موارد مهم
- محققان مکانیزمی برای کنترل آواتارهای VR از طریق حالات چهره ابداع کرده اند.
- محققان دریافتند که حالات چهره تجربیات بسیار فراگیرتری ایجاد می کند.
-
این تکنیک می تواند کمک کند واقعیت مجازی برای افراد دارای معلولیت قابل دسترسی باشد.
بعد از ایجاد انقلابی در بیومتریک، چهره ها برای تقویت یک فناوری دیگر آماده می شوند: واقعیت مجازی (VR).
در یک مطالعه اخیر، یک تیم بین المللی از محققان استرالیایی، نیوزیلندی و هندی از حالات رایج چهره مانند لبخند و اخم برای تعامل و انجام اقدامات خاص در محیط های VR استفاده کردند که نتایج شگفت انگیزی به همراه داشت.
پروفسور مارک بیلینگ هرست از دانشگاه استرالیای جنوبی، یکی از محققان شرکت کننده در این آزمایش، گفت: "به طور کلی، ما انتظار داشتیم که کنترل کننده های دستی عملکرد بهتری داشته باشند، زیرا آنها روشی بصری تر از حالات چهره هستند." انتشار خبر با این حال، مردم گزارش دادند که بیشتر در تجربیات VR که توسط حالات چهره کنترل می شود غوطه ور هستند.»
غوطه وری بصری
محققان به رهبری دکتر آریندام دی، محقق دانشگاه کوئینزلند، که با پروفسور Billinghurst در مرکز تحقیقات استرالیایی برای محیط‌های تعاملی و مجازی کار می‌کند، استدلال کردند که بیشتر رابط‌های VR نیازمند تعاملات فیزیکی با استفاده از کنترل‌کننده‌های دستی هستند.
در مقاله خود، محققان خاطرنشان کردند که آنها تصمیم گرفتند از عبارات یک فرد برای دستکاری اشیاء در VR بدون استفاده از کنترلر دستی یا صفحه لمسی استفاده کنند. آنها با کمک هدست الکتروانسفالوگرام (EEG) مکانیزمی برای شناسایی حالات مختلف چهره از جمله عصبانیت، شادی و تعجب ابداع کردند.
به عنوان مثال، به جای استفاده از کنترلر دستی برای کنترل، از لبخند برای اجرای فرمان حرکت نماد مجازی کاربر استفاده می شود، در حالی که اخم کردن فرمان توقف را آغاز می کند و برای انجام یک عمل از پیش تعریف شده از یک clench استفاده می شود. پروفسور Billinghurst در بیانیه مطبوعاتی توضیح داد که آواتار.
به عنوان بخشی از تحقیقات، گروه سه محیط مجازی طراحی کردند، دو محیط شاد و ترسناک و سومی که خنثی بود. این محققان را قادر ساخت تا وضعیت شناختی و فیزیولوژیکی هر شرکت کننده را در حالی که در هر یک از سه سناریو غوطه ور بودند، اندازه گیری کنند.
در محیط شاد، شرکت کنندگان لبخند زدند تا از پارک عبور کنند تا پروانه ها را با آرواره گره کرده بگیرند و اخم کردند تا توقف کنند. به طور مشابه، در محیط ترسناک، از همان عبارات برای حرکت در یک پایگاه زیرزمینی برای شلیک به زامبی ها استفاده می شد، در حالی که در محیط خنثی، حالات چهره به کاربران کمک می کرد تا در یک کارگاه حرکت کنند و اقلام مختلف را بردارند.
محققان سپس اثرات عصبی و فیزیولوژیکی تعامل کاربر در سه محیط VR را با استفاده از حالات چهره جمع‌آوری کردند و آنها را با تعاملات انجام شده از طریق کنترل‌کننده‌های دستی معمول مقایسه کردند.
پروفسور Billinghurst اشاره کرد که در پایان آزمایش، محققان به این نتیجه رسیدند که اگرچه تکیه بر حالات چهره به تنهایی در یک محیط VR کار سختی برای مغز است، اما به شرکت‌کنندگان تجربه‌ای فراگیرتر و واقعی‌تر از استفاده از کنترل‌کننده‌های دستی می‌دهد.
یک حقه صرف؟
محققان معتقدند که تعامل با VR از طریق حالات چهره نه تنها راه جدیدی برای استفاده از VR فراهم می کند، بلکه این تکنیک آن را در دسترس تر می کند. با کنار گذاشتن کنترل‌کننده‌های دستی، افراد دارای معلولیت، از مبتلایان به بیماری نورون حرکتی گرفته تا افراد قطع عضو، در نهایت می‌توانند واقعیت مجازی را تجربه کنند.
حتی در حالی که آنها برای قابل استفاده تر کردن آن تلاش می کنند، محققان پیشنهاد می کنند که این فناوری همچنین می تواند برای تکمیل کنترلرهای دستی استفاده شود، به ویژه برای محیط های VR که در آن حالات چهره شکل طبیعی تری از تعامل است.
"بیشتر ارتباطات انسانی در واقع زبان بدن [و] بیان‌های ریز چهره است که ما اغلب از آن بی‌خبریم، بنابراین ردیابی صحیح صورت مطمئناً می‌تواند تعاملات اجتماعی مجازی را به سطح جدیدی برساند. لوکاس ریزوتو، خالق و یوتیوبر بی باک، از طریق ایمیل به Lifewire گفت.
Rizzotto، که مشهورترین ساخته‌اش یک ماشین زمان VR است، معتقد است که ردیابی چهره قطعاً نقشی را در مورد واقعیت مجازی اجتماعی و واقعیت افزوده (AR) و متاورس ایفا می‌کند، هرچند که او در مورد افزایش آن تردید دارد. پذیرش جریان اصلی.
«تا آنجایی که صرفاً کنترل تجربیات با چهره شماست، من مطمئن هستم که در مورد هنر و دسترسی، برخی از امکانات خلاقانه در اینجا وجود دارد. "اما هنگامی که انواع ورودی های قابل اعتمادتری داشته باشیم، به راحتی می تواند به یک حقه تبدیل شود."
