موارد مهم
- یک نظرسنجی جدید نشان می دهد که آمریکایی ها فکر می کنند تلفن ها بزرگترین نیاز زندگی آنهاست.
- برخی از کارشناسان می گویند که عشق ما به تلفن با تأثیر بر خواب و سلامت روانی به ما آسیب می رساند.
- برنامه های رسانه های اجتماعی اعتیاد ما به تلفن را تغذیه می کنند زیرا برای جلب توجه ما طراحی شده اند.
آمریکایی ها می گویند تلفن ها نیاز شماره 1 زندگی آنهاست، اما برخی از کارشناسان بهداشت روان به ما توصیه می کنند که صفحه نمایش ها را کنار بگذاریم.
طبق تحقیقات جدید شرکت مراقبت فناوری Asurion، تلفن‌ها اکنون برای کاربران مهم‌تر از وسایل نقلیه یا یخچال‌ها هستند.نظرسنجی آنلاین بیش از 1000 بزرگسال آمریکایی نیاز به حفظ ارتباط در طول همه گیری را نشان می دهد. برخی از ناظران می گویند که این می تواند به دلیل دوپامین آزاد شده در مغز ما هنگام استفاده از تلفن همراه باشد.
دکتر لیلا آر. ماگاوی، مدیر پزشکی منطقه ای روانپزشکی جامعه، یک سازمان بهداشت روان سرپایی، در ایمیلی گفت: «زمان بیش از حد صفحه نمایش و پیمایش عذاب می تواند بر خلق و خو، خواب و سلامت روانی کلی تأثیر بگذارد. مصاحبه.
"مرور و پیمایش بی وقفه داستان های اضطراب آور درباره چیزهایی مانند COVID-19 می تواند احساس ناامیدی و درماندگی را تشدید کند."
همه تلفن ها، همیشه
کنار گذاشتن تلفن هایمان ممکن است چالش سختی باشد. تحقیقات Asurion نشان داد که حداقل نیمی از آمریکایی‌ها در طول همه‌گیری از تلفن‌هایشان بیشتر برای سرگرمی یا ارتباط با افراد مهم زندگی خود استفاده می‌کنند.
علاوه بر این، سه چهارم تلفن های آمریکایی ها دارای اطلاعات غیرقابل جایگزینی هستند، از جمله عکس ها و فیلم ها (82٪)، لیست مخاطبین آنها (60٪)، رمزهای عبور یا اعتبار ورود به سیستم (52٪)، اسناد و یادداشت های ضروری (45). ٪، و موسیقی (32٪).
Magavi از نزدیک جذابیت صفحه نمایش درخشان را می داند. او گفت: «من هر روز با خواهر و والدینم تماس می‌گیرم، بنابراین تلفن نمادی است برای ارتباط با افرادی که بیشتر دوستشان دارم.»
"تلفن های ما اولین چیزی است که صبح به آن نگاه می کنیم و آخرین چیزی است که قبل از خواب به آن نگاه می کنیم."
"از آنجایی که خواهرم نیز یک پزشک است که ساعت های طولانی کار می کند، من هرگز نمی خواهم تماس های او را از دست بدهم زیرا این پنجره زمانی ما برای اتصال، ناامیدی و پردازش رویدادهای روزانه است."
او مجبور شد محدودیت های سختی را برای استفاده از تلفن خود تعیین کند. مگاوی زنگ خود را به جز لیست علاقه مندی های خود در حالت بی صدا قرار می دهد، زیرا او بیماران را در طول روز ارزیابی می کند.
"سالها پیش، اگر نمی توانستم تلفنم را پیدا کنم دیوانه وار می دویدم، اما اکنون، حتی وقتی ساعت ها پشت تلفنم نیستم، احساس آرامش می کنم."
"من معتقدم همه می توانند با زمان و تمرین به این آرامش دست یابند."
آیا می توانید به تلفن معتاد شوید؟
اندرو سلپاک، استاد رسانه های اجتماعی در دانشگاه فلوریدا، در یک مصاحبه ایمیلی گفت که ما به تلفن هایمان معتاد شده ایم.
"تلفن های ما اولین چیزی است که صبح به آن نگاه می کنیم و آخرین چیزی است که قبل از خواب به آن نگاه می کنیم."
"ما در طول روز به تلفن های خود نگاه می کنیم، زیرا تلفن های ما دائما در حال لرزش هستند، بوق می زنند و چیزی را به ما اطلاع می دهند تا ببینیم آیا این یک اعلان فشاری از یک برنامه است یا یک اعلان رسانه اجتماعی از یک لایک، نظر دهید. ، بازتوییت کنید، به اشتراک بگذارید، یا پیام دهید."
سلپاک گفت:برنامه های رسانه های اجتماعی اعتیاد ما به تلفن را تغذیه می کنند زیرا برای جلب توجه ما طراحی شده اند.
"مغز ما به اندازه کافی تکامل نیافته است که بتواند سیستم پاداش ثابتی را که رسانه های اجتماعی از طریق تلفن های ما ارائه می دهند، کنترل کند."
"بنابراین ما همچنان پست می گذاریم و کامنت می گذاریم، منتظر می مانیم تا آن اعلان ارسال شود تا به ما اطلاع دهد که در جایی، کاری را که ما انجام دادیم دیده است و عمل ما را با عملی از خودش مانند لایک یا نظر پاداش می دهد."
Lynette Abrams-Silva، عصب روانشناس بالینی در VIP Star Network، در یک مصاحبه ایمیلی گفت که افراد ممکن است به معنای واقعی کلمه به تلفن های خود معتاد شوند. استفاده از تلفن باعث افزایش دوپامین می شود، یک انتقال دهنده عصبی که به شدت به احساس پاداش کمک می کند.
"سیستم پاداش دوپامینی که در رابطه ما با تلفن های ما نقش دارد، همان سیستمی است که در اختلالات مرتبط با مواد دخیل است.".
اما با وجود اینکه آبرامز-سیلوا از پتانسیل اعتیادآور تلفن خود آگاه است، به سختی آن را کنار می گذارد.
"زمانی که مال من خراب شد و مجبور شدم سه روز برای جایگزینی منتظر بمانم، شوهرم گفت که فاصله گرفتن از چرخه اخبار 24 ساعته افسرده کننده و ناراحت کننده برای من خوب است."
"بعد از سه روز احساس آشفتگی، تحریک پذیری و حواس پرتی، با خوشحالی دوباره در حال غرق شدن در دوپامین خود فرو رفتم."
