192.168.0.0 آغاز محدوده آدرس IP خصوصی است که شامل تمام آدرس های IP تا 192.168.255.255 می شود. این آدرس IP معمولاً در شبکه استفاده نمی شود و به تلفن یا رایانه این آدرس اختصاص داده نمی شود. با این حال، برخی از شبکه‌هایی که شامل 192.168.0.0 هستند اما با این آدرس شروع نمی‌شوند، می‌توانند بدون مشکل از آن برای دستگاه استفاده کنند.
یک آدرس IP معمولی که به روترهای خانگی اختصاص داده شده است 192.168.1.1 است. این آدرس IP به این دلیل استفاده می شود که روتر در شبکه 192.168.1.0 است. به همین ترتیب، روترهای شبکه 192.168.0.0 معمولاً به آدرس IP محلی و خصوصی 192.168.0.1. اختصاص داده می شوند.
چرا اکثر دستگاه ها از 192.168.0.0 استفاده نمی کنند
هر شبکه پروتکل اینترنت از طیف پیوسته ای از آدرس ها تشکیل شده است. پروتکل از اولین شماره آدرس در محدوده برای تعیین شبکه به عنوان یک کل استفاده می کند. این شماره‌های شبکه معمولاً به صفر ختم می‌شوند.
آدرسی مانند 192.168.0.0 پس از اینکه به عنوان شماره شبکه ایجاد شد، برای هر هدف دیگری غیرقابل استفاده می شود. اگر یک سرپرست 192.168.0.0 را به هر دستگاهی در شبکه به عنوان یک آدرس IP ثابت اختصاص دهد، تا زمانی که آن دستگاه آفلاین نشود، شبکه از کار می افتد.
اگر آن شبکه با محدوده آدرس بزرگی تنظیم شده باشد، مانند شبکه ای که از 192.168.128.0 تا 192.168.255.255 را در بر می گیرد، از نظر تئوری می توان به عنوان آدرس دستگاه استفاده کرد، اما کار اضافی مدیریت شبکه ها است. و زیرشبکه ها این عمل را حتی زمانی که از نظر فنی مجاز باشد غیر معمول می کند. به همین دلیل است که دستگاه‌هایی با آدرس‌های IP که به صفر ختم می‌شوند به ندرت در شبکه‌ها دیده می‌شوند، به جز 0.0.0.0.
0.0.0.0 یک آدرس مکان نگهدار است که گاهی اوقات یک آدرس نامشخص یا یک آدرس عام نامیده می شود. این یک آدرس قابل مسیریابی نیست.
شبکه 192.168.0.0 چقدر بزرگ است؟
اندازه شبکه 192.168.0.0 به ماسک شبکه انتخاب شده بستگی دارد. به عنوان مثال:
- 192.168.0.0/16 بین 192.168.0.0 و 192.168.255.255 با 65، 534 میزبان ممکن است.
- 192.168.0.0/18 بین 192.168.0.0 و 192.168.63.255 با 16، 382 میزبان ممکن است.
- 192.168.0.0/24 محدوده بین 192.168.0.0 و 192.168.0.255 با 254 میزبان ممکن است.
روترهای پهن باند خانگی که در شبکه 192.168.0.0 اجرا می شوند معمولاً دارای 192.168.0.0/24 به عنوان پیکربندی هستند و معمولاً از 192.168.0.1 به عنوان آدرس دروازه محلی استفاده می کنند. این راه‌اندازی به شبکه اجازه می‌دهد تا حداکثر 254 دستگاه را با یک آدرس IP معتبر اختصاص دهد که این عدد برای شبکه‌های خانگی زیاد است اما بر اساس پیکربندی ممکن است.
شبکه های خانگی فقط می توانند تعداد زیادی دستگاه را در یک زمان مدیریت کنند. شبکه هایی که بیش از 5 تا 7 دستگاه به طور همزمان به روتر متصل هستند، اغلب با کاهش عملکرد مواجه می شوند. این مشکل از محدودیت های شبکه 192.168.0.0 ناشی نمی شود، بلکه از تداخل سیگنال و اشتراک پهنای باند ناشی می شود.
چگونه 192.168.0.0 کار می کند
نماد اعشاری نقطه‌دار آدرس‌های IP اعداد باینری واقعی را که رایانه‌ها استفاده می‌کنند به شکلی قابل خواندن برای انسان تبدیل می‌کند. عدد باینری مربوط به 192.168.0.0 است:
11000000 10101000 00000000 00000000
چون یک آدرس شبکه IPv4 خصوصی است، آزمایش های پینگ یا هر اتصال دیگری از اینترنت یا سایر شبکه های خارجی را نمی توان به آن هدایت کرد. به عنوان شماره شبکه، این آدرس در جداول مسیریابی و توسط روترها برای به اشتراک گذاری اطلاعات شبکه با یکدیگر استفاده می شود.
جایگزین 192.168.0.0
سایر آدرس هایی که به صفر ختم می شوند را می توان به جای 192.168.0.0 استفاده کرد. انتخاب یک موضوع قراردادی است.
روترهای خانگی معمولاً به جای 192.168.0.0 در شبکه 192.168.1.0 نصب می شوند، به این معنی که روتر ممکن است آدرس IP خصوصی 192.168.1.1 داشته باشد.
The Internet Assigned Numbers Authority بلوک های فضای آدرس IP زیر را برای اینترانت های خصوصی محفوظ می دارد:
- 10.0.0.0 – 10.255.255.255
- 172.16.0.0 – 172.31.255.255
- 192.168.0.0 – 192.168.255.255
