آدرس IP ثابت یا آدرس IP ثابت، یک آدرس IP است که هرگز تغییر نمی کند. همه به یک آدرس IP ثابت نیاز ندارند، اما دانستن تفاوت آنها با آدرس های IP پویا می تواند به شما کمک کند تا بفهمید آیا باید از یک آدرس IP ثابت استفاده کنید یا خیر.
استفاده از آدرس IP ثابت
در اینجا چند موقعیت مثال برای زمانی که ممکن است به یک آدرس IP ثابت نیاز داشته باشید آمده است:
- راه اندازی یک سرور فایل خانگی.
- افزودن روتر دوم به شبکه.
- فعال کردن دسترسی به رایانه هنگام دوری از خانه یا محل کار.
- ارسال پورت‌ها به دستگاه‌های خاص.
- اشتراک گذاری چاپگر از طریق شبکه.
- اتصال به دوربین IP وقتی خارج از خانه هستید.
ایستا و پویا: معنای آنها چیست
واژه‌های استاتیک و پویا برای درک ساده هستند. در اصل، تنها تغییر واقعی که بین آدرس‌های IP استاتیک و پویا مشاهده می‌کنید این است که اولی هرگز تغییر نمی‌کند، در حالی که دومی تغییر نمی‌کند.
اکثر مردم اهمیتی نمی دهند که آدرس IP آنها تغییر کند. اگر هرگز نمی دانید آدرس IP خود چیست و هرگز دلیلی برای ثابت نگه داشتن آن ندارید، آدرس های پویا برای شما مناسب هستند.
با این حال، اگر شبکه یا رایانه شما به روش خاصی راه‌اندازی شده باشد که برخی از دستگاه‌ها راحت‌تر کار کنند و راه‌اندازی شوند، اگر آدرس IP همیشه ثابت بماند، برای شما به‌عنوان سرپرست نرم‌تر خواهد بود، آدرس‌دهی استاتیک همان چیزی است که شما می خواهید.
آدرس های IP استاتیک به صورت دستی توسط یک سرپرست اختصاص داده می شود. به عبارت دیگر، دستگاهی که IP استاتیک را دریافت می کند، یک آدرس خاص (مانند 192.168.1.2) داده می شود و از آن به بعد، آدرس هرگز تغییر نمی کند.
آدرس های IP پویا به صورت دستی اختصاص داده نمی شوند. آنها به طور خودکار توسط DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) اختصاص داده می شوند.
هنگامی که از آدرس های IP ثابت استفاده می شود
آدرس های IP ثابت برای دستگاه هایی که نیاز به دسترسی دائمی دارند ضروری است.
برای مثال، اگر رایانه شما به عنوان سرور پیکربندی شده باشد، مانند سرور FTP یا وب سرور، یک آدرس IP ثابت ضروری است. اگر می‌خواهید مطمئن شوید که افراد همیشه می‌توانند برای دانلود فایل‌ها به رایانه شما دسترسی داشته باشند، رایانه را مجبور کنید از یک آدرس IP ثابت و بدون تغییر استفاده کند.
اگر به سرور یک آدرس IP پویا اختصاص داده شود، گهگاه تغییر می کند و از اینکه روتر شما بداند کدام رایانه در شبکه سرور است، جلوگیری می کند.
اگر می خواهید هنگام سفر به رایانه منزل خود دسترسی داشته باشید یا هنگامی که در خانه هستید به رایانه محل کار خود دسترسی داشته باشید، تنظیم رایانه به گونه ای که از یک آدرس IP ثابت استفاده کند به شما این امکان را می دهد که در هر زمانی بدون نیاز به رایانه به آن رایانه دسترسی پیدا کنید. ترس از تغییر آدرس و مسدود کردن دسترسی شما به آن.
چاپگر مشترک نمونه دیگری از زمان استفاده از آدرس IP ثابت است. اگر چاپگری دارید که همه افراد خانه یا محل کار شما باید آن را به اشتراک بگذارند، یک آدرس IP به آن بدهید که مهم نیست که تغییر کند. به این ترتیب، وقتی هر رایانه برای اتصال به آن چاپگر تنظیم می شود، آن اتصالات به طور نامحدود باقی می مانند زیرا آدرس هرگز تغییر نمی کند.
در اینجا چند دلیل دیگر برای استفاده از IP های ثابت وجود دارد:
- آنها نسبت به تخصیص آدرس DHCP محافظت کمی بهتر در برابر مشکلات امنیتی شبکه ارائه می دهند.
- برخی از دستگاه های شبکه از DHCP پشتیبانی نمی کنند.
