در مایکروسافت اکسل، فرمول ها محاسبات یا سایر اقدامات را روی داده ها انجام می دهند. فرمول ها از عملیات پایه ریاضی مانند جمع و تفریق تا مهندسی پیچیده و محاسبات آماری را شامل می شود. در اینجا نگاهی به اصول اولیه فرمول های مایکروسافت اکسل داریم.
اطلاعات این مقاله برای نسخه های Excel 2019، 2016، و 2013، و همچنین Excel برای Microsoft 365 و Excel برای Mac اعمال می شود.
نمای کلی فرمولها
فرمول ها محاسبات را در اکسل انجام می دهند. آنها همیشه با علامت برابر (=) شروع می شوند، جایی که می خواهید پاسخ یا نتایج ظاهر شود.
فرمول ها برای بررسی سناریوهای "چه می شد اگر" که محاسبات را بر اساس تغییر داده ها مقایسه می کنند عالی هستند.پس از وارد کردن فرمول، فقط مقادیری را که باید محاسبه کنید تغییر دهید. لازم نیست همانطور که با یک ماشین حساب معمولی انجام می دهید، "به علاوه این" یا "منهای آن" را وارد کنید.
فرمول ها می توانند حاوی مقادیر، ثابت ها، مراجع سلولی، توابع و عملگرها باشند.
خط پایین
در یک صفحه گسترده اکسل، مقادیر می توانند متن، تاریخ، اعداد یا داده های بولی باشند. نوع مقدار بستگی به داده‌ای دارد که به آن اشاره می‌کند.
ثابت
ثابتمقداری است که تغییر نمی کند و محاسبه نمی شود. اگرچه ثابت‌ها می‌توانند موارد معروفی مانند پی (Π)، نسبت محیط دایره به قطر آن باشند، اما می‌توانند هر مقداری مانند نرخ مالیات یا تاریخ خاصی باشند که به ندرت تغییر می‌کند.
مرجع سلول
مراجع سلولی، مانند A1 یا H34، مکان داده ها را در یک کاربرگ نشان می دهد. مرجع سلول شامل حرف ستون و شماره ردیف است که در محل سلول قطع می شوند.هنگام فهرست کردن یک مرجع سلول، حرف ستون همیشه ابتدا ظاهر می شود، مانند A1، F26، یا W345.
شما باید چندین مرجع سلولی به هم پیوسته را در فرمولی به عنوان یک محدوده وارد کنید، که فقط نقطه شروع و پایان را نشان می دهد. به عنوان مثال، مراجع A1، A2، A3 را می توان به عنوان محدوده A1:A3 نوشت.
به محدوده‌های پرکاربرد نامی بدهید که بتوان آن را در فرمولها وارد کرد.
خط پایین
Excel همچنین حاوی تعدادی فرمول داخلی به نام توابع است. توابع انجام وظایف معمول را آسان تر می کند. به عنوان مثال، به راحتی ستون ها یا ردیف هایی از اعداد را با تابع SUM اضافه کنید. یا از تابع VLOOKUP برای یافتن اطلاعات خاص استفاده کنید.
اپراتور
عملگرها نمادها یا نشانه هایی هستند که در یک فرمول برای تعریف رابطه بین دو یا چند مرجع یا مقدار سلول استفاده می شوند. به عنوان مثال، علامت مثبت (+) یک عملگر حسابی است که در فرمول هایی مانند=A2+A3 استفاده می شود. سایر عملگرهای حسابی عبارتند از علامت منهای (-1) برای تفریق، اسلش رو به جلو (/) برای تقسیم، و ستاره () برای ضرب.
اگر بیش از یک عملگر در یک فرمول استفاده شود، ترتیب خاصی از عملیات وجود دارد که اکسل برای تصمیم‌گیری اینکه کدام عملیات اول انجام شود، دنبال می‌کند.
علاوه بر عملگرهای حسابی، عملگرهای مقایسه بین دو مقدار در فرمول مقایسه می کنند. نتیجه آن مقایسه یا درست است یا نادرست. عملگرهای مقایسه شامل علامت مساوی (=)، کمتر از (<)، کمتر یا مساوی با (<=)، بزرگتر از ( >)، بزرگتر یا مساوی با (>=)، و مساوی با ().
توابع AND و OR نمونه هایی از فرمول هایی هستند که از عملگرهای مقایسه استفاده می کنند.
در نهایت، آمپرسند (&) یک عملگر الحاقی است که داده ها یا محدوده های متعدد داده را در یک فرمول به هم می پیوندد. این یک مثال است:
{=INDEX(D6:F11, MATCH (D3 & E3, D6:D11 & E6:E11, 0), 3)}
عملگر الحاق برای ترکیب چندین محدوده داده در فرمول جستجو با استفاده از توابع INDEX و MATCH اکسل استفاده می شود.
چگونه یک فرمول ساده ایجاد کنیم
در اینجا نحوه ایجاد فرمولی است که به مقادیر موجود در سلول های دیگر اشاره دارد.
- یک سلول را انتخاب کنید و علامت مساوی (=) را تایپ کنید.
-
یک سلول را انتخاب کنید یا آدرس آن را در سلول انتخاب شده تایپ کنید.
Image - یک اپراتور را وارد کنید. در این مثال، ما از علامت منهای (-) استفاده می کنیم.
-
سلول بعدی را انتخاب کنید یا آدرس آن را در سلول انتخاب شده تایپ کنید.
Image -
Enter یا بازگشت را فشار دهید. نتیجه محاسبه خود را در سلول با فرمول خواهید دید.
هنگامی که فرمولی را در یک سلول وارد می کنید، در نوار Formula نیز ظاهر می شود.
چگونه از یک عملکرد داخلی با فرمول استفاده کنیم
- یک سلول خالی را انتخاب کنید.
- علامت مساوی (=) را تایپ کنید و سپس یک تابع را تایپ کنید. در این مثال، ما از=SUM برای مشاهده کل فروش استفاده می کنیم.
-
یک پرانتز باز تایپ کنید و سپس محدوده سلول ها را انتخاب کنید. سپس یک پرانتز بسته را تایپ کنید.
Image - Enter یا Return را فشار دهید تا نتیجه خود را ببینید.
