ارتقای هارد دیسک یکی از محبوب ترین پروژه های Mac DIY است. یک خریدار مک معمولاً رایانه ای با حداقل پیکربندی ارائه شده توسط اپل خریداری می کند و سپس حافظه خارجی اضافه می کند یا در صورت نیاز سخت افزار داخلی را با سخت افزار بزرگتر جایگزین می کند.
همه Mac ها هارد دیسک قابل تعویض توسط کاربر ندارند. اما حتی می توانید تحت برخی شرایط درایو مک بسته را جایگزین کنید. معمولاً این به معنای بردن آن به یک ارائه دهنده خدمات مجاز است.
همچنین می توانید خودتان درایو را جایگزین کنید، اما ابتدا باید با این فرآیند آشنا شوید. باز کردن رایانه ممکن است ضمانت نامه را نیز باطل کند.
زمانی که هارد دیسک را ارتقا دهیم
دلیل اصلی که می خواهید هارد دیسک خود را ارتقا دهید ساده است: اگر فضای خالی شما تمام شد، آن را با یک هارد بزرگتر تعویض کنید.
اما ممکن است فرصت های دیگری برای ارتقا پیدا کنید. برای اینکه یک درایو پر نشود، برخی از کاربران به حذف اسناد و برنامه های کمتر مهم یا غیر ضروری ادامه می دهند. این تمرین بدی نیست، اما اگر متوجه شدید که درایو شما نزدیک به 90٪ پر شده است (10٪ یا کمتر فضای خالی)، قطعا زمان نصب یک درایو بزرگتر فرا رسیده است. هنگامی که از آستانه 10% عبور کردید، OS X دیگر قادر به بهینه سازی عملکرد دیسک با یکپارچه سازی خودکار فایل ها نیست. نگه داشتن هارد دیسک تقریباً پر می تواند عملکرد کلی Mac شما را کاهش دهد.
دلایل دیگر برای ارتقاء عبارتند از افزایش عملکرد پایه با نصب درایو سریعتر و کاهش مصرف انرژی با درایوهای جدیدتر و کم مصرف. و اگر با یک درایو مشکل دارید، باید قبل از از دست دادن اطلاعات آن را جایگزین کنید.
خط پایین
Apple از SATA (ضمیمه فناوری پیشرفته سریال) به عنوان رابط درایو از زمان PowerMac G5 استفاده کرده است. در نتیجه، تقریباً تمام مک‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند دارای هارد دیسک SATA II یا SATA III هستند. تفاوت بین این دو در حداکثر توان (سرعت) رابط است. خوشبختانه، هارد دیسک‌های SATA III با رابط کاربری قدیمی‌تر SATA II سازگار هستند، بنابراین لازم نیست نگران تطبیق رابط و نوع درایو باشید.
هارد دیسک اندازه فیزیکی
Apple از هر دو هارد دیسک 3.5 اینچی - عمدتاً در محصولات دسکتاپ خود - و هارد دیسک های 2.5 اینچی در مجموعه قابل حمل خود و Mac mini استفاده می کند. باید از درایوی استفاده کنید که اندازه فیزیکی آن با درایویی که در حال تعویض آن هستید یکسان باشد.
امکان نصب یک درایو فرم فاکتور 2.5 اینچی به جای درایو 3.5 اینچی وجود دارد، اما به آداپتور نیاز دارد.
انواع هارد دیسک
دو دسته برجسته درایوها مبتنی بر پلاتر و حالت جامد هستند.درایوهای مبتنی بر پلاتر درایوهایی هستند که بیشتر با آنها آشنا هستیم زیرا برای مدت بسیار طولانی در رایانه ها برای ذخیره سازی داده ها استفاده شده اند. درایوهای حالت جامد که معمولاً SSD نامیده می شوند، نسبتاً جدید هستند. آنها بر اساس حافظه فلش، شبیه به درایو USB یا کارت حافظه در یک دوربین دیجیتال هستند. SSD ها برای عملکرد بالاتر طراحی شده اند و می توانند رابط SATA داشته باشند، بنابراین می توانند به عنوان جایگزینی برای هارد دیسک های موجود کار کنند. برخی نیز ممکن است از یک رابط PCIe برای عملکرد کلی حتی سریعتر استفاده کنند.
SSD ها دو مزیت اصلی و دو نقطه ضعف اصلی نسبت به پسرعموهای مبتنی بر بشقاب خود دارند. اول، آنها سریع هستند. آنها می توانند داده ها را با سرعت بسیار بالا بخوانند و بنویسند، سریعتر از هر درایو مبتنی بر پلاتر در حال حاضر موجود برای Mac. آنها همچنین انرژی بسیار کمی مصرف می کنند، و آنها را برای نوت بوک ها یا سایر دستگاه هایی که با باتری کار می کنند انتخابی عالی می کند.
