موارد مهم
- تبلیغات آنلاین مرتبط با شبهه باعث می شود بسیاری از مردم باور کنند که دستگاه های هوشمند آنها به مکالمات آنها گوش می دهند.
- با این حال، کارشناسان این ایده را رد می کنند و استدلال می کنند که به احتمال زیاد توسط فعالیت ناخودآگاه آنلاین ما ایجاد می شود.
-
کارشناسان اطمینان می دهند که جمع آوری اطلاعات فقط برای نمایش تبلیغات آنلاین مرتبط ارزش تلاش را ندارد زیرا ما با کمال میل چنین اطلاعاتی را همیشه در اختیار ما قرار می دهیم.
آیا احساس می کنید که فناوری بزرگ از دستگاه های هوشمند برای گوش دادن به مکالمات شما استفاده می کند؟
این چیزی است که همه ما تجربه کرده ایم، و اکنون محققان دانشگاه کلمبیا روشی را برای جلوگیری از ضبط مکالمات ما توسط میکروفون های سرکش ابداع کرده اند. جالب توجه است، یکی از موارد استفاده برای مکانیسم جدید آنها، اختلال در سیستم های تشخیص خودکار گفتار در دستگاه های هوشمند فعال با صدای صوتی است.
"تا به حال متوجه شده اید تبلیغات آنلاینی که شما را دنبال می کنند و به طور وحشتناکی به چیزی که اخیراً با دوستان و خانواده خود در مورد آن صحبت کرده اید نزدیک است؟" دانشگاه کلمبیا در نوشته خود از این تحقیق می پرسد. «امروزه میکروفون‌ها تقریباً در همه چیز، از تلفن‌ها، ساعت‌ها، و تلویزیون‌های ما گرفته تا دستیارهای صوتی جاسازی شده‌اند، و آنها همیشه به شما گوش می‌دهند.»
هیچکس آنجا نیست
برایان چاپل، استراتژیست ارشد امنیتی BeyondTrust این ایده را کاملاً رد می کند. او از طریق ایمیل به Lifewire گفت که مقصر اصلی در هر داستانی که با انگشت به دستگاهی که به مکالمات ما گوش می دهد اشاره می کند، حافظه ذاتا معیوب ما است.
Matt Middleton-Leal، مدیر عامل اروپای شمالی در Qualys، از طریق ایمیل به Lifewire گفت که این طبیعی است که مردم تصور کنند دستگاه‌هایشان مکالمات آنها را دنبال می‌کنند، به‌ویژه زمانی که مدت کوتاهی پس از دریافت توصیه‌ای برای محصولی دریافت می‌کنند. گفتگو در مورد آن.
با این حال، اینطور نیست - مقدار زیادی از قدرت محاسباتی مورد نیاز برای گوش دادن به همه، در تمام مدت، در صورت عدم امکان توصیه محصولات در یک تبلیغ، فراتر از آنچه در دسترس است خواهد بود، میدلتون لیال اطمینان داد.
او نیز معتقد است که توصیه های شبح آور به احتمال زیاد بر اساس تاریخچه مرور و الگوهای موجود در رسانه های اجتماعی است که کمتر آشکار هستند. "همچنین همه مواقع دیگری وجود دارد که در آن مکالمه ای دارید و توصیه ای دریافت نمی کنید - آنها را به خاطر نمی آورید!" میدلتون-لیل گفت.
James Maude، محقق ارشد امنیت سایبری BeyondTrust، نیز انگشت اتهام را به سمت حافظه معیوب ما نشانه می رود.او به Lifewire گفت که شرکت‌های تبلیغات آنلاین الگوریتم‌های خود را برای دریافت سیگنال‌هایی برای توصیه‌ها از انواع مکان‌ها، و همچنین از تعاملات ما، از جمله مواردی که ممکن است آگاهانه ثبت نکرده باشیم، تنظیم کرده‌اند.
Maude می‌گوید: «حتی چیزهای ظریفی مانند مکث کمی در یک آگهی قایق‌رانی که در حین پیمایش در رسانه‌های اجتماعی توجه شما را به خود جلب می‌کند، می‌تواند نه تنها باعث ایجاد تبلیغات هدفمند، بلکه مکالمه‌های خسته‌کننده درباره کانو با دوستان، خانواده و همکاران شود».
ارزش تلاش را ندارد
ترس های ما کاملاً بی اساس نیستند. در سال 2018، نیویورک تایمز گزارش داد که گوگل و آمازون پتنت‌هایی را ثبت کرده‌اند که در آن چندین کاربرد بلندگوهای هوشمندشان برای نظارت بیشتر بر آنچه کاربران می‌گویند و انجام می‌دهند، مشخص کرده‌اند.
Chappell ادعا می کند که تقریباً تمام دستگاه های هوشمند با رابط صوتی برای شروع پردازش گفتار به یک کلمه محرک متکی هستند. لطف صرفه جویی در این است که این تشخیص اولیه کلمه ماشه به صورت محلی در دستگاه اتفاق می افتد و نه در یک سرور راه دور از طریق اینترنت.تشخیص محلی کلمه ماشه ناشی از نگرانی در مورد حریم خصوصی بود.
چاپل اطمینان داد "این دستگاه‌ها به دلیل احتمال استفاده نادرست، درجه بالایی از بررسی را نیز تجربه می‌کنند."
اما این بدان معنا نیست که نمی توان این دستگاه ها را به خطر انداخت. کالین پیپ، بنیانگذار Presearch، قاطعانه معتقد است که در هر سیستمی می توان نفوذ کرد. Pape در تبادل ایمیل با Lifewire گفت: "بیشتر مصرف کنندگان هرگز کار با یک محقق امنیتی را تجربه نکرده اند و درک نمی کنند که هکرها چقدر برای نفوذ به یک سیستم می روند."
او بر این عقیده است که مردم باید همیشه با این فرض کار کنند که همه دستگاه‌ها را می‌توان شکست و مکث کرد تا درباره اطلاعاتی که مایلند از دست بدهند فکر کنند.
«اگر تصمیم دارید یک الکسا یا هر دستگاه دستیار دیگری داشته باشید، مهم است که بدانید دستگاه نیازی به دانستن تمام اطلاعات شما ندارد."اگر چیزی وجود دارد که ترجیح می دهید برای عموم پخش نشود، راه های زیادی برای کشف امن اطلاعات یا یافتن کمک در فعالیت های روزمره وجود دارد."
چپل، با این حال، فکر می کند که تقصیر جای دیگری است. او گفت: «به ویژه، در روزگاری که مردم با خوشحالی بیشتر اطلاعات خود را برای بازی‌ها یا برنامه‌های «رایگان» در اختیار می‌گذارند، برای به دست آوردن اطلاعات ارزشمند نیازی به دزدی نیست. "یک دستگاه به خطر افتاده می تواند برای جمع آوری اطلاعات استفاده شود، اما تلاش و [پول] زیادی برای ارائه تبلیغات هدفمند است."
