سیستم عامل های تعبیه شده چیز جدیدی برای دنیای الکترونیک نیستند. آنها بر روی طیف گسترده ای از لوازم الکترونیکی مصرفی نصب شده اند تا به آنها اجازه دهند در انواع وظایف مختلف کار کنند. سیستم‌عامل‌های تعبیه‌شده حتی در کار رایانه‌ها هم جدید نیستند.
گاهی اوقات این سیستم عامل های تعبیه شده را سیستم های روی یک تراشه می نامند.
کامپیوترهای دستی مانند Palm و Windows Mobile همگی از نسخه‌های سیستم‌عامل‌های تعبیه‌شده استفاده می‌کنند که بر روی تراشه حافظه داخلی ذخیره می‌شوند تا بوت شدن از روی دیسک.
سیستم عامل جاسازی شده چیست؟
سیستم عامل تعبیه شده اساساً یک سیستم عامل حذف شده با تعداد محدودی از ویژگی ها است. معمولاً برای عملکردهای بسیار خاص برای کنترل یک دستگاه الکترونیکی طراحی شده است. به عنوان مثال، همه تلفن‌های همراه از سیستم عاملی استفاده می‌کنند که با روشن شدن گوشی، بوت می‌شود. تمام رابط‌ها و ویژگی‌های اصلی گوشی را کنترل می‌کند. برنامه های اضافی را می توان بر روی تلفن ها بارگذاری کرد، اما آنها معمولاً برنامه های جاوا هستند که در بالای سیستم عامل اجرا می شوند.
سیستم عامل‌های تعبیه‌شده می‌توانند سیستم‌عامل‌های سفارشی نوشته شده مخصوص دستگاه یا یکی از بی‌شمار سیستم‌عامل‌های همه‌منظوره باشند که برای اجرا در بالای دستگاه اصلاح شده‌اند. سیستم عامل های تعبیه شده رایج شامل سیمبین (تلفن های همراه)، Windows Mobile/CE (PDAهای دستی) و لینوکس هستند. در مورد یک سیستم عامل تعبیه شده در رایانه شخصی، این یک تراشه حافظه فلش اضافی نصب شده بر روی مادربرد است که هنگام بوت شدن از رایانه شخصی قابل دسترسی است.
به روز رسانی سیستم عامل های تعبیه شده
سیستم عامل‌های تعبیه‌شده در صورتی که تراشه‌ای که روی آن ذخیره می‌شوند قابل فلش باشد، ممکن است ارتقا پیدا کنند. به عنوان مثال، روتر Wi-Fi خانگی شما دارای یک سیستم عامل تعبیه شده است. هنگامی که سیستم عامل جدید را دانلود می کنید، تراشه را با نسخه به روز شده سیستم عامل در روتر فلش می کنید.
برخی از سیستم‌عامل‌های تعبیه‌شده با طراحی قابل ارتقا نیستند. به عنوان مثال، در برخی از دستگاه‌های باجه خودکار، برخی از اجزا را نمی‌توان به عنوان یک اقدام امنیتی در برابر دستکاری ارتقا داد.