معایب اصلی آنها اندازه و هزینه ذخیره سازی است. آنها سریع هستند، اما بزرگ نیستند. اکثر آنها در محدوده زیر 1 ترابایت قرار دارند که 512 گیگابایت یا کمتر معمول است.اگر می خواهید یک SSD 1 ترابایتی با فرم فاکتور 2.5 اینچی (نوعی که با رابط SATA III استفاده می شود) چند صد دلار خرج کنید. با این حال، 512 گیگابایت معامله بهتری است.
اما اگر هوس سرعت دارید (و بودجه یک عامل تعیین کننده نیست)، SSD ها چشمگیر هستند. اکثر SSD ها از فرم فاکتور 2.5 اینچی استفاده می کنند، که آنها را جایگزین پلاگین برای مک بوک، مک بوک پرو، مک بوک ایر و مک مینی مدل اولیه می کند. مک هایی که از درایو 3.5 اینچی استفاده می کنند برای نصب صحیح به آداپتور نیاز دارند. مک‌های مدل فعلی از یک رابط PCIe استفاده می‌کنند و به یک SSD نیاز دارند تا از فرم فاکتور بسیار متفاوتی استفاده کند، که باعث می‌شود ماژول ذخیره‌سازی بیشتر شبیه یک ماژول حافظه باشد تا یک هارد دیسک قدیمی.
اگر مک شما از یک رابط PCIe برای ذخیره سازی خود استفاده می کند، مطمئن شوید SSD خریداری شده با Mac خاص شما سازگار است.
هارد دیسک‌های مبتنی بر Platter در اندازه‌ها و سرعت‌های چرخشی مختلف موجود هستند. سرعت چرخش سریعتر دسترسی سریعتر به داده ها را فراهم می کند. به طور کلی، اپل از درایوهای 5400 RPM برای نوت بوک و مک مینی خود و درایوهای 7400 RPM برای iMac و Mac Proهای قدیمی استفاده می کند.می‌توانید هارد دیسک‌های نوت‌بوک را با سرعت 7400 دور در دقیقه و همچنین درایوهای 3.5 اینچی با سرعت 10000 دور در دقیقه بخرید. این درایوهای چرخان سریعتر از قدرت بیشتری استفاده می کنند و به طور کلی ظرفیت ذخیره سازی کمتری دارند، اما عملکرد کلی را افزایش می دهند.
نصب هارد دیسک
نصب هارد معمولاً بسیار ساده است، اگرچه روش دقیق دسترسی به هارد دیسک برای هر مدل مک متفاوت است. مک پرو دارای چهار جایگاه درایو است که بدون نیاز به ابزار به داخل و خارج می شوند. با این حال، iMac یا Mac mini ممکن است فقط برای رسیدن به محل قرارگیری هارد دیسک نیاز به جداسازی گسترده داشته باشند.
از آنجایی که همه هارد دیسک ها از یک رابط مبتنی بر SATA استفاده می کنند، فرآیند تغییر یک درایو، پس از دسترسی به آن، تقریباً یکسان است. رابط SATA از دو کانکتور استفاده می کند. یکی برای قدرت، و دیگری برای داده است. کابل ها کوچک هستند و به راحتی متصل می شوند. شما نمی توانید اتصال اشتباهی ایجاد کنید زیرا هر ورودی اندازه متفاوتی دارد و چیزی جز دوشاخه مناسب را نمی پذیرد.همچنین هیچ جامپری برای پیکربندی در هارد دیسک های مبتنی بر SATA ندارید. همه این عوامل تغییر یک هارد دیسک مبتنی بر SATA را به یک فرآیند ساده تبدیل می‌کند.
حسگرهای حرارت
همه Mac ها به جز Mac Pro دارای حسگرهای دما هستند که به هارد دیسک متصل هستند. وقتی درایو را عوض می کنید، باید سنسور دما را دوباره به درایو جدید وصل کنید. سنسور یک دستگاه کوچک است که به یک کابل جداگانه متصل شده است.
معمولاً می توانید سنسور را از درایو قدیمی جدا کنید و فقط آن را به قاب درایو جدید بچسبانید. استثناها iMac اواخر سال 2009 و مک مینی 2010 هستند که از سنسور حرارت داخلی هارد دیسک استفاده می کنند. با این مدل‌ها، باید هارد دیسک را با یکی از همان سازنده تعویض کنید یا یک کابل سنسور جدید بخرید تا با درایو جدید مطابقت داشته باشد.
