نمایش Consumer Electronics یا CES، بزرگترین کنفرانس فناوری مصرف کننده در جهان است. از CD-ROM گرفته تا سیستم سرگرمی نینتندو تا HDTV، بسیاری از نوآوری‌های انقلابی در نمایشگاه‌های CES گذشته سر و صدای زیادی به پا کردند. از سوی دیگر، این نوآوری‌ها به جای شهرت باعث بدنامی شدند.
LaserDisc
LaserDisc، که در نهایت با نام DiscoVision به ایالات متحده آمد، برای اولین بار در CES 1974 به عنوان یک نمونه اولیه وارد شد. این استاندارد دیگر فرمت های ویدیویی اولیه مانند VHS را در بازار سرگرمی های خانگی در حال رشد به چالش کشید.این فرمت خود را به عنوان یک فرمت برتر برای کیفیت ویدیو و صدا، ارائه 440 خط وضوح عمودی در مقابل 240 خط برای VHS، قرار داد.
استاندارد LaserDisc از همان ابتدا با مشکل مواجه شد. چهار سال از سال 1974 که CES نمونه های اولیه را به نمایش گذاشت و سال 1978 که برای اولین بار در ایالات متحده به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، گذشت. این تأخیر استاندارد را پشت سر VHS قرار داد که قبلاً جای پایی داشت. LaserDisc همچنین سنگین‌تر و حجیم‌تر از VHS بود.
در حالی که LaserDisc در CES شکست خورد، موفقیت بیشتری در ژاپن، سنگاپور، و هنگ کنگ، در میان بازارهای دیگر مشاهده کرد، جایی که انتشار لیزر دیسک تا زمان ورود دی‌وی‌دی‌ها مکرر بود.
Atari 1200XL
Atari موفقیت آتاری 400 و 800 بسیار محبوب خود را با 1200XL دنبال کرد. این حافظه را به 64K افزایش داد، صفحه کلید بسیار برتری داشت و طراحی دقیقی داشت که عملکردهای هفت برد جداگانه را در یک صفحه اصلی یکپارچه می کرد.
با این حال، آتاری علامت قیمت گذاری را از دست داد. این شرکت 1200XL را در نمایشگاه CES 1983 با قیمت 1000 دلار معرفی کرد. آتاری در زمان عرضه به خرده فروشی قیمت را به 899 دلار کاهش داده بود. این قیمت بسیار بیشتر از قیمت آتاری 800 و بسیار بیشتر از Commodore 64 بود که به لطف قیمت ناچیز 595 دلاری خود در نمایشگاه CES 1982 موجی را به راه انداخت.
مصرف‌کنندگان آتاری گران‌تر را برای رقابتش پشت سر گذاشتند و شرکت 1200XL را تا پایان سال 1983 متوقف کرد.
Apple Newton
جان اسکالی، مدیر عامل Apple Computers، در نمایشگاه CES شیکاگو در سال 1992 روی صحنه رفت تا نیوتن، یک دستیار شخصی جسور جدید را به رخ بکشد. از بسیاری جهات، تلاشی برای ساخت آی‌پد با فناوری اوایل دهه 1990 بود. این یک ضریب شکلی قابل حمل، مانند تخته سنگ و باتری داشت، اما به صفحه نمایش سیاه و سفید غیر لمسی، حاشیه‌های درشت، و یک پردازنده حداقل رضایت داد.
استقبال اولیه مثبت بود.با این حال، زمانی که مالکان فرصت خرید و استفاده از نیوتن را پیدا کردند، مشکلات آن آشکار شد. تشخیص دست خط نیوتن افتضاح بود، که نقطه ضعف داشتن یک دستگاه قابل حمل برای یادداشت کردن یادداشت ها را شکست داد. زمانی که در سال 1993 یکی از قسمت‌های سیمپسون‌ها دستگاه را تقلید کرد، انتشار باگی آن به بخشی از فرهنگ پاپ تبدیل شد.
نیوتن چندین سال تلاش کرد. اپل حتی مجوز این سیستم‌عامل را به شرکت‌های دیگر داده است، بنابراین دستگاه‌های نیوتن را از موتورولا، زیمنس و شارپ پیدا خواهید کرد. با این حال، پس از شکست در اولین بازی خود هرگز شانس زیادی نداشت.
Apple Pippin
اپل در اواسط دهه 90 تلاش کرد تا مشتریان را به مک علاقه مند نگه دارد، زیرا بسیاری از کاربران به رایانه های شخصی جدید مجهز به ویندوز روی آوردند. یک پاسخ بالقوه به تهدید رایانه شخصی، Pippin اپل بود، یک کنسول بازی که همچنین یک مرورگر وب اینترنت ارائه می کرد.