- آنها به جلوگیری از تداخل بالقوه آدرس IP کمک می کنند، جایی که DHCP ممکن است آدرسی را که قبلاً در جای دیگری اختصاص داده شده است ارائه دهد.
- آنها موقعیت جغرافیایی را ارائه می دهند که دقیق تر از یک آدرس IP پویا است.
چه زمانی از یک آدرس IP ثابت استفاده نکنید
از آنجایی که یک آدرس IP ثابت به صورت دستی تخصیص داده می شود، برای یک سرپرست شبکه کارایی کمتری برای ارائه آن دارد، به خصوص در موقعیت های تلفن همراه. شخصی باید شخصاً به دستگاه مراجعه کند تا به آن آدرس IP بدهد به جای اینکه به DHCP اجازه دهد آدرس را به طور خودکار اختصاص دهد.
برای مثال، شما نمی توانید یک آدرس IP ثابت را روی تلفن هوشمند تنظیم کنید، زیرا در لحظه ای که به شبکه Wi-Fi دیگری می رسد، ممکن است آدرس در آن شبکه پشتیبانی نشود، به این معنی که نمی تواند به اینترنت دسترسی داشته باشید.
آدرس‌دهی پویا در این شرایط راحت‌تر است زیرا تنظیم آن برای مدیران آسان است. DHCP به طور خودکار با کمترین مداخله مورد نیاز کار می کند و به دستگاه های تلفن همراه اجازه می دهد بین شبکه های مختلف به طور یکپارچه حرکت کنند.
تخصیص آدرس IP ثابت در شبکه های خانگی
کسب و کارها بیشتر از شبکه های خانگی از آدرس های IP ثابت استفاده می کنند. پیاده‌سازی آدرس‌های IP استاتیک آسان نیست و اغلب به یک تکنسین آگاه نیاز دارد.
با این حال، می توانید یک آدرس IP ثابت برای شبکه خانگی خود داشته باشید. هنگام تخصیص IP ثابت برای دستگاه های محلی در خانه و سایر شبکه های خصوصی، شماره آدرس ها باید از محدوده آدرس IP خصوصی تعریف شده توسط استاندارد پروتکل اینترنت انتخاب شوند:
- 10.0.0.0–10.255.255.255
- 172.16.0.0–172.31.255.255
- 192.168.0.0–192.168.255.255
این محدوده ها از هزاران آدرس IP پشتیبانی می کنند. معمولاً افراد تصور می کنند که می توانند هر عددی را در محدوده انتخاب کنند و انتخاب خاص چندان اهمیتی ندارد. این نادرست است.
برای انتخاب و تنظیم آدرس های IP ثابت خاص مناسب برای شبکه خود، این دستورالعمل ها را دنبال کنید:
- هیچ آدرسی را انتخاب نکنید که به .0 یا .۲۵۵ ختم شود. این آدرس‌ها معمولاً برای استفاده توسط پروتکل‌های شبکه رزرو می‌شوند.
- آدرس های ابتدای یک محدوده خصوصی را انتخاب نکنید. آدرس هایی مانند 10.0.0.1، 192.168.0.1 و 192.168.0.100 معمولاً توسط روترهای شبکه و سایر دستگاه های مصرف کننده استفاده می شوند. اینها اولین آدرس هایی هستند که هکرها هنگام تلاش برای نفوذ به یک شبکه کامپیوتری خصوصی به آنها حمله می کنند.
- آدرس IP که خارج از محدوده شبکه محلی شما است را انتخاب نکنید. به عنوان مثال، برای پشتیبانی از همه آدرس‌ها در محدوده خصوصی 10.x.x.x، ماسک زیر شبکه در همه دستگاه‌ها باید روی 255.0.0.0 تنظیم شود. اگر اینطور نیست، برخی از آدرس‌های IP ثابت در این محدوده کار نمی‌کنند.
چگونه یک آدرس IP عمومی ثابت دریافت کنید
ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) به طور سنتی تمام آدرس‌های IP خود را به‌دلیل کمبودهای تاریخی شماره‌های IP موجود، به صورت پویا به مشتریان اختصاص می‌دهند.
اگر یک آدرس IP ثابت را ترجیح می دهید با ارائه دهنده خدمات خود تماس بگیرید. شما نمی توانید یک آدرس IP عمومی ثابت را بدون درخواست از ISP خود دریافت کنید. مشتریان گاهی اوقات می توانند با اشتراک در یک طرح خدمات ویژه و پرداخت هزینه های اضافی، یک IP ثابت دریافت کنند.
