FQDN یا یک نام دامنه کاملاً واجد شرایط، با نام میزبان و نام دامنه، از جمله دامنه سطح بالا، به ترتیب نوشته می شود: [hostname].[domain].[tld]..
در این سناریو، "qualified" به معنای "مشخص شده" است زیرا مکان کامل دامنه در نام مشخص شده است. FQDN مکان دقیق یک میزبان را در DNS مشخص می کند. اگر نام اینگونه مشخص نشده باشد، به آن نام دامنه جزئی واجد شرایط یا PQDN می گویند. اطلاعات بیشتری در مورد PQDN در پایین این صفحه وجود دارد.
یک FQDN ممکن است یک نام دامنه مطلق نیز نامیده شود، زیرا مسیر مطلق میزبان را ارائه می دهد.
نمونه‌های FQDN
یک نام دامنه کاملاً واجد شرایط همیشه در این قالب نوشته می شود: [hostname].[domain].[tld]. برای مثال، یک سرور ایمیل در دامنه example.com ممکن است از FQDN mail.example.com استفاده کند.
در اینجا چند نمونه دیگر از نام های دامنه کاملاً واجد شرایط آمده است:
www.microsoft.com
en.wikipedia.org
p301srv03.timandtombreadco.us
اطلاعات بیشتر در مورد FQDN
نام های دامنه کاملاً واجد شرایط در واقع به یک نقطه در پایان نیاز دارند. این بدان معناست که www.microsoft.com. راه قابل قبولی برای وارد کردن آن FQDN خواهد بود. با این حال، اکثر سیستم‌ها به سادگی به این دوره اشاره می‌کنند، حتی اگر به صراحت آن را ندهید. برخی از مرورگرهای وب حتی ممکن است به شما اجازه دهند نقطه را در انتهای URL وارد کنید، اما این مورد ضروری نیست.
نام‌های دامنه‌ای که "کاملاً واجد شرایط" نیستند، همیشه نوعی ابهام در مورد آنها دارند.به عنوان مثال، p301srv03 نمی تواند یک FQDN باشد زیرا هر تعداد دامنه ای وجود دارد که ممکن است سروری به این نام نیز داشته باشند. p301srv03.wikipedia.com و p301srv03.microsoft.com فقط دو مثال هستند - دانستن اینکه فقط نام میزبان کار زیادی برای شما انجام نمی دهد.
حتی microsoft.com به طور کامل واجد شرایط نیست، زیرا ما به طور قطع نمی دانیم نام میزبان چیست، حتی اگر اکثر مرورگرها به طور خودکار فرض کنند www.
این نام‌های دامنه‌ای که کاملاً واجد شرایط نیستند، در واقع نام‌های دامنه نیمه واجد شرایط نامیده می‌شوند.
نام دامنه تا حدی واجد شرایط (PQDN)
اصطلاح دیگری که مشابه FQDN است PQDN یا نام دامنه جزئی واجد شرایط است که فقط یک نام دامنه است که به طور کامل مشخص نشده است. مثال p301srv03 از بالا یک PQDN است زیرا در حالی که نام میزبان را می دانید، نمی دانید به چه دامنه ای تعلق دارد.
نام های دامنه تا حدی واجد شرایط فقط برای راحتی استفاده می شوند، اما فقط در زمینه های خاص.آنها برای سناریوهای خاص هستند، زمانی که ارجاع به نام میزبان بدون ارجاع به کل نام دامنه کاملاً واجد شرایط آسان تر است. این امکان پذیر است زیرا در آن زمینه ها، دامنه قبلاً در جای دیگری شناخته شده است، و بنابراین فقط نام میزبان برای یک کار خاص مورد نیاز است.
برای مثال، در رکوردهای DNS، یک مدیر می تواند به نام دامنه کاملاً واجد شرایط مانند en.wikipedia.org مراجعه کند یا فقط آن را کوتاه کرده و از نام میزباناستفاده کند. fa اگر کوتاه شود، بقیه سیستم متوجه خواهند شد که در آن زمینه خاص، fa واقعاً به en.wikipedia.org اشاره دارد.
با این حال، باید بدانید که FQDN و PQDN قطعاً چیزهای مشابهی نیستند. یک FQDN مسیر مطلق کامل میزبان را فراهم می کند، در حالی که PQDN فقط یک نام نسبی می دهد که فقط بخش کوچکی از نام دامنه کامل است.