Pippin در نمایشگاه CES 1996 با استقبال بیشتر مواجه شد. تیم بارجارین از Creative Strategies، در صحبت با The Computer Chronicles، گفت: «[…] این نوع دستگاه هیبریدی پتانسیل بالایی دارد و در واقع یکی از آنها است که ما فکر می کنیم می تواند اپل را به سطح کاملاً جدیدی از کاربران رایانه سوق دهد."
قرار نبود. این ایده که در ابتدا توسط سازنده بازی ژاپنی Bandai به اپل ارائه شد و توسط Bandai مهندسی شد، راه اندازی مشکلی داشت. اپل مجوز نام تجاری خود را به Bandai داد اما پس از آن برای بازاریابی Pippin کاری انجام نداد. Pippin همچنین 599 دلار گران بود که بیشتر از اکثر کنسول های بازی در آن زمان فروخته می شد. این کنسول به سرعت از بازار خارج شد و در مجموع حدود 40000 دستگاه فروخت.
HD-DVD
استانداردهای رسانه های جدید و اتصال اغلب در CES با هم مبارزه می کنند و به امید پذیرش صنعت به رقبا می کوبند. این دعواها معمولاً قبل از اینکه مصرف کنندگان فرصتی برای انتخاب داشته باشند حل می شود. HD-DVD یک استثنا بود و بسیاری از مصرف کنندگان را با فیلم ها و رسانه ها در بن بست مواجه کرد.
اگرچه در نمایشگاه CES 2006 معرفی نشد، اما این نمایش میدان جنگ را برای یک جنگ بین HD-DVD و رقیب آن، Blu-Ray ایجاد کرد. توشیبا اولین درایوهای HD-DVD را به نمایش گذاشت در حالی که مایکروسافت اعلام کرد درایو HD-DVD الحاقی را برای کنسول بازی Xbox 360 به فروش می رساند.سونی، سامسونگ و پایونیر با پخش‌کننده‌های جدید و مشارکت‌های صنعت فیلم با بلو-ری مخالفت کردند.
همه چیز در نمایشگاه CES 2008 به پایانی چشمگیر رسید. برادران وارنر، آخرین استودیو بزرگ با موضع خنثی در درگیری، به طور ناگهانی درست قبل از نمایش، پشتیبانی کامل و انحصاری از استاندارد Blu-Ray را اعلام کرد. گروه HD-DVD مجبور شد کنفرانس CES خود را فقط دو روز قبل از برنامه لغو کند و به طور ناگهانی به جنگ فرمت پایان داد.
Microsoft Windows Vista
ویندوز در آغاز قرن جدید عملکرد خوبی داشت. مایکروسافت با موفقیت صنعت رایانه شخصی را برای خود ادعا کرده بود. اکنون زمان آن فرا رسیده بود که مایکروسافت با چشم انداز جدیدی از سیستم عامل فردا به جلو حرکت کند. ویندوز ویستا آن چشم انداز بود.
Vista اولین یا آخرین نسخه بی‌نظیر ویندوز نبود که در CES عرضه شد، اما به یک دلیل در بالای شمع فلاپ جهش کرد. CNET، شریک رسمی رسانه ای CES 2007، به عنوان "بهترین نمایش" در رایانه و سخت افزار انتخاب شد.
ویندوز ویستا تنها چند هفته پس از برنده شدن آن جایزه به طور کلی عرضه شد و استقبال بلافاصله بد شد. Vista به‌عنوان باگ، کند، غیرجذاب و تا حد زیادی غیرضروری بررسی شد، زیرا پیشرفت‌های کلیدی آن برای اکثر کاربران مشهود نبود.
Palm Pre
CES 2009 نوآوری های زیادی در تلفن همراه داشت، اما هیچ چیز بیشتر از تلفن هوشمند Palm Pre سر و صدا ایجاد نکرد. Palm Pre که به عنوان پاسخ Palm به آیفون ساخته شده بود، دارای طراحی کشویی برای حفظ صفحه کلید فیزیکی بود و در عین حال یک صفحه نمایش لمسی 3.1 اینچی را نیز ارائه می کرد.
Palm Pre در نمایشگاه CES 2009 پرس عالی دریافت کرد و تا آن زمان به پرفروش‌ترین تلفن اسپیریت تبدیل شد. با این حال، پالم فرصتی برای انجام یک دور پیروزی نداشت. کاربران شروع به گزارش مشکلات مربوط به مکانیسم لغزنده کردند، مکانیزم لغزنده می تواند در هنگام لمس تکان بخورد و در قطره شکننده بودن ثابت شود. قرارداد انحصاری Palm با Sprint نیز محبوبیت Pre را محدود کرد.
امروز، کارشناسان Palm Pre را به عنوان میخ نهایی در تابوت شرکت می دانند. Palm در سال بعد توسط HP خریداری شد و بیشتر محصولات باقی مانده آن به عنوان دستگاه های HP Palm تغییر نام داد. TCL اکنون مالک برند Palm است.
