صدای رایانه یکی از نادیده گرفته‌ترین جنبه‌های خرید رایانه است. با اطلاعات اندکی از تولیدکنندگان، اکثر مردم به سختی می‌دانند دقیقاً چه چیزی دریافت می‌کنند.
صدای دیجیتال
تمام صدایی که از طریق سیستم کامپیوتری ضبط یا پخش می شود دیجیتال است، اما تمام صدایی که از سیستم بلندگو پخش می شود آنالوگ است. تفاوت بین این دو شکل ضبط نقش مهمی در تعیین توانایی پردازشگرهای صدا دارد.
صدای آنالوگ از مقیاس متغیر اطلاعات برای بازتولید بهترین امواج صوتی اصلی از منبع استفاده می کند. این فرآیند منجر به ضبط دقیق می‌شود، اما این ضبط‌ها بین اتصالات و نسل‌های ضبط شده تنزل می‌یابند.
ضبط دیجیتال از امواج صوتی نمونه می گیرد و آن را به صورت یک سری بیت (یک و صفر) که بهترین تقریب الگوی موج را دارد ضبط می کند. کیفیت ضبط دیجیتال بر اساس بیت ها و نمونه های استفاده شده برای ضبط متفاوت است، اما افت کیفیت بین تجهیزات و نسل های ضبط بسیار کمتر است.
بیت ها و نمونه ها
عمق بیت به تعداد بیت هایی در ضبط اشاره دارد که دامنه موج صوتی را در هر نمونه تعیین می کند. بنابراین، یک بیت ریت 16 بیتی محدوده 65،536 سطح را امکان پذیر می کند، در حالی که یک بیت 24 بیتی امکان 16.7 میلیون را فراهم می کند. سرعت نمونه گیری تعداد نقاطی را که در طول موج صوتی در طول یک ثانیه نمونه برداری می شوند تعیین می کند. هرچه تعداد نمونه‌ها بیشتر باشد، نمایش دیجیتال به موج صوتی آنالوگ نزدیک‌تر خواهد بود.
سه استاندارد اصلی بر صدای دیجیتال تجاری حاکم است: 16 بیتی 44 کیلوهرتز برای صدای CD، 16 بیتی 96 کیلوهرتز برای DVD، و 24 بیتی 192 کیلوهرتز برای صدای DVD و مقداری Blu-ray.
نرخ نمونه با نرخ بیت متفاوت است. Bitrate به مقدار کلی داده پردازش شده در فایل در هر ثانیه اشاره دارد. تعداد بیت ها را در نرخ نمونه ضرب کنید، سپس بر اساس هر کانال به بایت تبدیل کنید. از نظر ریاضی: (بیتنرخ نمونهکانال ها) / 8 بنابراین، CD-صوتی، که استریو یا دو کاناله است، خواهد بود:
(16 بیت44000 در ثانیه2) / 8=192000 bps در هر کانال یا 192 کیلوبیت بر ثانیه نرخ بیت
به دنبال عمق بیت با قابلیت نرخ نمونه 16 بیتی 96 کیلوهرتز باشید. این سطح صدایی است که برای کانال های صدای فراگیر 5.1 در فیلم های DVD و Blu-ray استفاده می شود. برای کسانی که به دنبال بهترین تعریف صوتی هستند، راه‌حل‌های جدید 24 بیتی 192 کیلوهرتز کیفیت صدای بالاتری را ارائه می‌دهند.
نسبت سیگنال به نویز
یکی دیگر از جنبه های اجزای صوتی، نسبت سیگنال به نویز است. این عدد که با دسی بل نشان داده می شود، نسبت سیگنال صوتی را در مقایسه با سطوح نویز تولید شده توسط قطعه صوتی توصیف می کند.هر چه SNR بالاتر باشد، کیفیت صدا بهتر است. اگر SNR بزرگتر از 90 دسی بل باشد، معمولاً افراد عادی نمی توانند این نویز را تشخیص دهند.
استاندارد
استاندارد صوتی AC97 توسعه یافته توسط اینتل به عنوان یک چارچوب اولیه خدمت می کرد. پشتیبانی از صدای 16 بیتی 96 کیلوهرتز را برای شش کانال لازم برای سازگاری صدای DVD 5.1 ارائه می دهد. از آن زمان، پیشرفت‌های جدیدی در صدا با فرمت‌های ویدیویی با کیفیت بالا مانند Blu-ray پدیدار شد. برای پشتیبانی از این فرمت‌های جدید، استاندارد جدید Intel HDA پشتیبانی صوتی را تا هشت کانال 30 بیتی 192 کیلوهرتز که برای پشتیبانی صوتی 7.1 ضروری است، گسترش می‌دهد. اکثر سخت افزارهای AMD که دارای برچسب 7.1 پشتیبانی صوتی هستند نیز می توانند به همین سطوح برسند.
برخی محصولات ممکن است دارای نشان THX باشند. این علامت گواهی می دهد که آزمایشگاه های THX فکر می کنند که محصول حداقل مشخصات آن را برآورده می کند یا از آن فراتر می رود. یک محصول دارای گواهی THX لزوماً عملکرد یا کیفیت صدای بهتری نسبت به محصولی که فاقد آن نیست، نخواهد داشت.تولیدکنندگان برای فرآیند صدور گواهینامه به آزمایشگاه های THX پرداخت می کنند.
