کابل های کواکسیال و نوری در سیستم های سرگرمی خانگی برای اتصال یک منبع صوتی (مانند ست تاپ باکس، پخش کننده بلوری یا کنسول بازی ویدیویی) به یک قطعه (مانند تقویت کننده، گیرنده صوتی) استفاده می شوند. یا سیستم بلندگو). هر دو نوع سیگنال صوتی دیجیتال را از یک دستگاه به دستگاه دیگر منتقل می کنند.
- پهنای باند بالاتر.
- فرکانس رادیویی احتمالی یا تداخل الکترومغناطیسی.
- اتصال محکم.
- پهنای باند کمتر.
- بدون تداخل فرکانس رادیویی یا الکترومغناطیسی.
- استحکام کمتر.
همه دستگاه های صوتی از کابل های کواکسیال و نوری پشتیبانی نمی کنند، بنابراین ممکن است انتخابی نداشته باشید. اگر انتخابی دارید، باز هم ممکن است زیاد مهم نباشد. بسیاری از کارشناسان می گویند که تفاوت کیفیت و عملکرد صدا ناچیز است. همانطور که گفته شد، ایده خوبی است که اصول اولیه اتصالات کابل کواکسیال و نوری را بیاموزید.
هر دو کابل کواکسیال و نوری از سیستم‌های صدای فراگیر 5.1 پشتیبانی می‌کنند و کیفیت صدا تقریباً غیرقابل تشخیص است.
کابل های صوتی دیجیتال کواکسیال مزایا و معایب
- پهنای باند بالاتر به معنای کیفیت صدای برتر از لحاظ نظری است، اما بیشتر آنها تفاوتی را متوجه نمی شوند.
-
مستحكم، جدا كردن آن از ورودی‌ها سخت‌تر است.
- نمی توان بسیاری از فرمت های صوتی بدون افت با کیفیت بالا را حمل کرد.
- فرکانس رادیویی احتمالی یا تداخل الکترومغناطیسی.
کابل کواکسیال (کواکسیال) یک سیم مسی محافظ است که در بسیاری از رابط‌ها و اتصالات صوتی استفاده می‌شود، اگرچه به اندازه اتصالات نوری در سیستم‌های صوتی مدرن رایج نیست. در حالی که کابل‌های کواکسیال از نظر تئوری صدای برتر را به واسطه پهنای باند بیشتر وعده می‌دهند، این تفاوت احتمالاً برای اکثر مردم قابل توجه نیست.
کابل‌های کواکسیال بسیار شبیه جک‌های RCA سنتی هستند که به دلیل استحکام و دوام مورد علاقه هستند. آنها ممکن است مستعد تداخل فرکانس رادیویی (RFI) یا تداخل الکترومغناطیسی (EMI) باشند. اگر هر گونه زمزمه یا وزوز موجود در یک سیستم وجود داشته باشد، یک کابل کواکسیال ممکن است آن نویز را بین اجزاء منتقل کند.کابل‌های کواکسیال قدرت سیگنال را در فواصل طولانی از دست می‌دهند، که برای کاربران خانگی عادی نگران کننده نیست. با این حال، اگر مسافت مشکل است، کابل های نوری انتخاب بهتری هستند. در نهایت، کابل‌های کواکسیال پهنای باند کافی برای پشتیبانی از فرمت‌های فراگیر سطح بالا مانند Dolby TrueHD و DTS-HD Master Audio ندارند.
کابل های صوتی دیجیتال نوری مزایا و معایب
- بدون تداخل فرکانس رادیویی یا الکترومغناطیسی.
- پهنای باند کمتر به معنای کیفیت صدای کمی پایین تر است، اما تفاوت احتمالاً قابل توجه نیست.
- نمی توان بسیاری از فرمت های صوتی بدون افت با کیفیت بالا را حمل کرد.
- استحکام کمتر، راحت‌تر جدا می‌شود.
کابل های نوری یا "Toslink" از نور برای انتقال صدا از طریق فیبرهای نوری استفاده می کنند.سیگنال های صوتی باید قبل از عبور از کابل از سیگنال الکتریکی به سیگنال نوری تبدیل شوند. هنگامی که سیگنال تبدیل شده به گیرنده می رسد، دوباره به سیگنال الکتریکی تبدیل می شود.
کابل های نوری نسبت به همتایان هم محور خود شکننده تر هستند. به عنوان مثال، کابل های نوری را نمی توان محکم گرفت یا خم کرد. انتهای کابل نوری از یک کانکتور عجیب و غریب استفاده می کند که باید به درستی وارد شود و معمولاً اتصال به اندازه جک RCA کابل کواکسیال محکم یا ایمن نیست.
کابل‌های نوری در برابر نویز RFI یا EMI یا از دست دادن سیگنال در مسافت‌ها حساس نیستند، زیرا نور از مقاومت یا تضعیف کابل‌های مسی رنج نمی‌برد.
مانند کابل‌های کواکسی، کابل‌های نوری پهنای باند کافی برای حمل فرمت‌های صوتی بدون اتلاف یا فشرده‌نشده، مانند آن‌هایی که در سیستم‌های صدای فراگیر Dolby استفاده می‌شوند، ندارند.
انتخاب شما
تصمیم گیری در مورد استفاده از کابل باید بر اساس آنچه در دسترس شماست باشد. همه اجزای صوتی نمی توانند از کابل های نوری و کواکسیال استفاده کنند، و HDMI به طور فزاینده ای استاندارد برای اکثر سیستم ها و اجزای سرگرمی خانگی است.
برخی از کاربران کواکسیال را به اپتیکال ترجیح می دهند زیرا می تواند صدای با وضوح کمی بالاتر را پشتیبانی کند، اما این تفاوت ها احتمالاً فقط در سیستم های صوتی بسیار پیشرفته قابل توجه است. تا زمانی که خود کابل ها به خوبی ساخته شده باشند، باید صدایی که تولید می کنند غیرقابل تشخیص باشد.
کابل های HDMI هم صدا و هم تصویر را انتقال می دهند. اگر تجهیزات شما از اتصالات HDMI پشتیبانی می کند، باید از آن استفاده کنید. علاوه بر محتوای 3D و 4K UHD، HDMI می‌تواند از فرمت صوتی غیرفشرده تا هشت کانال پشتیبانی کند و صدای فراگیر 7.1 را امکان‌پذیر کند.