راهنمای بلک بری
BlackBerry's PlayBook که در CES 2011 وارد شد، داستان Palm Pre را تقلید کرد. ویژگی کلیدی PlayBook که به‌عنوان جایگزینی برای آی‌پد اپل مطرح شد، یک سیستم‌عامل منحصربه‌فرد بود که به‌منظور امکان چندوظیفگی آسان، نقطه ضعف بدنام آی‌پدهای اولیه، ساخته شده بود. PlayBook همچنین به لطف نمایشگر 7 اینچی آن کوچکتر و قابل حمل تر از iPad بود.
واکنش در CES 2011 مثبت بود، و PlayBook در زمان عرضه، تعداد بیشتری از آنچه انتظار می‌رفت عرضه کرد، اما تقاضا متوقف شد. تبلت بلک بری مشکل بزرگی داشت. این یک دستگاه iOS یا Android نبود. فاقد انتخاب برنامه موجود در آن پلتفرم‌های تاسیس شده بود.
BlackBerry در ژوئن 2013 اعلام کرد که PlayBook سیستم عامل BlackBerry 10 خود را دریافت نخواهد کرد و تبلت به آرامی از قفسه فروشگاه ها ناپدید شد. بلک بری، برخلاف پالم، امروزه یک شرکت مستقل باقی مانده است، اما فروش سالانه آن تنها 5 درصد از اوج سال 2011 شرکت است.
تلویزیون سه بعدی
تلویزیون سه بعدییک اختراع اخیر نیست، اما سال 2010 سالی بود که سازندگان تلویزیون در نهایت تلاش هماهنگی را انجام دادند تا تلویزیون سه بعدی را به عنوان یک فناوری مصرف کننده قابل دوام معرفی کنند. همه بازیگران اصلی تلویزیون، از جمله سونی، سامسونگ، ال‌جی، پاناسونیک، پایونیر و ویزیو، مجموعه‌های جدیدی را با پشتیبانی از سه بعدی در CES 2010 به نمایش گذاشتند.
این تلاش موفقیت اولیه داشت. تلویزیون سه‌بعدی یک نمایش نمایشی عالی ایجاد کرد که منجر به پوشش اولیه مثبت شد. مشکلات کم کم رسید. اکثر تلویزیون های سه بعدی گران بودند و کیفیت تجربه سه بعدی می تواند بسیار متفاوت باشد. همچنین فقط با فیلم‌ها یا تلویزیون‌هایی که مخصوصاً برای سه‌بعدی تسلط یافته‌اند کار می‌کند، که کتابخانه را محدود می‌کند.
صنعت تلویزیون سه بعدی را در نمایشگاه‌های CES 2011 و CES 2012 به شدت تحت فشار قرار داد. تولیدکنندگان این ویژگی را اصلاح کردند و تلویزیون‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کردند قیمت را کاهش دادند. با این حال، کتابخانه محدود یک مانع باقی ماند و این ایده هرگز مورد توجه مصرف کنندگان قرار نگرفت.تلویزیون سه بعدی با ورود تلویزیون های جدید 4K در CES 2013 از کانون توجه خارج شد و تلویزیون های دارای پشتیبانی سه بعدی تا سال 2017 تا حد زیادی ناپدید شدند.
Quibi
در CES 2020 با هیاهوی شدید، از جمله داستان های صفحه اول در نشریات فناوری مصرف کننده مانند The Verge و Techcrunch، اعلام شد، Quibi قصد داشت انقلابی در استریمینگ ایجاد کند. این ایده ساده بود و در یک نگاه، نبوغ خود را دارد. Quibi به‌جای ساخت برنامه‌هایی برای مخاطبان تلویزیون، که بسیاری از مردم آن را روی یک صفحه نمایش کوچک تماشا می‌کنند، بینندگان تلفن همراه را در اولویت قرار می‌دهد.
این ایده با جذابیت بزرگی همراه بود. Quibi فقط اشتراک خواهد بود و 4.99 دلار با تبلیغات یا 7.99 دلار بدون آنها شارژ می شود. اشتراک بلافاصله پرچم‌های قرمز را در CES 2020 ایجاد کرد. قیمت یک سوال واضح را ایجاد کرد. چرا ماهیانه 5 تا 8 دلار برای یک سرویس استریم ثابت نشده پرداخت کنید که فقط می‌توانید از آن در تلفن هوشمند لذت ببرید؟
راه اندازی Quibi نتوانست به این سوال پاسخ دهد. نزدیک به یک میلیون نفر برای یک دوره آزمایشی رایگان ثبت نام کردند، اما این تعداد به 72000 مشترک کاهش یافت و شرکت مجبور شد تعطیلی خود را در 21 اکتبر 2020 اعلام کند.
