتولید می کند. با این حال، اگر بلندگو خیلی کوچک باشد، ممکن است فقط فرکانس‌های بالاتر را بازتولید کند.
اگر متوسط باشد، ممکن است صدای انسان و فرکانس های مشابه را به خوبی بازتولید کند و در محدوده فرکانس بالا و پایین کوتاه بیاید. اگر بلندگو خیلی بزرگ باشد، ممکن است با فرکانس‌های پایین‌تر و شاید فرکانس‌های میان‌رده عملکرد خوبی داشته باشد، و ممکن است با فرکانس‌های بالاتر خوب عمل نکند.
راه حل بهینه سازی محدوده فرکانسی است که می توان با داشتن بلندگوهایی با اندازه های مختلف در داخل یک محفظه بازتولید کرد.
ووفر
ووفر بلندگوی است که اندازه و ساخته شده است تا بتواند فرکانس های پایین و میان برد را بازتولید کند. ووفرها بیشتر کار را در بازتولید فرکانس هایی که می شنوید، مانند صداها، اکثر آلات موسیقی و جلوه های صوتی انجام می دهند.
بسته به اندازه محفظه، یک ووفر می تواند به قطر ۴ اینچ یا به بزرگی ۱۵ اینچ باشد. ووفرهایی با قطر 6.5 اینچ تا 8 اینچ در بلندگوهای روی زمین رایج هستند. ووفرهایی با قطرهای 4 اینچی و 5 اینچی در بلندگوهای قفسه کتاب رایج هستند.
تویتر
تویتر یک بلندگوی طراحی شده ویژه است که کوچکتر از یک ووفر است. این فقط فرکانس‌های صوتی بالاتر از یک آستانه خاص را بازتولید می‌کند، از جمله، در برخی موارد، صداهایی که گوش انسان نمی‌تواند بشنود اما فقط آنها را حس می‌کند.
از آنجایی که فرکانس‌های بالا بسیار جهت‌دار هستند، توییترها صداهای فرکانس بالا را در اتاق پخش می‌کنند تا صداها با دقت شنیده شوند. اگر پراکندگی خیلی باریک باشد، شنونده تعداد محدودی از گزینه های موقعیت گوش دادن دارد. اگر پراکندگی بیش از حد گسترده باشد، حس جهت گیری صدا از کجا می آید از بین می رود.
اینها انواع مختلف توییتر هستند:
- Cone: نسخه کوچکتر یک بلندگوی استاندارد.
- Dome: سیم پیچ صدا به گنبدی متصل می شود که از پارچه یا فلزی سازگار ساخته شده است.
- Piezo: به جای سیم پیچ صدا و مخروط یا گنبد، یک اتصال الکتریکی به کریستال پیزوالکتریک اعمال می شود که به نوبه خود دیافراگم را به لرزه در می آورد.
- روبان: به جای دیافراگم سنتی، نیروی مغناطیسی به یک نوار نازک برای ایجاد صدا اعمال می شود.
- الکترواستاتیک: یک دیافراگم نازک بین دو صفحه فلزی معلق است. نمایشگرها به سیگنال الکتریکی به گونه ای واکنش نشان می دهند که صفحه نمایش از فاز خارج می شود. این به طور متناوب دیافراگم معلق را جذب و دفع می کند و لرزش لازم برای ایجاد صدا را ایجاد می کند.
خط پایین
یک محفظه بلندگو ممکن است دارای یک ووفر و توییتر باشد تا کل محدوده فرکانس را پوشش دهد. با این حال، برخی از سازندگان بلندگو یک بلندگوی سوم اضافه می کنند که فرکانس های برد پایین و متوسط را بیشتر از هم جدا می کند. به این اسپیکر میان رده می گویند.
2-Way در مقابل 3-Way
محفظه هایی که فقط دارای ووفر و توییتر هستند به عنوان بلندگوهای دو طرفه شناخته می شوند. محفظه هایی که دارای ووفر، توییتر و میان رده هستند به عنوان بلندگوهای سه طرفه نامیده می شوند.
بلندگوهای سه طرفه ممکن است همیشه بهتر نباشند. یک اسپیکر دو طرفه با طراحی خوب می تواند صدایی عالی داشته باشد و یک بلندگوی سه طرفه با طراحی ضعیف می تواند صدای وحشتناکی داشته باشد. تنها اندازه و تعداد بلندگوها مهم نیست. کیفیت صدا همچنین به موادی که بلندگوها از آن ساخته شده اند، طراحی داخلی محفظه و کیفیت قطعه مورد نیاز بعدی یعنی کراس اوور بستگی دارد.
کراس اوور
فقط یک ووفر و توییتر را داخل جعبه نیندازید، آنها را به هم وصل کنید، و امیدواریم که صدای خوبی به نظر برسد. هنگامی که یک بلندگوی دو طرفه یا یک بلندگوی سه طرفه در کابینت خود دارید، به کراس اوور نیز نیاز دارید. کراس اوور یک مدار الکترونیکی است که محدوده فرکانس مناسبی را به بلندگوهای مختلف اختصاص می دهد.
به عنوان مثال، در یک بلندگوی دو طرفه، متقاطع در یک نقطه فرکانس مشخص تنظیم می شود. هر فرکانس بالاتر از آن نقطه به توییتر ارسال می شود، در حالی که بقیه به ووفر ارسال می شود.
در یک اسپیکر سه طرفه، می توان یک کراس اوور را طوری طراحی کرد که دارای دو نقطه فرکانس باشد، یکی برای نقطه بین ووفر و میان برد، و دیگری برای نقطه بین برد میانی و توییتر.
