مایکروسافت برای اولین بار با راه اندازی سرفیس مایکروسافت در سال 2012، قابلیت صفحه نمایش لمسی را در سیستم عامل ویندوز گنجاند.
لپ تاپ های ویندوزی با صفحه لمسی
علیرغم تلاشهای تولیدکنندگان برای ایجاد ترکپدهایی که از حرکات چند لمسی پشتیبانی میکنند، لپتاپهای صفحه لمسی امکان ناوبری آسانتری را نسبت به پد لمسی داخلی دارند. با این حال، صفحات لمسی دارای معایبی هستند.
خط پایین
مشخص ترین مشکل لپ تاپ های لمسی این است که باید مرتباً صفحه نمایش را تمیز کنید.لمس مداوم صفحه نمایش کثیفی، کثیفی و روغن را از نوک انگشتان شما به جا می گذارد. در حالی که انواع خاصی از پوشش ها می توانند به کاهش این مشکل کمک کنند، می توانند باعث تابش خیره کننده و انعکاس شوند. لکهها مشکل را بدتر میکنند، بهویژه در فضای باز یا دفاتر با چراغهای بالای سر روشن.
عمر باتری
نمایشگرهای صفحه لمسی همیشه با تشخیص ورودی از صفحه، انرژی بیشتری دریافت می کنند. این تخلیه انرژی کوچک اما ثابت، زمان کلی کارکرد یک لپتاپ صفحه لمسی را در مقایسه با لپتاپ بدون صفحه لمسی کاهش میدهد.
کاهش انرژی از 5 درصد تا 20 درصد متغیر است، بسته به اندازه باتری و مصرف انرژی سایر اجزا. حتماً زمانهای تخمینی دویدن را بین مدلهای صفحه لمسی و غیر لمسی مقایسه کنید.
بسیاری از دستگاه ها در مورد عمر تخمینی باتری آنطور که باید دقیق نیستند.
خط پایین
لپ تاپ های لمسی قیمت بیشتری نسبت به لپ تاپ های غیر لمسی دارند. برخی گزینههای کمهزینه در دسترس هستند، اما لپتاپهای ارزانتر ممکن است ویژگیهای دیگری مانند عملکرد CPU، حافظه، فضای ذخیرهسازی یا اندازه باتری را برای قرار دادن صفحه لمسی قربانی کنند.
صفحه نمایش لمسی رومیزی ویندوز
دسکتاپها به دو دسته تقسیم میشوند: سیستمهای دسکتاپ سنتی که به مانیتور خارجی نیاز دارند و رایانههای شخصی همه کاره.
سیستم های برج رومیزی سنتی
یک صفحه نمایش لمسی در یک سیستم دسکتاپ سنتی مزیت چندانی ندارد و هزینه آن عامل اصلی است. نمایشگرهای لپ تاپ معمولا کوچکتر هستند، بنابراین افزودن صفحه نمایش لمسی مقرون به صرفه تر است. با این حال، دسکتاپ ها معمولاً صفحه نمایش بزرگ تری دارند (ال سی دی های 24 اینچی معمول هستند). یک صفحه نمایش لمسی 24 اینچی می تواند بیش از دو برابر قیمت یک صفحه نمایش استاندارد معمولی باشد.
رایانه های شخصی همه در یک
کامپیوترهای لمسی همه کاره گرانتر از نمایشگرهای لمسی رایانههای شخصی رومیزی هستند، اگرچه قیمتها بر اساس مشخصات متفاوت است.اکثر این دستگاهها دارای پوشش شیشهای روی نمایشگرها هستند که آنها را بازتابتر میکند و برای نشان دادن درخشش، اثر انگشت و نشانههای کشیدن انگشت مناسبتر است. با این حال، این مشکلات به بدی لپتاپها نیستند.
پشتیبانی چند لمسی در این دستگاهها مفید است، اما حیاتی نیست. کاربران ویندوز که با کلیدهای میانبر آشنا هستند، تحت تأثیر ویژگی های صفحه لمسی قرار نخواهند گرفت، به خصوص هنگام جابجایی بین برنامه ها و کپی و چسباندن داده ها، اگرچه راه اندازی برنامه ها از طریق صفحه لمسی راحت است.
حکم نهایی
صفحه نمایش های لمسی مزایای زیادی دارند، اما هزینه بیشتری دارند و معمولا عمر باتری کمتری دارند. آنها در یک محیط قابل حمل بیشترین کاربرد را دارند. دسکتاپهای مجهز به قابلیتهای صفحه لمسی احتمالاً ارزش هزینه اضافی را ندارند، مگر اینکه به یک سیستم همهکاره چشم دوخته باشید و به استفاده از میانبرهای ویندوز اهمیتی ندهید.