یک شبکه گسترده یک منطقه جغرافیایی بزرگ مانند یک شهر، ایالت یا کشور را در بر می گیرد. برای اتصال بخش‌هایی از کسب‌وکار می‌تواند خصوصی باشد، یا برای اتصال شبکه‌های کوچکتر عمومی باشد.
WAN چگونه کار می کند
ساده ترین راه برای درک WAN این است که به اینترنت فکر کنید، بزرگترین WAN جهان. اینترنت یک WAN است زیرا با استفاده از ISP ها، بسیاری از شبکه های محلی کوچکتر یا شبکه های مترو را به هم متصل می کند.
در مقیاس کوچکتر، یک کسب و کار ممکن است دارای یک شبکه WAN متشکل از خدمات ابری، دفتر مرکزی، و دفاتر شعبه باشد. WAN، در این مورد، آن بخش‌های کسب‌وکار را به هم متصل می‌کند.
مهم نیست که WAN به چه چیزهایی متصل می شود یا شبکه ها چقدر از هم دور هستند، نتیجه به شبکه های کوچکتر از مکان های جداگانه اجازه می دهد تا ارتباط برقرار کنند.
مخفف WAN گاهی اوقات به اشتباه برای توصیف یک شبکه منطقه بی سیم استفاده می شود، اگرچه اغلب به اختصار WLAN خوانده می شود.
WAN ها چگونه متصل می شوند
از آنجایی که WAN ها، طبق تعریف، مسافت بیشتری را نسبت به شبکه های LAN پوشش می دهند، اتصال بخش های مختلف WAN با استفاده از یک شبکه خصوصی مجازی منطقی است. این چارچوب از ارتباطات بین سایت‌ها محافظت می‌کند.
اگرچه VPN ها سطوح معقولی از امنیت را برای استفاده های تجاری فراهم می کنند، یک اتصال اینترنتی عمومی همیشه سطوح قابل پیش بینی عملکردی را که یک پیوند WAN اختصاصی ارائه می دهد، ارائه نمی دهد. بنابراین، گاهی اوقات از کابل های فیبر نوری برای تسهیل ارتباط بین پیوندهای WAN استفاده می شود.
X.25، فریم رله، و MPLS
از دهه 1970، بسیاری از شبکه های WAN با استفاده از استاندارد فناوری به نام X ساخته شدند.25. این شبکه‌ها از ماشین‌های باجه خودکار، سیستم‌های تراکنش کارت اعتباری و برخی خدمات اطلاعات آنلاین اولیه مانند CompuServe پشتیبانی می‌کردند. شبکه های قدیمی X.25 از اتصالات مودم شماره گیری 56 کیلوبیت بر ثانیه استفاده می کردند.
فناوری Frame Relay پروتکل‌های X.25 را ساده می‌کند و راه‌حلی ارزان‌تر برای شبکه‌های وسیعی که نیاز به اجرای با سرعت‌های بالاتر دارند، ارائه می‌کند. Frame Relay در طول دهه 1990 برای شرکت های مخابراتی در ایالات متحده، به ویژه AT&T، انتخاب محبوبی شد.
تغییر برچسب چند پروتکلی با بهبود پشتیبانی پروتکل برای مدیریت ترافیک صوتی و تصویری علاوه بر ترافیک عادی داده، جایگزین Frame Relay شد. ویژگی کیفیت خدمات MPLS کلید موفقیت آن بود. سرویس‌های شبکه سه‌گانه ساخته شده بر روی MPLS در طول دهه 2000 محبوبیت خود را افزایش دادند و در نهایت جایگزین Frame Relay شدند.
خطوط اجاره ای و مترو اترنت
بسیاری از کسب و کارها در اواسط دهه 1990 با افزایش محبوبیت وب و اینترنت شروع به استفاده از شبکه های WAN اجاره ای کردند. خطوط T1 و T3 اغلب از ارتباطات MPLS یا اینترنت VPN پشتیبانی می کنند.
پیوندهای اترنت نقطه به نقطه از راه دور نیز می توانند برای ساخت شبکه های اختصاصی گسترده استفاده شوند. اگرچه گران‌تر از VPNهای اینترنتی یا راه‌حل‌های MPLS، شبکه‌های شبکه اترنت خصوصی کارایی بالایی ارائه می‌کنند، با لینک‌هایی که معمولاً دارای سرعت ۱ گیگابیت در ثانیه در مقایسه با ۱.۵۴۴ مگابیت بر ثانیه T1 هستند.
اگر یک WAN دو یا چند نوع اتصال را با هم ترکیب کند - به عنوان مثال، اگر از مدارهای MPLS و خطوط T3 استفاده کند - یک WAN ترکیبی در نظر گرفته می شود. این پیکربندی ها روشی مقرون به صرفه برای اتصال شاخه های شبکه هستند و در صورت نیاز روش سریع تری برای انتقال داده های مهم دارند.
مشکلات با شبکه های گسترده
WAN ها گران تر از اینترانت های خانگی یا شرکتی هستند.
WAN هایی که از مرزهای بین المللی و دیگر مرزهای سرزمینی عبور می کنند تحت صلاحیت های قانونی متفاوتی قرار می گیرند. ممکن است بین دولت‌ها بر سر حقوق مالکیت و محدودیت‌های استفاده از شبکه اختلاف نظر ایجاد شود.
شبکه های جهانی WAN به استفاده از کابل های شبکه زیر دریا برای برقراری ارتباط در سراسر قاره ها نیاز دارند.کابل های زیر دریا در معرض خرابکاری و قطع ناخواسته کشتی ها و شرایط آب و هوایی قرار دارند. در مقایسه با خطوط ثابت زیرزمینی، کابل‌های زیردریایی بیشتر طول می‌کشد و هزینه تعمیر آن بیشتر است.