نقاط فرکانس متقاطع متفاوت است. یک نقطه متقاطع دو طرفه معمولی ممکن است 3 کیلوهرتز باشد (هر چیزی در بالا به توییتر می رود، هر چیزی که پایین تر به ووفر می رود). نقاط متقاطع 3 طرفه معمولی ممکن است بین 160 هرتز تا 200 هرتز بین ووفر و میان‌رده و سپس نقطه 3 کیلوهرتز بین میان‌رده و توییتر باشد.
رادیاتورها و پورت های غیرفعال
رادیاتور غیرفعال شبیه یک بلندگو است. دارای دیافراگم، فراگیر، عنکبوت و قاب است، اما سیم پیچ صدا را ندارد. به جای استفاده از سیم پیچ صدا برای ارتعاش دیافراگم بلندگو، رادیاتور غیرفعال مطابق با مقدار هوایی که ووفر به داخل محفظه فشار می دهد، می لرزد.
این یک جلوه مکمل ایجاد می کند که در آن ووفر انرژی لازم برای تامین انرژی خود و رادیاتور غیرفعال را فراهم می کند. اگرچه مانند اتصال دو ووفر مستقیم به آمپلی فایر نیست، ترکیب ووفر و رادیاتور غیرفعال خروجی باس موثرتری تولید می کند. این سیستم در کابینت‌های بلندگوهای کوچکتر به خوبی کار می‌کند، زیرا ووفر اصلی را می‌توان به سمت بیرون به سمت ناحیه شنود قرار داد، در حالی که رادیاتور غیرفعال را می‌توان در پشت محفظه بلندگو قرار داد.
یک جایگزین برای رادیاتور غیرفعال یک پورت است. پورت لوله ای است که در جلو یا عقب محفظه بلندگو قرار می گیرد تا هوای پمپ شده توسط ووفر از طریق درگاه ارسال شود و یک تقویت کننده فرکانس پایین مشابه رادیاتور غیرفعال ایجاد کند.
یک پورت باید قطر خاصی داشته باشد و با ویژگی های محفظه و ووفری که مکمل آن است تنظیم شود. بلندگوهایی که دارای پورت هستند به عنوان بلندگوهای بازتابی باس نامیده می شوند.
ساب ووفر
یک ساب ووفر فرکانس های بسیار پایین را بازتولید می کند و بیشتر در برنامه های صدای فراگیر سینمای خانگی و صدای پیشرفته استفاده می شود.
نمونه‌هایی که در آن ساب ووفر مورد نظر است، شامل بازتولید جلوه‌های خاص با فرکانس پایین (LFE)، مانند زلزله و انفجار در فیلم‌ها، و برای موسیقی، نت‌های پدال ارگ، کنترباس آکوستیک و تمپانی است.
بیشتر ساب ووفرها برق دارند. این بدان معناست که بر خلاف بلندگوهای سنتی، ساب ووفرها دارای یک تقویت کننده داخلی هستند. از سوی دیگر، مانند برخی از بلندگوهای سنتی، ساب ووفرها ممکن است از یک رادیاتور غیرفعال یا پورت برای بهبود پاسخ فرکانس پایین استفاده کنند.
خط آخر
بلندگوها صدای ضبط شده را بازتولید می کنند تا بتوان آن را در زمان یا مکان دیگری شنید. راه‌های مختلفی برای طراحی بلندگو وجود دارد، از جمله گزینه‌های اندازه قفسه کتاب و روی زمین.
قبل از خرید یک بلندگو یا یک سیستم بلندگو، با محتوایی که با آن آشنا هستید گوش دادن انتقادی انجام دهید. سی‌دی‌ها، دی‌وی‌دی‌ها، دیسک‌های Blu-ray و Ultra HD Blu-ray، یا صفحه‌های وینیل همه کار می‌کنند.
به نحوه چیدمان اسپیکر، اندازه آن، هزینه آن و نحوه صدای آن در گوش خود توجه کنید.
اگر بلندگوها را به‌صورت آنلاین سفارش می‌دهید، بررسی کنید که آیا یک آزمایش شنیداری 30 روزه یا 60 روزه وجود دارد. علیرغم هر گونه ادعای مربوط به عملکرد بالقوه، تا زمانی که بلندگوها را راه اندازی نکنید، نمی دانید صدای بلندگوها در اتاق شما چگونه خواهد بود. چندین روز به بلندگوهای جدید خود گوش دهید، زیرا عملکرد بلندگو از یک دوره اولیه شکست بین 40 تا 100 ساعت سود می برد.
سوالات متداول
بلندگوی ساب ووفر را کجا باید بگذارید؟
ساب ووفر را در امتداد دیوار جلوی اتاق قرار دهید. قرار دادن ساب ووفر خود در گوشه ای می تواند خروجی آن را افزایش داده و صدای بلندتری تولید کند.
چگونه ساب ووفر خود را به بلندگوهای رایانه خود وصل کنم؟
بسته به خروجی صدای رایانه شما، ممکن است بتوانید ساب ووفر را با استفاده از کابل آداپتور Y ساب ووفر یا کابل RCA دوگانه وصل کنید.پس از اتصال کابل به خروجی صدا، قسمت تقسیم شده را هم به بلندگو و هم به ساب ووفر وصل کنید. برای رایانه‌های بدون خروجی صدا مستقیماً روی مادربرد، می‌توانید از کارت صدا USB به کارت صدای خارجی هدفون زن 3.5 میلی‌متری متصل به جک صوتی 3.5 میلی‌متری به استریو استفاده کنید.
،
