پیکربندی های Multihoming به یک شبکه محلی اجازه می دهد چندین اتصال همزمان را با شبکه های خارجی مانند اینترنت به اشتراک بگذارد. برخی از افراد برای افزایش سرعت و قابلیت اطمینان، شبکه خانگی خود را برای به اشتراک گذاشتن دو اتصال اینترنتی به اشتراک می گذارند. با این حال، پیکربندی استراتژی multihoming می‌تواند دشوار باشد و راه‌حل‌ها اغلب از نظر عملکرد محدود هستند.
روترهای پهن باند چندمنظوره
مستقیم ترین روش برای استفاده از دو اتصال اینترنت پرسرعت در یک شبکه خانگی، نصب روتری است که به طور خاص برای این منظور طراحی شده است. روترهای Multihoming دارای دو یا چند رابط WAN برای پیوندهای اینترنتی هستند. آنها هر دو جنبه شکست و تعادل بار اشتراک گذاری اتصال را به طور خودکار کنترل می کنند.
با این حال، این محصولات سطح بالا برای استفاده توسط مشاغل و نه صاحبان خانه طراحی شده اند و راه اندازی آن می تواند پیچیده باشد. به دلیل سربار ذاتی درگیر در مدیریت چنین اتصالاتی، این محصولات ممکن است به همان اندازه که تبلیغ می شود عملکرد خوبی نداشته باشند. آنها همچنین به طور قابل توجهی گرانتر از روترهای اصلی شبکه خانگی هستند.
دوبرابر کردن پهنای باند
نصب دو روتر شبکه پهن باند - هر کدام با اشتراک اینترنت خاص خود - به شما امکان می دهد از هر دو اتصال به طور همزمان اما فقط در رایانه های مختلف استفاده کنید. روترهای شبکه خانگی معمولی هیچ مکانیزمی برای هماهنگ کردن اشتراک پهنای باند شبکه بین آنها ارائه نمی دهند.
خط پایین
افراد با دانش فنی ممکن است تمایل داشته باشند که بدون خرید روتر، سیستم multihoming پرسرعت خود را در خانه بسازند. این رویکرد مستلزم نصب دو یا چند آداپتور شبکه در یک کامپیوتر و توسعه اسکریپت های نرم افزاری است که جزئیات مسیریابی و پیکربندی شبکه را مدیریت می کند.استفاده از تکنیکی به نام پیوند NIC به شما امکان می دهد پهنای باند اتصالات اینترنتی همزمان را جمع آوری کنید.
اتصالات شبکه Dial-Up Multihoming
مفهوم اتصالات شبکه خانگی چندگانه از روزهای اولیه وب وجود داشته است. برای مثال، شماره‌گیری چند دستگاهی مایکروسافت ویندوز XP، به طور موثر دو اتصال مودم شماره‌گیری را در یک اتصال ترکیب کرد و سرعت کلی اتصال اینترنت را در مقایسه با یک مودم واحد افزایش داد.
تکنیک ها اغلب این رویکرد را مودم شاتگان یا پیکربندی مودم باندینگ می نامند.
راه حل های جزئی چند خانه
سیستم‌های عامل شبکه مانند Microsoft Windows و Mac OS X پشتیبانی محدودی از multihoming دارند. اینها برخی از قابلیت های اولیه اشتراک اینترنت را بدون نیاز به سخت افزار گران قیمت یا درک فنی عمیق ارائه می کنند.
برای مثال، با Mac OS X، می‌توانید چندین اتصال اینترنتی از جمله پرسرعت و شماره‌گیری را پیکربندی کنید و در صورت بروز مشکل در یک رابط یا رابط دیگر، سیستم عامل به طور خودکار از یکی به دیگری از کار بیفتد..با این حال، این گزینه از تعادل بار یا تلاش برای تجمیع پهنای باند شبکه بین اتصالات اینترنتی پشتیبانی نمی‌کند.
Microsoft Windows به شما امکان می دهد سطح مشابهی از multihoming را در یک شبکه خانگی پیکربندی کنید. نسخه‌های قدیمی‌تر ویندوز از شما می‌خواستند دو یا چند آداپتور شبکه را بر روی رایانه نصب کنید تا از مزایای multihoming استفاده کنید، اما ویندوز XP و نسخه‌های جدیدتر اجازه می‌دهند پشتیبانی را تنها با استفاده از آداپتور پیش‌فرض تنظیم کنید.
