جدول پارتیشن اصلی جزئی از رکورد/بخش اصلی راه‌اندازی است که حاوی توضیحاتی در مورد پارتیشن‌های موجود در درایو دیسک سخت، مانند انواع و اندازه‌های آنها است. جدول پارتیشن اصلی با امضای دیسک و کد اصلی راه‌اندازی همراه است تا رکورد اصلی بوت را تشکیل دهد.
با توجه به اندازه (64 بایت) جدول پارتیشن اصلی، حداکثر چهار پارتیشن (هر کدام 16 بایت) ممکن است بر روی هارد دیسک تعریف شود. با این حال، پارتیشن های اضافی را می توان با تعریف یکی از پارتیشن های فیزیکی به عنوان یک پارتیشن توسعه یافته و سپس تعریف پارتیشن های منطقی اضافی در آن پارتیشن توسعه یافته راه اندازی کرد.
ابزارهای پارتیشن بندی رایگان دیسک راهی آسان برای دستکاری پارتیشن ها، علامت گذاری پارتیشن ها به عنوان "فعال" و موارد دیگر است.
خط پایین
از جدول پارتیشن اصلی گاهی اوقات فقط به عنوان جدول پارتیشن یا نقشه پارتیشن یا حتی به اختصار MPT نامیده می شود.
ساختار و مکان جدول پارتیشن اصلی
رکورد اصلی راه‌اندازی شامل 446 بایت کد، به دنبال آن جدول پارتیشن با 64 بایت است و دو بایت باقی‌مانده برای امضای دیسک رزرو شده است.
در اینجا وظایف خاص هر 16 بایت جدول پارتیشن اصلی آمده است:
| اندازه (بایت) | شرح |
| 1 | این حاوی برچسب بوت است |
| 1 | سر شروع |
| 1 | بخش شروع (شش بیت اول) و سیلندر شروع (دو بیت بالاتر) |
| 1 | این بایت هشت بیت پایینی سیلندر شروع را نگه می دارد |
| 1 | این شامل نوع پارتیشن است |
| 1 | سر پایان |
| 1 | بخش پایانی (شش بیت اول) و سیلندر پایانی (دو بیت بالاتر) |
| 1 | این بایت هشت بیت پایینی سیلندر انتهایی را نگه می دارد |
| 4 | سکتورهای پیشرو پارتیشن |
| 4 | تعداد سکتورها در پارتیشن |
برچسب بوت به ویژه زمانی مفید است که بیش از یک سیستم عامل روی هارد دیسک نصب شده باشد. از آنجایی که بیش از یک پارتیشن اصلی وجود دارد، برچسب راه‌اندازی به شما امکان می‌دهد انتخاب کنید که کدام سیستم عامل بوت شود.
با این حال، جدول پارتیشن همیشه یک پارتیشن را که به عنوان پارتیشن "فعال" عمل می کند که در صورت انتخاب هیچ گزینه دیگری بوت می شود، ردیابی می کند.
بخش نوع پارتیشن جدول پارتیشن به سیستم فایل روی آن پارتیشن اشاره دارد، جایی که شناسه پارتیشن 06 یا 0E به معنای FAT، 0B یا 0C به معنای FAT32 و 07 به معنای NTFS یا OS/2 HPFS است.
با پارتیشنی که 512 بایت برای هر سکتور است، باید تعداد کل سکتورها را در 512 ضرب کنید تا تعداد بایت های کل پارتیشن را بدست آورید. سپس می توان آن عدد را بر 1، 024 تقسیم کرد تا عدد را به کیلوبایت، و سپس دوباره برای مگابایت و دوباره برای گیگابایت، در صورت نیاز، تقسیم کرد.
بعد از اولین جدول پارتیشن، که 1BE از MBR افست شده است، سایر جداول پارتیشن برای پارتیشن اصلی دوم، سوم و چهارم، در 1CE، 1DE، و 1EE هستند:
| Offset | Offset | ||
| Hex | اعشار | طول (بایت) | شرح |
| 1BE - 1CD | 446-461 | 16 | Primary Partition 1 |
| 1CE-1DD | 462-477 | 16 | Primary Partition 2 |
| 1DE-1ED | 478-493 | 16 | Primary Partition 3 |
| 1EE-1FD | 494-509 | 16 | Primary Partition 4 |
می توانید نسخه هگزی جدول پارتیشن اصلی را با ابزارهایی مانند wxHexEditor و Active@ Disk Editor بخوانید.
